-Αν ήσουν στην θέση μου ιατρέ εσύ τι θα έκανες?
-Προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα μέσα από τα μάτια τα δικά σου, απάντησα σε μια ασθενή μου σήμερα.
-Εσύ τι κάνεις για εμένα την ρώτησα, χαμογελώντας..
-Εγώ τι μπορώ να κάνω για εσένα ιατρέ αναρωτήθηκε, να προσέχεις όμως γιατί όλη την ώρα είσαι πάνω κάτω στον διάδρομο, κουράστηκες σήμερα …
-Άρα, της απαντώ με νοιάζεσαι και εσύ ..
Ο ιατρός είναι μάρτυρας αναρίθμητων συναισθηματικών αντιδράσεων. Οι αντιδράσεις δεν αφορούν μόνο στο τι λέει ο ασθενής ,αλλά και στον τρόπο που τα λέει, αν τα λέει, αλλά και στην μη λεκτική συμπεριφορά του.
Η ενσυναίσθηση του ιατρού προς τον ασθενή, η οποία αποκτά ολοένα και περισσότερο ενδιαφέρον διεθνώς, περιλαμβάνει την συμπόνοια το νοιάξιμο και αποτελεί μέρος της θεραπευτικής προσέγγισης του ιατρού προς τον ασθενή. Αποτελεί ένα είδος <συμμαχίας> ιατρού και ασθενή. Χωρίς ωστόσο, ο ιατρός να χάνει την επιστημονική του οντότητα και τις δεξιότητες του προς όφελος πάντα του ασθενή.
Από την άλλη μεριά δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ενσναίσθηση του ασθενή προς τον ιατρό, ως ένα κομμάτι αλληλεπίδρασης της θεραπείας του. Για να επωφεληθεί τα μέγιστα ο ασθενής από τον ιατρό του, πρέπει να σέβεται την προσωπικότητα και την επαγγελματική υπόσταση του ιατρού και να απαιτεί υπηρεσίες που εμπίπτουν στο ιατρικό επάγγελμα.
Μεσημεριανές σκέψεις για την σχέση ιατρού – ασθενή και την παιδεία της υγείας που θα πρέπει να αναπτύξουμε ίσως, λίγο παραπάνω…
Δέσποινα Καρασαββίδου
Πηγή:eordaia.org
