του Βασίλη Μαρκόπουλου
Οι πολιτικές σκοπιμότητες της γείτονος χώρας επέβαλαν τη μεταφορά χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στα Ελληνοτυουρικά σύνορα , με σκοπό να πιέσει την Ελλάδα και κατ επέκταση την Ευρώπη , προφανώς για να τον υποστηρίξουν πολιτικά στο φιάσκο του στη Συρία και παράλληλα να πάρει κάτι περισσότερο σε χρηματικό ανταλλαγμα. Χρησιμοποιεί τους ταλαίπωρους και βασανισμένους ανθρώπους που ψάχνουν για ελπίδα και παίζει πολιτικά με τη δυστυχία τους.Οσοι απ αυτούς περνούν τα σύνορά μας παράνομα με βάση τις διεθνείς και Ευρωπαϊκές συνθήκες έχουν δικαίωμα να υποβάλλουν αίτημα ασύλου ( είναι άλλο θέμα αν τελικά θα δικαιωθούν ).
Ομως η Ελληνική Πολιτεία τους βαφτίζει παράνομους , τους στοιβάζει σε κέντρα κράτησης ( άραγε για πόσο καιρό ) και τους επαναπροωθεί στην Τουρκία που είναι αμφίβολο αν τους δεχτεί. Φυσικά η Ελληνική Πολιτεία έχει το δικαίωμα να προστατεύει τα σύνορά της από μια μαζική και ανεξέλεγκτη « εισβολή » , όταν έχει ήδη χιλιάδες στοιβαγμένους στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου , όμως αυτό πρέπει να γίνει σε συνδυασμό με τους διεθνείς και ευρωπαϊκους καινόνες για το άσυλο.
Ο πρόσφυγας ή μετανάστης της φωτογραφίας δεν είναι εχθρός μας. Δεν κρατά κανένα όπλο και το βλέμμα του δε δείχνει κακία , αλλά πόνο , αγωνία , ελπίδα. Μάλιστα την ελπίδα την αντιπροσωπεύει το μωρό που κρατά στην αγκαλιά του. Θέλουν να ζήσουν ειρηνικά και ανθρώπινα , σε ένα κόσμο χωρίς πολέμους. Θα τους στερήσουμε την ελπίδα ; ΟΙ Ευρωπαίοι που δε δέχονται πρόσφυγες και μετανάστες στα κράτη τους , μπορούν να αποποιηθούν των ευθυνών τους με κάποια εκατομμύρια ευρώ που θα δώσουν στην Ελλάδα ή με κάποιες δεκάδες αστυνομικούς που θα στείλουν ( και για πόσο διάστημα ; ) στα σύνορά μας. Αυτή είναι η πολιτική φύλαξης των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης ; Και οι χιλιάδες που είναι εγκλωβισμένοι στη χώρα τί θ’ απογίνουν ; Μπορεί το Ελληνικό Κράτος και η εν γένει Ελληνική κοινωνία να αντιμετωπίσει ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα , τη στιγμή που δεν είναι δικό της ;
Η Ευρώπη πρέπει επι τέλους να σοβαρευτεί και να δεί το πρόβλημα στο σύνολό του. Πολιτικά να πιέσει στον τερματισμό των πολέμων στη Συρία και τη Λιβύη , να πιέσει την Τουρκία να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο και τις Διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει,να σταματήσει τις απαράδεκτες προκλήσεις στον εναέριο χώρο και τις ΑΟΖ μελών της Ενωσης. Η Ελλάδα θέλει ισότιμη μεταχείριση σε ένα κοινό πρόβλημα και έχει υποχρέωση να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση. Το κάθε μέλος της Ενωσης να ανοίξει τα σύνορά του και να δεχτεί πρόσφυγες και μετανάστες στο βαθμό που του αναλογεί , διαφορετικά με τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και τα κάποια ημίμετρα με κάποιες χρηματοδοτήσεις – ψίχουλα , απλά ανακυκλώνουν και διαιωνίζουν ένα πρόβλημα, που σε κάποια στιγμή θα πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ζούμε ένα θέατρο παραλόγου χωρίς ελπίδα και τέλος με μόνιμους πρωταγωνιστές σ΄ αυτόν τον παραλογισμό τους Ευρωπαίους Εταίρους μας.
