Εχει χαρακτηρισθεί « γλυκιά » η εξουσία από τους απλούς πολίτες, ασχετα αν αυτοί δεν την έχουν « γευθεί » ποτε αυτή τη γλυκαΒλέπουν απλά αυτούς που την ασκούν , είτε πολιτικοί είναι , ειτε αυτοδιοικητικοί , είτε γενικα φορείς , που ασκούν δημόσια εξουσία και τη σφιχταγκαλιάζουν και δεν θέλουν να την αφήσουν με τίποτα.Ολοι αυ-
τοί οι δημόσιοι παράγοντες έχουν δώσει το δικαίωμα στον απλό πολίτη να πιστεύει ότι η εξουσία είναι «γλυκιά». Εξουσια σημαίνει η δυνατότητα με βαση το Νομο ή την παράδοση να επιβάλλεις τη θέληση σου σε άλλους. Όμως τί είδους εξουσια ενννοούμε ;
Υπάρχει η εξουσία (η δυνατότητα για δημιουργική δράση) που ασκεί ο πολίτης με την πολύπλευρη κοινωνική του δράση , με γνώμονα να δημιουργήσει ένα θετικό για την κοινωνία αποτέλεσμα , χωρίς προσωπικό όφελος.Να συμβάλλει στην καλυτέρευση του κοινωνικού συνόλου από κάθε αποψη ( ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα , ποιότητα ζωής , περιβάλλοντος κ.λ.π ) , οραμα καθε ενεργού και υπεύθυνου πολίτη.
« Οπλα » του πολίτη είναι η αυτενέργεια , η προσωπική πρωτοβουλία και η ανιδιοτέ-
λεια. Σ αυτή την περίπτωση μιλάμε για εξουσία που είναι λειτούργημα. Ομως όταν μια εξουσία ασκείται ως λειτούργημα μπορεί να έχει ισόβια διάρκεια ; Δεν εχει την αναγκη της ανανέωσης σε πρόσωπα , ιδέες και πρακτικες , για να υπάρχει ποσοτικό και ποιοτικό αποτέλεσμα στην κάθε δράση ;
Υπάρχει και η « άλλη » εξουσία που « ντύνεται » το μανδύα : εκτελεστική , νομο-
θετική , δικαστική , δημοσιογραφία ( οι λεγόμενες τέσσερες εξουσίες ) , που ασκού-
νται στο όνομα του κοινωνικού συνόλου και στοχεύουν στην προστασια και προαγω-
γή του κοινωνικού συμφέροντος.Τις χαρακτηρίζει ο δημόσιος χαρακτήρας και αναγ-
καστικά « εξοπλίζεται » , με νόμους , Προεδρικά Διαταγματα , Υπουργικές Αποφά-
σεις.Η εκτελεστική εξουσία την ο,ποια δράση της για να την επιβάλλει στην κοινω-
νία, τη νομιμοποιεί με το κατάλληλο νομικό πλαίσιο,ασχετα κι αν επιβάλλεται αντί-
θετα στα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου και αντίθετα σε κάθε είδους προεκλο-
γικές υποσχεσεις , κι όλα αυτά στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος.Για την άσκη-
ση τέτοιων δράσεων για να επιβληθούν στο κοινωνικό σύνολο « επιστρατευεται » η αυθαιρεσία ( η άδικη επιβολή πράξης ή συμπεριφοράς ) και γι αυτο ο πολίτης βλέπει την εξουσία με καχυποψίακαι δεν την εμπιστεύεται , όπως ουτε αυτούς που την ασ-
κούν είτε πολιτικοί είναι ( κυβερνώντες και μη ) είτε Δικαστικοί , είτε Δημοσιογρά-
φοι.Ετσι εχουμε παραδείγματα : α) πολιτικών κομμάτων που άλλα έλεγαν κι άλλα κάνουν , αυτό γίνεται διαχρονικά και μόνιμα , β) πολιτικών κομμάτων που όταν κυ-
βερνούν άλλα εφαρμόζουν στο όνομα του εφικτού , κι όταν αντιπολιτεύονται « τά-
ζουν λαγούς και πετραχήλια » κατά κοινή λαϊκή έκφραση , β) Δικαστικών που κατη-
γορούν πολιτες και τους προφυλακίζουν για να απαλλαγούν ΟΜΟΦΩΝΑ πάλι από Δικαστικούς ( παράδειγμα η περίπτωση του εμπρησμού του Δικαστικού Μεγάρου Κοζάνης, η περίπτωση του Βατοπεδίου , του χρηματιστηρίου και αλλων).Όμως η 4η εξουσία που οφείλει να είναι απέναντι στην εξουσία,ερχεται και ταυτίζεται με την πολιτική και οικονομική εξουσία και δημιουργεί θέματα που τα « βαφτίζει » σκάνδαλα και κοιμίζει την κοινωνία για μεγαλα χρονικά διαστήματα , μεχρι να δημιουρ-
γήσει καινούργια. Βεβαια δεν μπορεί δημιουργηθεί τέτοια κατάσταση χωρίς την συμβολή της πολιτικής ( κυβερνώσας και μη ) και της οικονομικής εξουσίας (κανα-
λάρχες , μεγαλοεπιχειρηματίες που με κάθε τρόπο προωθούν τα οικονομικά τους συμφέροντα ) , κι όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρις τον παραγοντα της
« αυθαιρεσίας » της όποιας εξουσίας , που « ντύνεται » με το κατάλληλο νομικό
πλαισιο για να εχει νομοτυπα χαρακτηριστικά.
Η εξουσία έχει αναγκη από τη δικη της αυλή, κι όταν δεν έχει , τη δημιουργεί με τους κάθε λογής αυλοκόλακες και το πολιτικο ή οικονομικό μαρκετιγκ.Για να απο- προσανατολίζει τους πολίτες από τα πολιτικά τεκταινόμενα και την αντικοινωνική της πολιτική προσφεύγει στην πόλωση του πολιτικού σκηνικού. Ομως η πόλωση θέλει δύο τουλάχιστον πρωταγωνιστές και η αντιπολίτευση πρόθυμα συνδράμει, καταγγέλλοντας ολα τα αρνητικά της εξουσίας και παρασιωπώντας η μηδενίζοντας
τα θετικά , εφαρμόζοντας την πολιτική της φθοράς και του« ωριμου φρούτου »,προ-
σμένοντας από τη φθορά αυτή να ωφεληθεί και να κυβερνήσει , επαναλαμβάνοντας την ίδια κατασταση με τους ιδιους πρωταγωνιστες σε διαφορετικούς ρολους.Δυστυ- χώς το πολιτικό προσωπικό και ολες οι κάθε λογής εξουσίες « εκπέμπουν » εδώ και χρόνια « δυσωδια » και μυρίζουν «σήψη», η παρέμβαση για τη ριζική εξυγίανση δεν μπορεί να γίνει από τους ίδιους πρωταγωνιστές.Η ασυνέπεια , η καταστροφολογία ,
η συνωμοσιολογία , ο μηδενισμός, η υποσχεσιολογία, ο ρεβανσισμός , η ψευδολογία είναι καθημερινά φαινόμενα που τα δημιουργεί το πολιτικό, οικονομικό και δημοσιο-
γραφικό μάρκετιγκ , που θέλει τον πολίτη άτονο και αβουλο , στην ουσία ανύπαρκτο για να μη μπορεί να αντιδράσει , με σκοπό να διαιωνίζεται η ύπαρξη μιας μόνιμης και αυθαίρετης εξουσίας. Το χειρότερο είναι ότι δεν εμφανίζονται νέοι παίκτες στο παιχνίδι , που να δώσουν άλλο τόνο , άλλη κατεύθυνση κι άλλη ουσία σ΄αυτό που λέμε όμως πραγματική εξουσία για τους πολιτες και την κοινωνία.
