“Αυτοί που έχουν τα προσόντα, τα απέκτησαν κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, πλην εξαιρέσεων εννοείται! γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε με τριών ειδών ανισότητες: Διαθέσιμο οικογενειακό εισόδημα, μορφωτικό επίπεδο των γονιών και τόπο καταγωγής. Αν υπήρχαν ίσες ευκαιρίες για όλους, τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για αριστεία και αρίστους και αυτό μόνο σε κάποιες πτυχές της σύνθετης προσωπικότητας μας. Γνωρίζω πολλούς άριστους σε πολλά, χωρίς ούτε ένα πτυχίο, και πολλούς με πτυχία μέτριους σε πολλά. Η έννοια της αριστείας, κατά συνέπεια, πρέπει να επαναπροσδιοριστεί, όπως πρέπει να επανανοηματοδοτηθούν οι επιδόσεις, οι πράξεις και οι παραλείψεις του καθενός από εμάς. Η επίκληση της αριστείας ως αυταξίας είναι μέγιστο λάθος κατά τη γνώμη μου, Ενισχύει τους ανταγωνισμούς, αυξάνει την ανισότητα και καταστρέφει και τον ψυχισμό των νέων ανθρώπων. Να’ σαι καλός και χρήσιμος άνθρωπος για την κοινωνία αγόρι μου, μου έλεγε ο συγχωρεμένος πατέρας μου. Δεν ξέρω αν τήρησα την προτροπή, όπως ακριβώς την εννοούσε. Ωστόσο, θεωρητικά τουλάχιστον, οι αριστεροί την αντιλαμβάνονται διαφορετικά από τους δεξιούς, τι να κάνουμε;” ανέφερε ο ίδιος.