Καλή Αντάμωση αδελφέ μου Νικολάκη, γελαστό μου αγόρι….
Σαν σήμερα πριν 59 χρόνια σε κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου! Βάσκανος όμως μοίρα χρόνια σε κρατούσε μακριά μας, εκεί στα ξένα και τώρα άλλη τρις χειρότερη σε ταξιδεύει στα μαρμαρένια αλώνια του παραδείσου να ανταμώσεις με τη μαμά που τόσο σ’ αγαπούσε!
Στον άλλο κόσμο που θα πας
Κοίτα μη γίνεις σύννεφο, κοίτα μη γίνεις σύννεφο κι άστρο πικρό της χαραυγής και σε γνωρίσει η μάνα σου που καρτερεί στην πόρτα.
Σε πότισα ροδόσταμο, με πότισες φαρμάκι, της παγωνιάς αητόπουλο, της ερημιάς γεράκι.
Καλό σου ταξίδι αδελφέ και καλή αντάμωση και πάλι σε οικογενειακά τραπέζια που τόσο αγαπούσες, με τη μαμά και το μπαμπά και όλους εμάς από γύρω, έτοιμους να μας πνίξεις με το τρανταχτό σου γέλιο και την πελώρια κορμοστασιά σου……!
