Με αφορμή την επιλογή πρόσφατα του συμπαραστάτη του δημότη στο Δήμο Πτολεμαϊδας και στη φιλολογία μιας πτέρυγας του Δημοτικού Συμβουλίου που επικεντρώθηκε όχι στην ποιότητα του επιλεγέντος υποψηφίου και τη δυνατότητα ουσιαστικής προσφοράς του, αλλά στην ηλικία του (!!) , παραθέτω τις παρακάτω σκέψεις.
Ο λόγος για το θεσμό του συμπαραστάτη του δημότη και της επιχείρησης. Είναι ένας θεσμός που καθιερώθηκε απο το 2010 προφανώς καθ υπόδειξη των Ευρωπαίων Εταίρων μας. Λειτουργεί σε κάθε δήμο και Περιφέρεια.
Εκλέγεται για θητεία όση του αντίστοιχου Συμβουλίου από το οποίο εκλέγεται με ειδική ενισχυμένη πλειοψηφία , χωρίς να αξιολογείται υποχρεωτικά η ποιότητα των σπουδών του, των ικανοτήτων του και της εν γένει εμπειρίας του. Αμείβεται από το φορέα που τον διορίζει.
Δεν είναι υποχρεωτικό να είναι νομικός.
Καθήκον του είναι η διαμεσολάβηση μεταξύ των υπηρεσιών του φορέα που τον διορίζει και υπηρετεί και του πολίτη ή της επιχείρησης , με σκοπό να συμβάλει στην αποφυγή δυσλειτουργίας ή κακοδιοίκησης των υπηρεσιών και η πρότασή ή σύστασή του για την επίλυση της διαφοράς δε δεσμεύει τον φορέα ή τον πολίτη και αποσκοπεί στην αποφυγή επανάληψης παρόμοιων φαινομένων. Ο λόγος του είναι συμβουλευτικός κι όχι καθοριστικός και όσο καιρό διαρκεί η ενασχόληση με την υπόθεση , δεν αναστέλλονται οι διάφορες προθεσμίες άσκησης των αναγκαίων από τον φορέα ή τον πολίτη και την επιχείρηση ενδίκων μέσων και βοηθημάτων. Στο τέλος κάθε χρόνου συντάσσει έκθεση και δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του φορέα , από όπου πληροφορούνται οι υπηρεσίες, οι σύμβουλοι και οι πολίτες τα πεπραγμένα του.
Όσοι κατά καιρούς διεκδίκησαν τη θέση του συμπαραστάτη κινήθηκαν με καθαρά αγνά κριτήρια προσφοράς. Η επιλογή τους είναι δύσκολη από τα συμβούλια γιατί προϋποθέτει ενισχυμένη πλειοψηφία, τόσο όμως η πλειοψηφία όσο και η μειοψηφία από την αρχή τον βλέπουν σαν ένα επιπλέον σύμβουλό τους κι αυτό είναι λάθος, γι αυτό και οι συγκλήσεις είναι δύσκολες και μεσολαβεί μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να υπάρξει αποτέλεσμα.
Ο ρόλος του συμπαραστάτη είναι συμβουλευτικός και το πόρισμά του δεν υποχρεώνει το φορέα να το αποδεχτεί. Αν οι υπηρεσίες του φορέα λειτουργούν σωστά ο συμπαραστάτης είναι περιττός. Αν οι υπηρεσίες συμβουλεύονται τη νομική υπηρεσία του φορέα και ζητούν τη γνωμοδότησή της και πάλι ο συμπαραστάτης είναι περιττός. Αν ο φορέας δεν αποδεχτεί το πόρισμα διαμεσολάβησης του συμπαραστάτη, η υπόθεση θα καταλήξει στη δικαιοσύνη για να λύσει τη διαφορά, άρα σε δουλειά να βρισκόμαστε και τόσος κόπος να πάει χαμένος. Αν οι υπηρεσίες στελεχώνονται αξιοκρατικά με την τοποθέτηση των κατάλληλων υπαλλήλων στην κατάλληλη θέση και με τα καιρούς ανάλογα σεμινάρια , το έργο των υπηρεσιών θα είναι ποιοτικά ανώτερο και η λειτουργία τους αποδοτική και αντικειμενική για την εξυπηρέτηση του πολίτη και της επιχείρησης.
Ο συμπαραστάτης όπως τον θέλει ο Νόμος , δε μπορεί να είναι και με τον Χωροφύλαξ και με τον Αστυφύλαξ. Δε μπορεί να είναι υπηρέτης δύο αφεντάδων, τη στιγμή που διορίζεται και πληρώνεται από το Φορέα που τον προσλαμβάνει όχι με αξιοκρατικά κριτήρια , αλλά με καθαρά υποκειμενικά και φορές ρουσφετολογικά (υποψήφιος μη εκλεγείς ή άνθρωπος του στενού κύκλου του επικεφαλής του φορέα).
Κάτι πρέπει να αλλάξει στο θεσμό αυτό. Και κατάλληλοι είναι να πούν τη γνώμη τους όσοι διετέλεσαν κατά καιρούς συμπαραστάτες, που είδαν και έζησαν από κοντά τις όποιες δυσλειτουργίες και την κακοδιοίκηση των υπηρεσιών. Να καταθέσουν την εμπειρία τους κατά πόσο οι αντίστοιχοι φορείς με τις υπηρεσίες τους συμμορφώθηκαν με τις συστάσεις τους.
