Ο κ. Μητσοτάκης πριν από τρεισήμισι χρόνια δεσμευόταν με δημόσιες προεκλογικές ομιλίες του για περισσότερες και καλύτερες δουλειές λέγοντας ότι εγγυάται για
· καλύτερους μισθούς και περισσότερο διαθέσιμο εισόδημα
· καλές και σταθερές θέσεις εργασίας
· περιφρούρηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων
Τότε η υποκρισία περίσσευε. Σήμερα, και αφού προηγουμένως έβαλε ταφόπλακα στις λιγνιτοφόρες περιοχές της χώρας κλείνοντας βίαια τα ορυχεία, επιστρέφει τρομοκρατημένος στους λιγνίτες προσπαθώντας να συγκρατήσει σε κάποια επίπεδα ασφάλειας την ενεργειακή επάρκεια.
Ακόμη και αυτό όμως το κάνει ακολουθώντας κατά γράμμα τις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού, διαμορφώνοντας μέσα στους χώρους δουλειάς συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Τα καλοπληρωμένα στελέχη της ΔΕΗ προσλαμβάνουν ενοικιαζόμενους χειριστές εκσκαφέων μέσω εργολάβων, με εργατοώρες και μισθό που δεν ξεπερνάει τα 800 €.
Η προεκλογική ευαισθησία έχει μετατραπεί σε κοινωνική αναλγησία, ο σεβασμός των εργασιακών δικαιωμάτων έχει γίνει βορά στα εργολαβικά συμφέροντα και μετά από μια σειρά ρυθμίσεων στα εργασιακά ζητήματα αναβιώνουν κυριολεκτικά συνθήκες δουλείας.
Μπροστά σ’ αυτή την απαράδεκτη κατάσταση ως εργατικό κίνημα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Είναι αδιανόητο να περνάνε τέτοιες πολιτικές που οδηγούν τους εργαζόμενους στην εξαθλίωση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, χωρίς να υπάρχουν αντιδράσεις ουσίας.
Όλα έχουν και ένα όριο. Ακόμη και ο κανόνας πίστεως της κυβέρνησης στην ιερότητα των κερδών του νεοφιλελεύθερου παρασιτισμού.
