Φεβρουάριος ή Κούντουρον στην ποντιακή δάλεκτο. “Κοντόν ουράδ’ έσ'”, έχει κοντή ουρά.Τον ονόμασαν έτσι επειδή είναι μικρότερος σε διάρκεια από του άλλους μήνες, με 28 ημέρες και κάθε τέσσερα χρόνια 29.
Η ονομασία αυτή ξεκίνησε από τα Κοτύωρα και επικράτησε σε ολόκληρο τον Πόντο.
Ο Κούντουρον, ο κούτσουρον, ο ουραδοκομμένον
Εξέβεν και ο Καλαντάρτς σον Κούντουρον θα πάμε,
Αρνί μ’ αν ‘κ θα έρχεσαι, ασό μεράκ’ θα χάμαι.
Στον Πόντο πίστευαν ότι τον Φεβρουάριο η θερμότητα επτά φούρνων μπαίνει στη γη και λιώνει τα χιόνια.
Λόγω της αστάθειας του καιρού κατά τον Φεβρουάριο, χαρακτηριστική είναι και η φράση: “Ο Κούντουρον έν’ λειφτός, έν’ ολίγον πα ζαντός”, δηλαδή ο Φεβρουάριος είναι λειψός, είναι και λίγο παλαβός. Το κρύο ήταν ακόμη τσουχτερό κι όταν είχε καλές μέρες ετοίμαζαν τα χωράφια για τις ανοιξιάτικες καλλιέργειες.
Εδέβεν πλάν’ ο Κούντουρον, τη Μάρτ’ τ’ ωτία ‘φάνθαν
τα χιόνιε όλα ‘λύγανε κι ας σα ραχία ‘χάθαν.
Εορτές του Φεβρουαρίου
Την 1η του μήνα γιόρταζαν τον Άγιο Τρύφωνα
Στις 2 την Υπαπαντή του Κυρίου. Τα δυο τη Κουντούρ τη Παναΐας
Στις 10 Φεβρουαρίου τιμούσαν τον Όσιο Ζήνωνα και τον Άγιο Χαράλαμπο
Στις 11 Φεβρουαρίου με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιόρταζαν τον Άγιο Βλάσιο, που καταγόταν από την Καισάρεια και ήταν επίσκοπος Σεβάστειας.
Κατά την ημέρα της γιορτής του παρέθεταν κοινό τραπέζι στους εκκλησιαζόμενους με «χασίλ», δηλαδή φαγητό παρασκευασμένο από βρασμένο σιτάρι, κομμένο και μαγειρευμένο με μέλι και βούτυρο.
Τον Φεβρουάριο συνήθως αρχίζει και η νηστεία της μεγάλης Σαρακοστής. “Εμπονέστια” δηλαδή “εμβαίνω εις την νηστείαν”, ονομαζόταν στον Πόντο και σήμαινε την έναρξη της νηστείας κατά την Καθαρά Δευτέρα. Τα παιδιά γύριζαν όλα τα σπίτια του χωριού, πήγαιναν στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού και ζητούσαν συγχώρεση γιατί την επόμενη μέρα ξεκινούσε η νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής.
Πηγή:pontos-news.gr
