«Τα Χριστούγεννα δεν είναι ούτε τα ρεβεγιόν, δηλαδή τα πλούσια τραπέζια των ολίγων, που με τον ιδρώτα του πτωχού, του εργάτη, του φορολογούμενου πλουτίζουν ανήθικα, ούτε οι υπερβολικοί στολισμοί, που καταντούν αυτοσκοπός χωρίς περιεχόμενο εσωτερικής, καρδιακής η πνευματικής διαστάσεως και δεν ξεκουράζουν τον καθημερινώς βασανιζόμενον από τα προβλήματα επιβιώσεως άνθρωπον για να βρει ηρεμία, γαλήνη, ασφάλεια και ειρήνη. Χοροί και διασκεδάσεις, στολισμοί και φωτισμοί, σπατάλη παροχών και δώρων, πληθώρα ευχών και μηνυμάτων άνευ περιεχομένου, ελπίδας και θυσιαστικής αγάπης δεν είναι Χριστούγεννα!»
Δηλαδή απαντάμε εμείς; Τι είναι Χριστούγεννα; Η φτώχεια και η εξαθλίωση; Η πείνα και η έλλειψη των βασικών ειδών διατροφής όταν μεγάλο ποσοστό της χώρας μας βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας; Ναι γεννιέται Χριστός όταν όλοι έχουν την τράπεζα γεμάτη, όπως φρόντισαν οι συνάνθρωποί μας στην Κοζάνη για την οικογένεια που προπαραμονή Χριστουγέννων είδε να καίγεται το σπίτι της. Όπως φροντίζει καθημερινά 365 ημέρες το χρόνο το κοινωνικό παντοπωλείο της Μητρόπολης για να έχουν το κάτι παραπάνω όλοι οι αναξιοπαθούντες τις ημέρες των Χριστουγέννων. Και τα λαμπιόνια φως είναι και ανάγκη τα έχουμε και τα τραπέζια επίσης για να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα και να βρεθούμε με τους οικείους μας.
Και συνεχίζει ο μητροπολίτης μας: «Σε όλους αυτούς απευθύνεται κάθε χρόνο η ποιμαίνουσα Εκκλησία μας σ’ αυτήν την πανεπίσημη ημέρα, για να θυμηθούν την Θράκη μας, την ξεχασμένη από το κέντρον των αποφάσεων, η οποία, λόγω της υπογεννητικότητας των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών εν αντιθέσει με την πολυτεκνία των μουσουλμάνων Ελλήνων, κινδυνεύει να καταστή μουσουλμανική, όπως επιθυμεί η γείτονα χώρα Τουρκία. Θα το επιτρέψομεν; Μη γένοιτο!
Στο δίσκο, λοιπόν, που θα περιαχθή συμπεριφερθήτε και ανταποκριθήτε ως Έλληνες Χριστιανοί και ενισχύσητε το τρίτο παιδί των νέων ζευγαριών της Θράκης μας.»
Δηλαδή εμείς ως έλληνες χριστιανοί μακριά από την παράδοση που θέλει σήμερα γιαπράκια, γαλοπούλες, τηγανιές και κρασάκι και μια κάποια εορταστική ατμόσφαιρα θα δώσουμε τον οβολόν μας για το τρίτο παιδί των ελλήνων ορθόδοξων χριστιανών της Θράκης. Και αυτό θα το ονομάσουμε Χριστούγεννα. Λοιπόν όχι. Αυτό σίγουρα δεν είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων γιατί καθόλου δεν είναι ενωτικό και δεν σκύβει πάνω στο προσφυγικό πρόβλημα που ταλανίζει την χώρα μας ειδικά. Ούτε μας ανακουφίζει από τα τρομοκρατικά χτυπήματα με την ίδια την Ευρώπη να έχει ανδρώσει αυτή την κατάσταση και τώρα όπως φαίνεται να μην ξέρει να τη διαχειριστεί.
Ι.Π.