Καλό Πάσχα σε όλους και όλες!
Γύρω από γιορτινά τραπέζια, σε εξοχές, σε θάλασσες και βουνά.
Με φίλους, με συγγενείς…
Μι μκροί κι μι τρανοί…
Με τσιτσιλάτο ή μαγειρίτσα ή μπουμπάρια, με αρνί στο φούρνο ή κοκορέτσι και ψητό κατσίκι στη σούβλα κι ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή σας κι η ιδεολογία σας
Πάντως όταν τελειώσει το φαΐ και ξεθληκωθείτι, κι πριν αρχίστι να αραδάτι τς σουρουτές, μην ξεχάσετε να δείτε τι σας γράφει η σπάλα του αρνιού. Για έγκυρη πρόβλεψη του μέλλοντος.
Όπως έφτιαχναν πάντα στον τόπο μας. Από «αρχαιοτάτων χρόνων» που γράφαμε και στις εκθέσεις.
Μετά το τέλος της Πασχαλιάτικης ευωχίας δηλαδή, οι γεροντότεροι που κατείχαν την απαραίτητη γνώση κοιτούσαν το κόκαλο της ράχης του αρνιού, «τουν πλάτ΄» όπως αποκαλούνταν στο ιδίωμα, ψάχνοντας για σημάδια που θα τους επέτρεπε να μαντέψουν την πορεία της οικογένειας την υπόλοιπη χρονιά. Τα κυριότερα συμπεράσματα που μπορούσαν να βγούνε από την εικόνα του «πλάτ΄» ήταν δύο: αν το κόκαλο ήταν αδιαφανές σε μεγάλη έκταση, τότε θα είχαν τη σακούλα γεμάτη (ένδειξη πλούτου και ευημερίας) ή κατά άλλους θα έτρωγαν και άλλο αρνί γρήγορα.
Ένα μαύρο σημάδι σαν βελόνι όμως προμήνυε θάνατο, ο οποίος μπορεί να χτυπούσε μέσα στο σπίτι αν το μαυράδι ήτανε κάπου στο κέντρο. Λίγοι πάντως ήταν αυτοί που τολμούσαν να αποκαλύψουν ένα τέτοιο φοβερό προμήνυμα σε μια ατμόσφαιρα γιορτής και χαράς, όπως ήταν η πρώτη μέρα του Πάσχα. Οι περισσότεροι το κατάπιναν μαζί με κάνα-δυο τσίτσιλα και κατέβαζαν και μια κούπα για να πάει παρακάτω…
Αν όμως ου πλάτς ήταν διαφανής, άδεια προμηνύονταν η σακούλα και για τους επόμενους μήνες…
Γι’ αυτό σας λέου.
Κανόντσέτι τι θα ιδείτι!
Άμα πάλι δεν σας έφτασαν οι παράδες και θα πουρέψτε μι αρνίθα, φκιάστε γιάντες με κάναν άλλον μερακλή στο σπόρ, κι ύστερα κοίταξέτι του τρανό του μπρουστινό του κόκκαλο!
Κι αν ιδείτι τίποτα φνότιρα λάδια κι τυριά ή τίποτα παράδις που να μην ξουδεύουντι ένα κι ένα, … να μι γράψτι να τς ιδώ κι γω…
Κι τ’ χρόν!
