«Μωμόερος θα ίνουμαι, πάντα πασκιμ θα είμαι…»
Όλες αυτές τις μέρες όλοι μας ψάχναμε έναν τρόπο να τελεσθεί το δρώμενο έστω και για λίγα λεπτά, να στείλουμε ένα μήνυμα αισιοδοξίας, ελπίδας και ανθρωπιάς, γιατί το δρώμενο, πάντα μας ένωνε, μας έφερνε κοντά, δημιουργούσε στιγμές και αναμνήσεις, ήταν σαν να ήταν όλοι εδώ και να μην έλειπε κανείς.
Προχθές στο Σύλλογο στη συζήτηση που είχαμε, αποφασίσαμε να χορέψουμε μόνο έναν χορό στην πλατεία του χωριού, έναν μοναδικό χορό με μάσκες, αποστάσεις και rapid test απλά και μόνο για το δρώμενο μας, για το χρέος μας. «Ας ακουστεί το αγγείο στην πλατεία λίγο να πάρουμε ζωντάνια», «χαθήκαμε έχουμε να δούμε τόσο καιρό ο ένας τον άλλον», «δεν γίνεται τόσα χρόνια έτσι, ένα χορό μόνο για το καλό, τηρώντας τα μέτρα».
Όλοι πρόθυμοι…μου έλειψε πολύ αυτή η αναστάτωση, ακόμα και το πρωινό πριν βγούμε τα πειράγματα όλων, οι ξενύχτηδες που είχαν τόση ενέργεια, οι φωνές, τα γέλια, «Έφη ξέχασα το ζωνάρι, κρυώνω, τι να τον κάνουμε τον καφέ τσίπουρο θέλουμε», ο ζεστός καφές απαραίτητη προϋπόθεση για να ξεκινήσουν,το δέσιμο των μαντηλιών, οι νύφες που ήθελαν να βαφτούν, και πολλά άλλα.
Κάπως έτσι με τους ήχους της λύρας, του αγγείου δυο μέρες αγκαλιασμένοι, δίναμε ζωή στο χωριό μας!
Άλλη μια χρονιά και μετά τις τελευταίες ανακοινώσεις οι Μωμογεροι δεν θα βγουν!
Ελπίζουμε μόνο να υπάρχει υγεία και ευελπιστούμε σύντομα όλα να είναι αλλιώς και υγειής να βρεθούμε πάλι όλοι στην πλατεία μας, στο Σύλλογο μας, με γέλια, κέφι και Παράδοση !
Μωμόγεροι ένα δρώμενο μία Ψυχή!
Πηγή fb: Έφη Κατσόγιαννου Τριανταφύλλου
