Μικρή περιήγηση στην ποιητική συλλογή του Δημήτρη Βουχάρα
«…σε δύο εποχές
με ίδιο καιρό»
του Γιάννη Τσιομπάνου
«…σε δύο εποχές με ίδιο καιρό» τιτλοφορείται η νέα ποιητική συλλογή του Δημήτρη Βουχάρα από τις καλαίσθητες Α/Ω Εκδόσεις. Η συλλογή είναι χωρισμένη σε τρεις ενότητες: στην «Εποχή 1» με δέκα ποιήματα, την «Εποχή 2» με έντεκα, και στην τρίτη ενότητα, «Σε δύο εποχές με ίδιο καιρό», με οχτώ. Τα ποιήματα της συλλογής (επιλογής στην ουσία) δεν είναι όλα γραμμένα την ίδια χρονική περίοδο και καλύπτουν ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της ζωής του ποιητή, από το 1969 έως το 2020.
Από την ανάγνωσή τους διακρίνει ο αναγνώστης την κυριαρχία δύο εποχών, της άνοιξης και του καλοκαιριού όπου ανθίζει και η έμπνευση του ποιητή, ενώ παράλληλα ερμηνεύει την εποχή του φθινοπώρου και του χειμώνα ως μία περίοδο αναστοχασμού, ανασύνταξης δυνάμεων και «χειμερίας νάρκης», από την οποία θα ξυπνήσει και πάλι την Άνοιξη.
Η καλοκαιρινή Φύση, συμπαντικά δοσμένη, είναι κυρίαρχη στους στίχους της ενότητας «Εποχή 1», αφήνοντας πολλές φορές μίαν αίσθηση θαλασσινής αλμύρας, καλοκαιρινών ηλιαχτίδων, λευκών τσαλακωμένων σεντονιών, ήχου κοχυλιών και βότσαλων από τον παφλασμό της θάλασσας, τιτιβίσματος πουλιών, αλλά και φθινοπωρινού θροΐσματος φύλλων και βροχής.
Η «Εποχή 2» αφήνει στον αναγνώστη, από την εισαγωγή της ακόμη, μία αίσθηση ενηλικίωσης, αρχικά εφηβικής, με διάθεση και όρεξη για πάλη και αγώνες, όπως άλλωστε αρμόζει και στη νιότη, που ποίημα με ποίημα μετουσιώνεται σε ωριμότητα, μέσα από εμπειρίες ζωής και ερωτικές περιπλανήσεις.
Στην τρίτη ενότητα «…σε δύο εποχές με ίδιο καιρό» (που φέρει και τον τίτλο της η ποιητική συλλογή) γρήγορα ο αναγνώστης καταλαβαίνει τη ματαιότητα των αγώνων και τη σκληράδα της ζωής, καθώς οι στίχοι από ποίημα σε ποίημα μετουσιώνονται σε ρυτίδες εμπειρίας. Αλλά δεν υποκύπτουν ούτε βαραίνουν τον αναγνώστη, αφού η παραδοχή των επίγειων δυσκολιών αποτελεί περισσότερο ρεαλισμό (στοιχείο που άλλωστε υφίσταται εμφανώς σε όλες τις ενότητες). Ο ερωτισμός συνεχίζει να υπάρχει διάχυτος, συνοδευόμενος όμως πια με το στοιχείο της συντροφικότητας.
«Στον τόπο που μας έλαχε
και που μας τράνεψε με το νερό του και τον ήλιο του
μεγαλώσαμε μικραίνοντας στον χρόνο
και στους καιρούς.
Κληρονόμοι κείνου του Κυλώνειου Άγους
κανείς δεν μας προστάτεψε από τις κακουχίες τη ψυχής,
μηδέ τα πρόβατα των Βλάχων
να τα σκορπίζαμε σκούζωντας δω και κει στη σπερνά γη
κι όπου σταθούν να φτιάξουμε ναούς.»
Και κάπως έτσι αρχινά ο ποιητής Δημήτρης Βουχάρας την μάλλον αυτοβιογραφική του εξιστόρηση στο ποίημα «Ορνιθολογία», το οποίο ξεκίνησε να το γράφει στην Κοζάνη το 2013 και σμιλεύοντάς το λέξη προς λέξη το ολοκλήρωσε τελικώς το 2020.
Η ποιητική συλλογή του Δημήτρη Βουχάρα, η οποία αξίζει πραγματικά να γίνει η καλοκαιρινή σας συντροφιά, διατίθεται στην Αθήνα από το βιβλιοπωλείο Πολιτεία και την Πρωτοπορία, στη Θεσσαλονίκη από το Κέντρο Βιβλίου (2310237463) στην Κοζάνη από το Συνεταιριστικό Βιβλιοπωλείο (2461026463) και τη Στοά του Βιβλίου (2461033737), αλλά και από τον υποφαινόμενο συντάκτη του παρόντος σημειώματος (με προσωπικό μήνυμα).
Δημήτρη μου, καλοτάξιδο το βιβλίο σου. Από τη συλλογή σου επέλεξα να δημοσιεύσω το ποίημα «…κάθε φορά που κάνει ζέστη!». Προφανώς γιατί η πυραμοειδής του όψη μού τράβηξε αμέσως την προσοχή, αλλά κυρίως για την καλοκαιρινή αύρα που εκπέμπει, καθώς το καλοκαίρι είναι νομίζω η μόνη εποχή που μας συνδέει τόσο έντονα με τη νιότη και την παιδικότητά μας.
Σύντομο βιογραφικό του ποιητή:
Ο Δημήτρης Βουχάρας γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1951, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Στη συνέχεια σπούδασε στην κινηματογραφική σχολή Σταυράκου, χωρίς να αποφοιτήσει. Μετανάστευσε στο Μόναχο και σπούδασε παιδαγωγικά στην Καθολική Παιδαγωγική Ακαδημία του Μονάχου, στην οποία και εργάστηκε επί 12 συναπτά έτη ως παιδαγωγός, για να επιστρέψει το 1990 στην Ελλάδα, όπου μαζί με την συνεργάτιδά του, Μαρία Τσαντίλα, δίδαξαν και ίδρυσαν στη Θεσσαλονίκη το «Sprachzentrum für Deutsch».
Πρωτοπαρουσιάστηκε στα γράμματα το 1970 με το ποίημα «Εξομολόγηση» στην «Πανελλήνιο Ανθολογία Πεζογραφίας & Ποιήσεως» των Τσάκαλου και Μπατάγια (εκδ. Τυποκαλλιτεχνική-Πειραιάς), αν και είχαν προηγηθεί δημοσιεύσεις του σε τοπικά λογοτεχνικά έντυπα. Στη Γερμανία κατά τα έτη 1974-1978 ήταν συνεκδότης της εφημερίδας «Ο Ξένος» με κοινωνικοπολιτικό και λογοτεχνικό προσανατολισμό. Έκτοτε συνεχίζει να γράφει, χωρίς να δημοσιεύει. Ποιήματά του συμπεριελήφθησαν στην «Προθήκη», έντυπο της Κοβενταρείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης, που επιμελείτο η φιλόλογος Κατερίνα Δημοπούλου, η οποία επιμελήθηκε και την παρούσα συλλογή.
