Την Δευτέρα 4 Οκτωβρίου στο Ράδιο Ενημέρωση Ν. Πιερίας και στην εκπομπή “Πολιτικό Βαρόμετρο” συζητήθηκε το θέμα του μνημείου “ντροπής” που βρίσκεται στο Καταφύγιο Κοζάνης, και το οποίο κρύβει μέσα του την ιστορία του Τόπου, της νεότερης Ελλάδος.

Προσκεκλημένοι στο στούντιο ήταν οι: Αναστάσιος Καραΐσκος Δικηγόρος & Δέσποινα Θεοδωροπούλου οι οποίοι μέσω του ραδιοφώνου έκαναν τις παρεμβάσεις τους προς την Δημοτική Αρχή για το θέμα που ταλανίζει τους κατοίκους του Καταφυγίου και όχι μόνο.

Ιστορικό
Στο Καταφύγι Κοζάνης του Δήμου Βελβεντού και συγκεκριμένα στον αύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου, υπήρχε από το έτος 1968 μνημείο όπου στις δύο πλευρές του ήταν χαραγμένα ονόματα συμπολιτών μας που έπεσαν σε διάφορες πολεμικές περιόδους της πατρίδος μας.

Το έτος 1983 το τότε Κοινοτικό Συμβούλιο προεδρεύοντος του κ.Τσιακμάκη Θεοδώρου αποφάσισαν την μεταφορά του σε ιδιωτικό χώρο έναντι του σχολείου επειδή επρόκειτο να γίνει η διαπλάτυνση της εκεί οδού και το εν λόγω μνημείο εμπόδιζε το έργο αυτό, υπήρχε δε κίνδυνος απώλειάς του. Φυσικά για τη μεταφορά αυτή συναίνεσαν οι ιδιοκτήτες του οικοπέδου όπου θα μεταφερόταν (τμήμα του οικοπέδου αυτού χρησιμοποιούνταν για την στάθμευση λεωφορείου ενός εξ αυτών, δηλαδή του Γαγάτση Οδυσσέα).

Εκείνο το διάστημα και με αφορμή την μεταφορά του μνημείου προκλήθηκε διαμάχη μεταξύ της τότε Κοινότητας και μερίδας των κατοίκων του χωριού μας και με μαρμάρινες πλάκες καλύφθηκαν τα ονόματα που ήταν γραμμένα επί του μνημείου και χαράχτηκε μόνο η επιγραφή «Το Καταφύγι για τα παιδιά που έπεσαν για την Πατρίδα».

Σήμερα το μνημείο αυτό βρίσκεται σε επικλινές έδαφος, που συνεχώς αποσαθρώνεται, προκαλεί δε πλείστα προβλήματα στους όμορους ιδιοκτήτες.

Το βασικότερο όμως είναι ότι βρίσκεται σε σημείο του χωριού όπου ουσιαστικά είναι «κρυμμένο» από τους επισκέπτες του χωριού μας που αγνοούν την ύπαρξή του και στερούνται την γνώση της ιστορίας του χωριού μας και το δικαίωμα ν’ αποτίνουν φόρο τιμής στους πεσόντες για την Πατρίδα μας.

Στο μνημείο αυτό, πριν την μεταφορά του, στις δύο πλευρές του ήταν χαραγμένα ονόματα συμπολιτών μας που:

Α)Έπεσαν υπέρ Πατρίδος κατά το Μακεδονικό αγώνα 1904 – 1908,

Β)Έπεσαν υπέρ Πατρίδος κατά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο 1914-1918,

Γ)Έπεσαν υπέρ Πατρίδος κατά τον Μικρασιατικό πόλεμο 1918-1922,

Δ)έπεσαν υπέρ Πατρίδος κατά τον πόλεμο εναντίον των Ιταλών εις Αλβανία,

Έ)έπεσαν υπέρ Πατρίδος ή άλλως κατά τον εμφύλιο 1947-51, (και 3 αστυνομικοί που υπηρετούσαν τότε στο χωριό),

ΣΤ)Έπεσαν κατά το ολοκαύτωμα του Καταφυγίου από τους Γερμανούς 1943.

Ο αριθμός των παραπάνω θυμάτων υπερβαίνει τους εκατό πέντε (105).

Οι λόγοι που συνηγορούν στην μεταφορά του μνημείου είναι – εκτός από την αξιοποίηση των όμορων οικοπέδων η οποία δεν είναι δυνατή λόγω της ύπαρξης του μνημείου στο συγκεκριμένο χώρο – η απόδοση τιμής σ΄ αυτούς που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την Πατρίδα μας (όχι μόνο αυτών που τα ονόματά τους είναι χαραγμένα στις εσωτερικές πλάκες του μνημείου, αλλά και άλλων που ήρθαν σε γνώση μας από ιστορίες των απογόνων και της Διεύθυνσης Ιστορίας του Ελληνικού Στρατού) με την εμφάνιση των ονομάτων τους σε μνημείο που θα βρίσκεται σε περίοπτη θέση του χωριού.

Απαιτείται δε να γίνει η μεταφορά του μνημείου αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή καθώς το χωριό – που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.452 μέτρων – αποτελεί την γενέτειρα του ΑΛΕΞΗ ΖΟΡΜΠΑ, είναι χαρακτηρισμένο με πρόσφατη απόφαση της Πολιτείας που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 79/1-6-2017 «μαρτυρικό» και αποτελεί πόλο έλξης για πολύ μεγάλο αριθμό τουριστών και επισκεπτών τόσο από την Ελλάδα, όσο και από το εξωτερικό.

Το αίτημα των Καταφυγιωτών για την μετακίνηση του μνημείου

Το αίτημα υποβλήθηκε εκ νέου από διακόσιους πέντε (205) δημότες – Καταφυγιώτες – απογόνους θυμάτων και από τους Συνδέσμους Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Ν. Κοζάνης και Ν. Πιερίας, αλλά ουδεμία απάντηση δόθηκε και αυτό που γνωρίζουν όλοι οι κάτοικοι του χωριού είναι η επίμονη και αδικαιολόγητη θέση του Δημάρχου ως προς την αντιστήριξη σε αμφισβητούμενη ιδιοκτησία και όχι την μεταφορά του μνημείου.

Σύμφωνα με τους Καταφυγιώτες η δικαιολογία του Δημάρχου για την άρνησή του στη μεταφορά του μνημείου, ότι δηλαδή απαιτούνται επίπονες και χρονοβόρες διαδικασίες προς τούτο είναι αβάσιμη και ανυπόστατη, καθώς με τον τρόπο αυτό δεν επιλύεται το πρόβλημα που διχάζει την Κοινότητά και οδηγεί σε συνεχείς συγκρούσεις. Άλλωστε έχει ήδη σπαταλήσει δημόσιο χρήμα για αντιστήριξη και δικαστικές διαμάχες οι οποίες απλά οξύνουν και διαιωνίζουν το πρόβλημα. Εκτός κι αν επικρατεί η πολιτική διαιρεί και βασίλευε.

Η θέση του μνημείου δεν αποτελεί σημείο αναφοράς ενός ιστορικού γεγονότος, όπως είναι η θέση που βρίσκεται το μνημείου του σφαγιασθέντος, από το λήσταρχο Γιανκούλα, γιατρό Νικολαΐδη, αλλά απλά είναι ένα μνημείο υπέρ των πεσόντων Καταφυγιωτών διαφόρων περιόδων της χώρας μας. Βέβαια μέσα του κρύβει τα ονόματα των ηρώων του χωριού που βρίσκονται κάτω από τις κάθετες πλάκες του και που για πολιτικούς λόγους το 1983 καλύφθηκαν. Τα ονόματα πρέπει να αποκαλυφθούν για να θυμίζουν και στους νεότερους τα γεγονότα της εποχής εκείνης.

Το μόνο που έχει καταφέρει η νέα δημοτική αρχή του νεοσύστατου δήμου είναι να συντηρεί ένα πρόβλημα χωρίζοντας ένα χωρίο σε δύο στρατόπεδα.

Σε λαϊκή συνέλευση που έλαβε χώρα στο Καταφύγι στις 08-08-2021 για το συγκεκριμένο θέμα ο Δήμαρχος ανέφερε : «είπα ότι είναι μια υπόσχεση και δέσμευση προσωπική ότι το μνημείο θα πρέπει να αντιστηριχθεί και να είναι εκεί στη θέση του, και αυτό κάνουμε. Ξεκινήσαμε, κάναμε τα θεμέλια, ΤΡΑΒΗΞΑΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΕΠΑΝΩ» «…Το μνημείο γράφει επάνω για τα παιδιά που έπεσαν για το Καταφύγι, τι νόημα έχει να βγάλουμε 30-40-100 ονόματα, τα οποία ήταν από μια τελευταία περίοδο. Και από τον Μακεδονικό αγώνα και από την Τουρκοκρατία και από τα χρόνια από το 1400 που υφίσταται ο οικισμός;…».

Και ερωτούν οι κάτοικοι του Καταφυγίου, προσωπική δέσμευση σε ποιόν όταν η συντριπτική πλειοψηφία των απογόνων των θυμάτων αλλά και του χωριού θέλει την αποκάλυψη των ονομάτων; Από πού πηγάζει αυτή η φασιστική – απολυταρχική και εμμονική στάση του Δημάρχου του αποφασίζουμε και διατάζουμε; Τί κρύβετε επιτέλους με αυτή τη στάση του; Ποιόν ή ποιους καλύπτει και τροφοδοτεί τη διχόνοια στην ήσυχη Κοινότητα του Καταφυγίου; Μήπως πλέον είναι θέμα των ελεγκτών δημόσιας διοίκησης να επαναφέρει στη νομιμότητα το Δήμαρχο;

Ο πρόεδρος του χωριού στην τοποθέτησή του αναφέρει: «Μας ήρθε κάποια στιγμή ένα βιβλίο από το συγγραφέα Ανδρολυκάκη για τα μαρτυρικά χωριά. Στο βιβλίο αυτό γίνεται αναφορά σε όλα τα μαρτυρικά χωριά και σε όλα τα χωριά υπάρχουν τα ονόματα των πεσόντων, το μόνο χωριό για το οποίο δεν υπάρχουν τα ονόματα είναι το Καταφύγι, γιατί υπάρχουν διαφωνίες οι οποίες κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνουν…».

Όταν στην εποχή μας οι αμαρτίες του διχασμού αποτελούν παρελθόν, έχουν δημιουργηθεί πάρκα και μνημεία εθνικής συμφιλίωσης (π.χ. στο Γράμμο όπου υπάρχει το πάρκο εθνικής συμφιλίωσης με πρόγραμμα ξενάγησης και άλλων δραστηριοτήτων), η αποκάλυψη των ονομάτων που είναι χαραγμένα στο δικό μας μνημείο και η μεταφορά του σε περίοπτη θέση «σκοντάφτει» στην αδικαιολόγητη και πεισματική άρνηση του δημάρχου Βελβεντού, παρόλο που και ο νυν Πρόεδρος της Κοινότητάς το πρότεινε κατ’ επανάληψη τόσο προφορικώς όσο και εγγράφως.

Οι Καταφυγιώτες αξιώνουν την μετακίνηση του μνημείου σε περίοπτη θέση στο χωριό καθώς και την αναγραφή των ονομάτων των πεσόντων και όλοι εμείς που παρακολουθούμε το θέμα προσδοκούμε στις άμεσες και προς την σωστή κατεύθυνση ενέργειες της Δημοτικής Αρχής.

Πηγή:pierianews.gr