Από τα παιδικά μου ακόμα χρόνια τα Φώτα ήταν μια λαμπρή μέρα για το πατρικό σπίτι της μάνας μου στον Άγιο Δημήτρη. Όχι μόνο γιατί σύμφωνα με τη συνονόματη γιαγιά μου Φώτω άνοιγαν τα ουράνια σκορπώντας φώτιση και χαρά στους ανθρώπους κι αγιάζονταν τα νερά, αλλά και γιατί γιόρταζε η μεγάλη κυρά του σπιτιού, η ίδια η γιαγιά μου, η Φώτω και φυσικά μαζί μ’ αυτήν γιόρταζα και γω, η πρώτη της εγγονή.

Μεγάλη πια, η μέρα εξακολουθούσε να είναι το ίδιο λαμπρή. Γιατί τα Φώτα γιόρταζα διπλά μαζί με τον πεθερό μου Γιάννη και όταν εκείνος έφυγε, πολύ νωρίς δυστυχώς, η σκυτάλη της γιορτής πέρασε στο γιό μου, το Γιάννη.
Φέτος, μετά από 28 ολόκληρα χρόνια ο κύκλος των εορταζόντων άνοιξε και πάλι και προς μεγάλη χαρά όλων μας προστέθηκε σ’ αυτόν ένα νέο πρόσωπο, η αγγλιδούλα εγγονούλα μου, η Φαίη μας, που σήμερα γιορτάζει μαζί μου όχι μόνο την εορταστική της εορτή αλλά και τα πρώτα της γενέθλια. Σαν σήμερα μας ήρθε από τα ουράνια , που άνοιξαν και πάλι ιδιαίτερα για μας αυτή τη μεγάλη μέρα, σκορπώντας στις καρδιές όλων μας περισσή χαρά και ευτυχία.

Η διπλή γιορτή του σπιτικού μας, παρά την εξωτερική βαρυχειμωνιά και παγωνιά, γιορτάζονταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα και με πολλές ετοιμασίες άλλοτε. Ειδικά τον καιρό της γιαγιάς μου Φώτως που συνέρρεε στο σπιτικό μας στον Άγιο Δημήτριο όλο το σόι από τη Σκρκα μέχρι τον Άγιο Κωνσταντίνο. Την παράδοση αυτή την κράτησα και γω για πολλά χρόνια στο σπιτικό του άντρα μου, στον Αυλιώτη . Οι καιροί όμως άλλαξαν πολύ και σήμερα με τα fb και τα τηλέφωνα νιώθω σαν να περνάει πλέον η γιορτή από τα κεραμίδια. Έχασε το παλιό λαμπερό της χρώμα και φως.

Μου λείπουν και τα παιδιά μου βέβαια που πέταξαν όλα μακριά στην Αγγλία για επαγγελματικούς λόγους, μαζί με άλλα, πολύ προσφιλή πρόσωπα που είτε βρίσκονται μακριά, είτε εγκατέλειψαν οριστικά αυτόν τον κόσμο.
Παρόλα αυτά, θα καρτερώ με υπομονή , ως γιαγιά πλέον, να συνεορτάσω κάποτε με το Γιάννη μου και τη Φαίη μας όπως παλιά.

Τη Φαίη που ως αληθινό τριανταφυλλένιο μπουμπουκάκι θα ανθίζει και θα ανοίγει κάθε χρόνο τέτοια μέρα μέσα στην καρδιά του χειμώνα διαλύοντας έστω και από μακριά τους παγετούς, τα χιόνια και τα κρύσταλλα του Γενάρη μαζί μ’ αυτά της καρδιάς μας.

Χρόνια Πολλά και Φωτισμένα κοριτσάκι μου, Χρόνια Πολλά Γιάννη,
Είθε να έρθει σύντομα η μέρα που θα γιορτάσουμε όλοι μαζί στην Κοζάνη!!!!!!!!!!!

της Φάνης Φτάκα