Μελετητής της Αγίας Παρασκευής και πιστός χριστιανός ο συνταξιούχος δάσκαλος από τον Κρόκο Κοζάνης Γεώργιος Σιώζος στο βιβλίο του «Η Θαυματουργή Αγία Παρασκευή» μας περιγράφει πολύ ζωντανά το θαύμα που έζησε ο ίδιος στα χρόνια της κατοχής με τη σωτηρία των κατοίκων του χωριού του . Μας περιγράφει, λοιπόν, ότι κατά το 1943, στον καιρό της μαύρης κατοχής από τους Γερμανούς η Αγία Παρασκευή έσωσε ολόκληρο το χωριό από βέβαιο αφανισμό. Ας τον αφήσουμε όμως να μας τα διηγηθεί ο ίδιος για να απολαύσουμε και τη γλαφυρότητα της γραφίδας του.
«Ήταν η εποχή που όλα τα‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας, εφαρμόζοντας τις διαταγές των Γερμανών, μαζεύονταν νωρίς στα σπίτια τους με τη δύση του ηλίου. Το ίδιο φυσικά έκαναν και οι κάτοικοι του Κρόκου, χωρίς να ξέρουν τι τους περίμενε το πρωί της άλλης μέρας. Ησυχία απλώθηκε γρήγορα σ’ όλο το χωριό, μετά τη δύση του ηλίου της 29ης Ιουνίου του 1943. Λίγα σκυλιά μόνο, ενοχλημένα από διάφορους θορύβους, γάβγιζαν. Οι κάτοικοι –όλοι τους γεωργοί –κουρασμένοι από τον κάματο της ημέρας ξάπλωσαν και κοιμήθηκαν νωρίς.Την άλλη μέρα, πρωί με την ανατολή του ηλίου σύμφωνα με τη διαταγή, όχι νωρίτερα, θα ξεκινούσαν για τα χωράφια τους να συνεχίσουν και να τελειώσουν τις εργασίες που άφησαν την προηγούμενη μέρα στη μέση. Γρήγορα πέρασε η νύχτα και ήρθε η αυγή της 30ης Ιουνίου, γιορτή των Δώδεκα Αποστόλων, ημέρα Πέμπτη. Τα κουρασμένα σώματα των γεωργών μας άρχισαν να σηκώνονται μουδιασμένα. Ετοίμασαν γρήγορα τα ζώα τους και μερικοί ξεκίνησαν με τα σύνεργα για τις δουλειές τους, πριν τους προλάβει ο καυτερός ήλιος.Τι έκπληξη όμως! Στην έξοδο του χωριού αντίκρισαν Γερμανούς στρατιώτες -Αλτ! Πού πάτε; Ήταν αυστηρή η ερώτηση του διερμηνέα. -Μα … στο χωράφι για δουλειά.
-Όχι. Σήμερα δεν θα πάτε πουθενά. Γυρίστε πίσω, αφήστε τα ζώα στα σπίτια και συγκεντρωθείτε στο Σχολείο. Άλλους τους πρόλαβε η καμπάνα του Αγίου Νικολάου στα σπίτια τους, πριν ξεκινήσουν για τη δουλειά τους
-Τι συμβαίνει; Τι συμβαίνει και χτυπάει η καμπάνα; Κάτι σημαντικό βέβαια; Ρωτούσαν οι γείτονες ο ένας τον άλλο. -Όλο το χωριό είναι ζωσμένο από Γερμανούς. Πάει, χαθήκαμε. Οι καημένοι οι κάτοικοι του χωριού, φιλήσυχοι όπως ήταν, τρόμαξαν πάρα πολύ από το απρόσμενο αυτό γεγονός, που πολύ γρήγορα διαδόθηκε στο χωριό».Και παρακάτω συνεχίζει ο κ. Σιώζος, αφού οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στο Σχολείο, τους ανήγγειλαν ότι στο χωριό τους υπήρχαν αντάρτες και ότι είχαν όπλα κρυμμένα. «Όποιος γνωρίζει πού είναι κρυμμένα να το καταθέσει αμέσως και δε θα πάθετε τίποτα. Αλλιώς δε θα φύγει κανένας ζωντανός από δω μέσα και θα κάψουμε το χωριό ολόκληρο». Πάγωσαν οι Κροκιώτες.
«Αλίμονο ποιος μας έβαλε τέτοια φωτιά; Ποιος ήξερε αυτό το μυστικό και το πρόδωσε στους Γερμανούς; Πάμε όλοι χαμένοι». Και συνέχισε ο διερμηνέας; «Τώρα θα περάσετε όλοι από την αίθουσα του σχολείου για μια μικρή ανάκριση. Να πείτε την αλήθεια σε ό,τι σας ρωτήσουν, για να μην πάθετε κακό. Αλλιώς θα σας θερίσουν τα πολυβόλα και θα κάψουμε όλο το χωριό». Άρχισαν οι ανακρίσεις για όλους τους κατοίκους, ενώ οι Γερμανοί στρατιώτες παραπέρα με τα αυτόματα στους ώμους και τα πολυβόλα στημένα πάνω στα κάγκελα της αυλής του σχολείου περίμεναν πιθανή αντίδραση. Στο μεταξύ άλλοι Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες πήγαν στην Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, πολιούχου της Κωμοπόλεως, και έψαχναν να βρουν τα όπλα, σύμφωνα με την καταγγελία. Έκαναν άνω κάτω την Εκκλησία, αλλά ευτυχώς δε βρήκαν τίποτε. Μετά πήγαν στην Αγία Τριάδα, αλλά ούτε και εκεί βρήκαν τίποτε.Ήρθε η σειρά της Αγίας Παρασκευής, που βρίσκεται νοτιοδυτικά της Κωμοπόλεως, όπου βρίσκονται τα εξοχικά κέντρα σήμερα. Οι Γερμανοί στρατιώτες που πήγαν εκεί, βρήκαν, όπως ήταν φυσικό κλειδωμένη την πόρτα της Εκκλησίας. Αναζήτησαν το κλειδί εκεί γύρω, αλλά δεν το βρήκαν. Τράνταξαν την πόρτα μήπως ανοίξει, έδωσαν κλωτσιές με τις βαριές τους μπότες, φώναξαν, έκαναν φασαρία.
Μέσα από τις συκιές και τα αγριόχορτα που ήταν τότε στην αυλή της Εκκλησίας, πετάχτηκε ένας θεόσταλτος λαγός. Πέρασε κυριολεκτικά μέσα από τα πόδια των Γερμανών και έτρεξε προς το ρέμα. Οι Γερμανοί άφησαν την αποστολή τους και άρχισαν να κυνηγούν το λαγό. Έτρεξαν πίσω του. Τον πυροβόλησαν, τον ξανά πυροβόλησαν, αλλά δεν τον πέτυχαν. Ο Γερμανός αξιωματικός που έκανε τις ανακρίσεις μέσα στο σχολείο, άκουσε τους πυροβολισμούς και νόμισε ότι έρχονται αντάρτες για να βοηθήσουν τους κατοίκους. Βγήκε έξω, είπε στους κατοίκους να φύγουν στα σπίτια τους και έδωσε εντολή στους στρατιώτες του να στρέψουν τα πολυβόλα προς το ρέμα. Άδικα όμως έψαχνε για αντάρτες. Αντάρτες δεν υπήρχαν. Υπήρχε μόνο ένας λαγός. Ήταν ο ΣΩΤΗΡΑΣ λαγός που έστειλε στην πιο κρίσιμη στιγμή η Αγία Παρασκευή για να σωθεί το χωριό από βέβαιη καταστροφή.Η Αγία Παρασκευή δεν επέτρεψε τους βαρβάρους να μπουν στην Εκκλησία της, να βρούνε τα όπλα που πράγματι υπήρχαν εκεί μέσα και θα ήταν η αιτία της καταστροφής μας. Έδειξε την αγάπη της στους κατοίκους και τους έσωσε από βέβαιο θάνατο. Οι κάτοικοι φυσικά ήταν ανάστατοι από το γεγονός αυτό που τους έκανε να χάσουν τον ύπνο τους για πολύ καιρό και ακόμα περισσότερο να το συζητούν.Η χαρά των κατοίκων και η ευγνωμοσύνη τους στην Αγία Παρασκευή που τους έστειλε το λαγό δεν περιγράφονταν. Να δοξολογούμε την Αγία Παρασκευή, που έστειλε το λαγό και σωθήκαμε, λέει σήμερα ο Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος.
Ας είναι μεγάλο το όνομα της Αγίας Παρασκευής, που μας έσωσε, λέει ο Κωνσταντίνος Πλιάτσιος. Μεγάλο το όνομα της Αγίας Παρασκευής, που έκανε το θαύμα της, λέει ο Αθανάσιος Σακκούλας.
Αυτά μας περιγράφει ο Γεώργιος Σιώζος στο βιβλίο του.
Ρίτσα Παπαγεωργίου
Πηγή:efkozani.gr
