Η πρωταθλήτρια στίβου Παρασκευή Καρανάτσιου μαζί με την guide runner της Ελευθερία Σκορδογιάννη, αποδεικνύουν καθημερινά πως οποιαδήποτε επιθυμία και όνειρο μπορούν να πραγματοποιηθούν
Στην κοινωνία των στερεοτύπων και του εξαναγκαστικού political correct, η πρωταθλήτρια στίβου Παρασκευή Καρανάτσιου μαζί με την guide runner της Ελευθερία Σκορδογιάννη, αποδεικνύουν καθημερινά πως οποιαδήποτε επιθυμία και όνειρο μπορούν να πραγματοποιηθούν, αρκεί να το θέλουμε.
Την δική της οπτική για τον αθλητισμό και για το αν και πόσο είναι ανοιχτός για τα άτομα με αναπηρία, είχε την ευκαιρία να μοιραστεί με άλλους ανθρώπους με αναπηρία, η τρεις φορές πρωταθλήτρια στίβου Παρασκευή Καρανάτσιου, μαζί με το αθλητικό “άλλο της μισό” Ελευθερία Σκορδογιάννη.
Οι δύο συναθλήτριες μοιράστηκαν την κοινή τους πορεία, μέσω της ημερίδας που διοργάνωσε το Bettson Hub και ο Αθλητικός Σύλλογος Τυφλών «Ήφαιστος», για τον οποίο και αγωνίζονται οι δύο γυναίκες.
Στην ίδια κατεύθυνση αλλά με διαφορετικούς δρόμους
«Έχουν δοθεί πολλοί λανθασμένοι ορισμοί για την αναπηρία, όπως το «άτομα με ειδικές ανάγκες» ή «ειδικές ικανότητες» αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουμε καμία επιπλέον ανάγκη από τους αρτιμελής ανθρώπους. Έχουμε ανάγκη από τροφή, από φιλίες, από αγάπη, από ψυχαγωγία, κι όχι από κάτι άλλο πιο ειδικό. Κάνουμε ό,τι κάνει κάθε αρτιμελής άνθρωπος, απλά με διαφορετικό τρόπο. Είναι σαν να λέμε ότι θα πάμε στην ίδια κατεύθυνση, αλλά από διαφορετικούς δρόμους» αναφέρει η Παρασκευή, σε μια προσπάθεια της να διατυπώσει τους λάθους ορισμούς που χρησιμοποιούνται από την κοινωνία για τα ανάπηρα άτομα. Με τον αυτό, η κοινότητα των ανάπηρων ατόμων θέλει να προσδιορίσει ότι το πρόβλημα βρίσκεται στην προσβασιμότητα και στο εμπόδιο που βάζει η κοινωνία στους ίδιους.
Η τύφλωση και ο αθλητισμός
Η σχέση της Παρασκευής με την τύφλωση, ξεκίνησε από μικρή ηλικία. Μετά από κάποιες επεμβάσεις στο εξωτερικό, κατάφερε να αναγνωρίζει χρώματα και μέχρι μια ηλικία μπορούσε και να διαβάσει. Παράλληλα, η αγάπη της για τον αθλητισμό είναι κ αυτή μακροχρόνια, αφού μεγάλωσε σε ένα σπίτι με τα αδέλφια της και τον πατέρα της να βρίσκονται σε γυμναστήρια και αγωνιστικούς χώρους προκειμένου να αθληθούν. Όπως λέει και η ίδια, ήταν πιο…καλλιτεχνικής φύσεως παιδί, αφού ασχολούνταν με τον χορό. Όταν μια φίλη της στο σχολείο της είπε ότι κάνει στίβο, αμέσως έψαξε να βρει αν σε καποιο σύλλογο της Κοζάνης μπορεί να ξεκινήσει και η ίδια. Όμως, σε μια επαρχιακή πόλη όπως η Κοζάνη, δεν υπήρχε η δυνατότητα συμμετοχής της, αφού κανένας δεν μπορούσε να αναλάβει ένα άτομο με τύφλωση. «Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει μια ενεργή κοινότητα για την τύφλωση. Έτσι, μέσα από την κοινότητα γνώρισα τον αθλητισμό τον οποίο αγαπάω και πλέον μπορώ να αγωνίζομαι σε επίπεδο πρωταθλητισμού» αναφέρει η Παρασκευή.
Η πρωταθλήτρια στίβου δεν ήθελε να ασχοληθεί με κάτι ομαδικό, κι από μικρή είχε «απωθημένο» τον στίβο. Η ίδια δεν μπορεί να ξεχάσει την πρώτη ημέρα που ξεκίνησε να προπονείται στον στίβο, ανήμερα των γενεθλίων της, κάνοντας ένα μεγάλο δώρο στον εαυτό της. «Δεν παρακολουθούσε ποτέ στίβο. Δεν ήξερα αν γίνεται. Πάντα όμως ήθελα να τρέξω.Πλέον βρήκα την ηρεμία μου, το καταφύγιο μου. Βρήκα και την Ελευθερία»
Η Ελευθερία, αθλήτρια στίβου όταν αποφάσισε να σταματήσει τον πρωταθλητισμό, βρήκε τυχαία τον σύλλογο του Ηφαίστου και την Παρασκευή, κι από τότε οι δύο τους είναι αχώριστες.
Πως αγωνιζεται το ζευγάρι
Οι τύποι αγωνίσματος στο τρέξιμο τυφλών χωρίζονται σε κατηγορίες, ανάλογα με το πόσο ποσοστό τύφλωσης. Η Παρασκευή και η Ελευθερία αγωνίζονται στην κατηγορία Τ-11, κρατώντας από κοινού ένα σχοινί. «Η μία τρέχει την άλλη» λένε χαρακτηριστικά. «Τρέχουμε συντονισμένα και θέλει πολλή δουλειά. Είναι η στιγμή που ανακαλύπτεις ότι ενώ το άθλημα είναι ατομικό στους βλέποντες, σε εμάς γίνεται ομαδοσυνεργατικό κατά κάποιον τρόπο και αποκτά άλλη…μαγεία» αναφέρουν.
Μιας και στην Ελλάδα οι διοργανώσεις για αθλητές με αναπηρία είναι περιορισμένες, αφού κάθε χρόνο γίνονται μόλις δύο αγώνες, αυτοί του Πανελληνίου πρωταθλήματος και μια αθλητική ημερίδα, το δίδυμο των αθλητριών «κυνηγάει» μεγαλύτερες διοργανώσεις, στο εξωτερικό. Οι δύο αθλήτριες το 2019, 2021 και 2022 κατέκτησαν την πρώτη θέση σε πανελλήνιο επίπεδο στα 100 και τα 200 μέτρα. Μάλιστα, η Παρασκευή κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ στο αγώνισμα των 100 μέτρων. Επόμενος στόχος τους, είναι ο αγώνας των 400 μέτρων.
Η αόρατη στήριξη του κράτους και το επιτηδευμένο μπράβο
«Αν δεν έχουν οι μη ανάπηροι αθλητές στήριξη από το κράτος, σκεφτείτε πως είμαστε εμείς. Γιατί κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει αθλητική παιδεία στη χώρα. Ούτε παίρνουμε τον αθλητισμό στα σοβαρά. Νομίζουμε ότι είναι το χόμπι μας. Όχι δεν είναι το χόμπι μας, κάνουμε πρωταθλητισμό και δεν έχουμε στήριξη από πουθενά» αναφέρει η Παρασκευή.
«Με θυμώνει πολλές φορές όταν μου λένε μπράβο επειδή τρέχω. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να παίρνω τα εύσημα, ενώ κάνω κάτι που κάνουν και άλλοι άνθρωποι» λέει χαρακτηριστικά, προσπαθώντας να ξεκαθαρίσει πως κάθε αθλητής που βλέπει που κάνει πρωταθλητισμό, χρειάζεται να θυσιάσει προσωπικό χρόνο, να επιμένει και να υπομένει, ανεξαρτήτως κάποιας αναπηρίας.
πηγή:theopinion.gr
