Αγαπητέ πρόεδρε,
σε μια εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ του οποίου έχεις την τιμή να ηγείσαι, βρίσκεται όχι μόνο σε δημοσκοπική αλλά και σε πολιτική υποχώρηση και αποδρομή,
εν όψει μιας κρίσιμης ΚΕ που ακολουθεί, το να προτείνεις την παραπομπή των διαγραφών σε δημοψήφισμα μεταξύ των μελών, αποτελεί πράξη πολιτικής αυτοκτονίας και εμφανή προσπάθεια αλλαγής αντζέντας.
Γιατί η Αριστερά και οι προοδευτικές δυνάμεις που επιθυμείς να ηγηθείς, δεν μπορεί παρά να συμπεριφέρονται πολιτικά, και να επιχειρούν να λύσουν τις όποιες “διαφορές” με διάλογο και προσπάθεια σύνθεσης.
Γιατί η Αριστερά μας πρόεδρε, σέβεται τον διάλογο και δεν λειτουργεί τιμωρητικά. Για τον Αλέξη Τσίπρα η χειρονομία διαγραφής ήταν πάντα πράξη αδιανόητη, και πίστεψέ με, είχε πολύ πιο σοβαρούς λόγους για να το προτείνει.
Όμως ως κορυφαία ηγετική προσωπικότητα , δεν το διανοήθηκε ποτέ.
24 ώρες πριν την έναρξη των εργασιών μιας ιστορικής για τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ΚΕ, κάποιοι, σου εισηγούνται να αναδείξεις επικοινωνιακά ως μείζον πολιτικό ζήτημα το θέμα των διαγραφών!
Καμία σχέση με την πολιτική συγκυρία!
Καμία σχέση με τις αγωνίες της κοινωνίας!
Καμία σχέση με τους λόγους σύγκλισης της ΚΕ.
Μακριά από κάθε πνεύμα σύνθεσης και προοπτικής!
Θα αναλώσει λοιπόν η νέα κομματική γραφειοκρατία πολύτιμο πολιτικό χρόνο[ εάν δεν πλειοψηφίσει στην ΚΕ] για να συλλέξει 22.000 υπογραφές μελών, προκειμένου να επιτύχει εσωκομματικό δημοψήφισμα, αμφίβολης μάλιστα έκβασης.
Η αποθέωση του πολιτικού αμοραλισμού!
Δηλαδή θα κληθούν 150.000 μέλη για να ψηφίσουν τη διαγραφή ή μη ιστορικών στελεχών. Απλά μέλη τα οποία η νέα κομματική γραφειοκρατία , δυο μήνες μετά την εκλογή σου, αγνοεί επιδεικτικά, αφού δεν συνομιλεί και δεν καταβάλει την παραμικρή προσπάθεια για επαναλειτουργία των ΟΜ. Δεν φροντίζει για τον στοιχειώδη διάλογο των μελών, τα οποία ενημερώνονται εδώ και έξη μήνες αποκλειστικά από τα ΜΚΔ!!!
Όμως αγαπητέ πρόεδρε, οι ηγέτες δεν είναι εκδικητικοί!
Χαρακτηρίζονται από όραμα και μεγαλοψυχία!
Ας αφουγκραστούμε το παράδειγμα του Αλέξη Τσίπρα!
Το προεδρικό αξίωμα ενός κορυφαίου πανευρωπαικά αριστερού κόμματος, δεν είναι ρόλος, είναι θεσμός.
Δεν είναι επίδειξη εξουσίας , αλλά απόδειξη μεγαλοψυχίας, εγκράτειας και σύνεσης.
Δεν είναι τσιτάτα που αναμασσώνται από συνεργάτες και μη, αλλά παραγωγή πολιτικής και οράματος για μια καλύτερη κοινωνία. Άλλωστε πρόεδρε, δεν χρειάζεται να παρέλθει δεκαετία για να αναγνωρίσεις προσωπικά σου επικοινωνιακά λάθη, ενδεχομένως από κεκτημένη ταχύτητα ή υπερβάλλοντα ζήλο. Απολύτως κατανοητό.
Όχι πρόεδρε,
δεν είναι μείζον ζήτημα οι διαγραφές, ιστορικών στελεχών, που όντως λειτούργησαν “καθ’ υπερβολή».
Άλλωστε αν «διαβάσεις» ψύχραιμα τις εσωκομματικές εξελίξεις, θα συμφωνήσεις ότι , δυστυχώς, μπορεί και να μη χρειαστείς το δημοψήφισμα.
Και εδώ, μπορώ να εικάσω, πως προφανώς άλλοι είναι οι λόγοι αυτής της επικοινωνιακής επιλογής περί δημοψηφίσματος.
Παρ’ όλα αυτά,
είναι πλέον καθοριστικής σημασίας, να αναλάβεις πρωτοβουλίες και να συμβάλεις ώστε να είναι δημιουργικές και συνθετικές οι εργασίες της κρίσιμης ΚΕ που αρχίζουν αύριο. Αφορούν στο μέλλον ενός ισχυρού, ακόμη κόμματος. Είναι κορυφαία πολιτική επιλογή να επιλέξεις το δρόμο της συναίνεσης και της σύνθεσης.
Γιατί δεν είναι μόνο οι τέσσερις [προς “διαγραφή” σύντροφοι] είναι και η συντριπτική πλειοψηφία των απλών μελών που αγωνιά για το μέλλον της Αριστεράς. Είναι τα χιλιάδες μέλη που βρίσκονται σε αποδρομή.
Είναι η αδράνεια των οργανώσεων και η έλλειψη σεβασμού, από την πλευρά της νέας κομματικής γραφειοκρατίας, προς τα απλά μέλη, στα οποία συχνά ομνύεις.
Είναι τα όργανα που υπολειτουργούν αυτοσχεδιάζοντας.
Είναι η παραγωγή πολιτικής και ο πολιτικός λόγος που εξορίστηκαν από τον εσωκομματικό και δημόσιο διάλογο, και που πρέπει επειγόντως να επανέλθουν σε ένα αριστερό ριζοσπαστικό δημοκρατικό κόμμα.
Είναι οι αποφάσεις για την πραγματοποίηση ενός σοβαρού Συνεδρίου επανεκκίνησης, που πρέπει να παρθούν σ’ αυτή την ΚΕ. Γιατί διαφορετικά εκτιμώ πως το πολυπόθητο Συνέδριο θα παραπεμφθεί στις καλένδες.
Είναι η αγωνία για την δική μας Κοινωνική Αριστερά που κορυφώνεται.
Ψυχραιμία είναι η λέξη αγαπητέ πρόεδρε.
Σκέψου, μήπως είναι προτιμότερο να προχωρήσεις επιλέγοντας το δρόμο της σύνθεσης,
μήπως επιλέξεις να αποχωριστείς και να αποκηρύξεις οριστικά κάθε έννοια τοξικότητας,
μήπως προκρίνεις την δημιουργία σαφούς οδικού Χάρτη για το Συνέδριο[ με σαφείς ημερομηνίες και διεργασίες].
Σκέψου μήπως προκρίνεις πρώτος εσύ, δίνοντας τον τόνο της επόμενης μέρας, το δρόμο της ενότητας, του αμοιβαίου σεβασμού, της συνύπαρξης του διαφορετικού και του διαρκούς πολιτικού διαλόγου.
Τέλος πρόεδρε,
κανείς δεν αμφισβητεί την νόμιμη και δημοκρατική εκλογή σου.
Σκέψου λοιπόν, μήπως προχωρήσεις σε αναγκαίες δομικές αλλαγές στον περίγυρο των άμεσων συνεργατών σου. Μήπως αλλάξεις πρόσωπα που συντηρούν και πυροδοτούν την τοξικότητα, πρόσωπα που δεν έχουν τις ικανότητες να σε συμβουλέψουν.
Γιατί ξέρεις πρόεδρε, σ’αυτό το κόμμα εδώ και χρόνια ένα διαπιστωμένο πρόβλημα είναι οι διαχρονικοί επαγγελματίες “προεδρικοί” κάθε λογής.
Κλείνοντας πρόεδρε,
και διευκρινίζοντας προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων ότι ουδεμία σχέση έχω με την «Ομπρέλα» [της οποίας όμως, βασικές ιδεολογικές αρχές υιοθετώ] , καλό είναι να θυμόμαστε τον Ευριπίδη, που επαναλάμβανε με αγωνία, πως στη ζωή αλλά κυρίως στην πολιτική… “τίποτε δεν διαρκεί πολύ”…
Υπογραφή
1/150.000
