Σκαρφαλωμένη στον ορεινό όγκο της Βασιλίτσας, που αποτελεί τμήμα του Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου, η Σμίξη είναι ένα Βλαχοχώρι των Γρεβενών που καταφέρνει να διατηρεί εν μέρει το παραδοσιακό χρώμα του, καθώς σώζονται παλαιές κατοικίες και πέτρινες βρύσες.
Η Σμίξη είναι ένα από τα Βλαχοχώρια των Γρεβενών, χτισμένη σε υψόμετρο 1.220 μέτρων στην πλαγιά του όρους Βασιλίτσα, της οροσειράς της Πίνδου και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Ελλάδας. Από το 2010 αποτελεί έδρα Τοπικής Κοινότητας του Δήμου Γρεβενών και ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 454 κάτοικοι.
Λόγω της γειτνίασης της με το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας έχει μετατραπεί σε σημαντικό χειμερινό θέρετρο της περιοχής με αξιόλογη τουριστική κίνηση. Απέχει 38 χιλιόμετρα από τα Γρεβενά, ενώ συνορεύει με τις Τοπικές Κοινότητες Αβδέλλας, Φιλιππαίων, Σαμαρίνας και Διστράτου.
Σύμφωνα με την παράδοση, η Σμίξη προήλθε από το «σμίξιμο», δηλαδή τη συνένωση δύο παλαιών οικισμών τον 16ο αιώνα, της Μπίγκας που βρίσκοτανπαραποταμίως, τρία χιλιόμετρα ανατολικά του σημερινού χωριού και των Πινακάδων, δυτικά στην σημερινή τοποθεσία Μπάλτα. Οι οικογένειες που ήρθαν στη Σμίξη από τη διάλυση της Μπίγκας ήταν οι εξής: Χατζηγεωργοβίτη, Παπαγεωργούλη, Σακελλάρη, Χατζή, Παπαμήλιου, Κοτρώτσου και Νταπούλια, ενώ από τον οικισμό των Πινακάδων οι οικογένειες: Μπαμπανίκα, Ματσάλη, Αγόρου, Ροκοτά, Τσουμάνη, Μάρκου και Λιβεράσα. Άξιο αναφοράς είναι ότι οι 9 από τις 16 οικογένειες που κατοικούσαν σύμφωνα με την παράδοση στη Μπίγκα, μετά τη διάλυση της κατέφυγαν στη γειτονική Αβδέλλα.
Αρχικά οι κάτοικοι της Σμίξης ασχολούνταν με την υλοτομία και τη γεωργία, πιθανώς διαμένοντες όλο το χρόνο στο χωριό, ενώ μετά το 1700 υπήρξε επαγγελματικός μετασχηματισμός με τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων να είναι κτηνοτρόφοι και κυρατζήδες και να μετακινούνται τη χειμερινή περίοδο στη Θεσσαλία και στην Ήπειρο.
