Στο προσκήνιο και πάλι με εντελώς λανθασμένο τρόπο τα επιδόματα πρόνοιας και οι δικαιούχοι αυτών. Το να διαγνωστεί κάποιος με αιμορροφιλία δεν σημαίνει ότι καταστρέφεται η ζωή του και ότι είναι ανάπηρος, για αυτό και ζητείται από ιατρικούς κύκλους να επιδοτείται η αναπηρία και όχι η νόσος. Το αν κάποιος πολίτης, όπως ο συμπολίτης μας από την Αιανή ζητά ηθική βλάβη, αποζημίωση δηλαδή επειδή διαγνώστηκε ως αιμορροφιλικός χωρίς να είναι , είναι δικό του θέμα. Να τονίσουμε σε αυτό το σημείο ότι η πρωτόδικη απόφαση απέρριψε το αίτημά του θεωρώντας ότι με τα τότε υπάρχοντα μέσα δεν έγινε κάποιο λάθος. Για αυτό και ο ίδιος τώρα ασκεί έφεση. Πραγματικά αδιανόητο να περνάς από επανέλεγχο , να διαπιστώνεται φυσιολογικός στους παράγοντες πήξης και την ίδια ώρα να χαρακτηρίζεσαι αιμορροφιλικός και να παίρνεις επίδομα πρόνοιας επί συναπτά έτη. Ανάλογα αδιανόητο είναι να δέχεσαι αυτό το επίδομα χωρίς να έχεις έστω κάποιο αιμορραγικό επεισόδιο ή γνωρίζοντας ότι είσαι φυσιολογικός μετά από εξετάσεις. Είναι ντροπή για το αναπηρικό κίνημα και όλους τους αιμορροφιλικούς να παρουσιάζουν τα Μ.Μ.Ε. ως καταστροφική τη διάγνωση της νόσου. Δηλαδή οι αιμορροφιλικοί της Αιανής είναι καταδικασμένοι;
Ι.Π.