της Βίσκα Ζωή-Πολυξένη
Μέσα στον κάθε άνθρωπο φωλιάζει-κρύβεται το κακό. Το κακό, που είναι μια ανθρώπινη τάση, μπορεί να πάρει την συγκεκριμένη μορφή της αχαριστίας. Η αχαριστία σημαίνει τη μη αναγνώριση της ευεργεσίας ή του καλού που έκανε κάποιος για μας.Η αχαριστία ως ανθρώπινη κακία ασκεί ρόλο καταλυτικό στις υγιείς ανθρώπινες και κοινωνικές σχέσεις.
Η αχαριστία συνοδεύει ανθρώπους με χαμηλή ποιότητα, αδυναμίες, εσωτερικές συγκρούσεις και συμπλέγματα. Ο άνθρωπος που χαρακτηρίζεται από την κακία της αχαριστίας βιώνει έναν υπέρμετρο εγωϊσμό και ατομικισμό.Η αχαριστία δείχνει άτομο που χαρακτηρίζεται από ασυνειδησία, ανεντιμότητα και ηθική αναισθησία. Συνοπτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η κακία της αχαριστίας προϋποθέτει αλλά και δηλώνει κενότητα.
Η αχαριστία και οι διαλυτικές της συνέπειες μπορεί να στρέφονται προς την οικογένεια, με την μορφή της ασέβειας και τις περιφρόνησης των γονιών και της συνεισφοράς τους στην ανατροφή και στα εφόδια που μας έδωσαν.Μπορεί να στραφεί επίσης προς το σχολείο, ως περιφρόνηση του έργου των δασκάλων μας για την ατομική μας πρόοδο.
Τέλος μπορεί να στραφεί προς το φιλικό μας περιβάλλον, με αποτέλεσμα την ηθική κατάπτωση της αξίας της φιλίας.
Καθώς στρέφεται εναντίον της οικογένειας, του σχολείου,του φιλικού και κοινωνικού περιββάλοντος, η αχαριστία πλήττει όλες τις μορφές των ανθρώπινων σχέσεων και ταρακουνά συθέμελα την κοινωνία, την οικογένεια, το σχολείο, την ηθική και το δίκαιο.Η ανθρώπινη αυτή κακία δοκιμάζει και αποδυναμώνει όλες τις αξίες της ανθρώπινης ζωής.Στο βωμό της προσωπικής εγωιστικής προβολής θυσιάζει την συνολική κοινωνική πρόοοδο, που προϋποθέτει την επικοινωνία και το δυνάμωμα των σχέσεων των ανθρώπων.
Η αχαριστία οδηγεί σε μια κατάσταση όπου ο άνθρωπος μαθαίνει να παίρνει μόνο, χωρίς να προσφέρει. Έχει θεσπιστεί προ πολλού ο νόμος της αναγκαίας αντιπροσφοράς σ’ότι μας προσφέρεται.Για κάθε τι που μας προσφέρεται πρέπει να εκφράζουμε την ευχαρίστησή μας, που θα πρέπει να συνοδεύεται κυρίως από μια ηθική αντιπροσφορά.
Η αναγνώριση της προσφοράς και ευεργεσίας του άλλου και η έκφραση ευγνωμοσύνης δείχνουν άτομο που στηρίζεται πάνω σε βασικές αξίες και αρχές της ζωής. Δείχνουν άτομα που χαρακτηρίζεται από συνέπεια, σύνεση, εντιμότητα και ωριμότητα.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την βοήθεια του ευεργέτη σε μια νέα δύσκολη ίσως στιγμή, καθώς και την αναγνώριση από μέρους του της συνέπειας του ατόμου και συνεπώς την άνοδο της υπόληψης και του κύρους του. Η αναγνώριση της ευεργεσίας δείχνει άτομο που έχει ξεπεράσει τα στενά όρια του ατομικού εγώ και που νοιάζεται για την υγιή θεμελίωση των κοινωνικών σχέσεων και δομών.
Η σημερινή εποχή κρύβει πολλούς κινδύνους, που απειλούν υγιείς ανθρώπινες σχέσεις. Ο άνθρωπος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να επιβληθεί πάνω στις κακίες του. Για να προχωρήσει σε ένα τέτοιο μεγάλο βήμα, θα πρέπει να τύχει μιας σωστής παιδείας με βάση τις ανθρώπινες αξίες. Μόνο μέσα από την παιδεία το άτομο μπορεί να αναπτυχθεί εσωτερικά και να αποχτήσει την ψυχική δύναμη που χρειάζεται για να επιβληθεί στις κακίες του.
Ένα από τα αιτήματα των καιρών μας είναι η ηθικοπνευματική πρόοοδος των σύγχρονων κοινωνιών.Μια τέτοια πρόοδος όμως προϋποθέτει την ενέργεια επιβολής αρμονικών ανθρώπινων σχέσεων, που και αυτή προέρχεται από τον περιορισμό της ανθρώπινης κακίας. Γι’ αυτό η αχαριστία ως ανθρώπινη κακία πρέπει να εκλείψει.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις κινούνται πάνω σ’΄ένα επίπεδο συνεχούς ‘’δούναι και λαβείν’’.
Όταν συμβαίνει να ισχύει μόνο το ‘’λαβείν’’ τότε θίγονται βασικές αρχές και αξίες της ατομικής και κοινωνικής προόδου. Γι’ αυτό επιβάλλεται να βγούμε έξω από τα στενά πλαίσια του εγώ μας και να δούμε τον άλλον ως άνθρωπο που προσφέρει και που αξίζει της δικής μας αντιπροσφοράς. Μόνο με την υιοθέτηση της διαδικασίας προσφοράς και αντιπροσφοράς θα απαλλαγούμε από τις διαλυτικές συνέπειες της αχαριστίας.
Αληθινή γεναιοδωρία είναι να ξέρεις να αποδέχεσαι την αχαριστία.
