Γεμάτη η ζωή σου
Σαν πανσέληνος
Φωτεινή
Στο σκοτάδι αυτού του κόσμου
Ταραχώδης
Σαν της θάλασσας το κύμα
Περιπέτεια και χαλάζι
Άνεμος κι αγιάζι
Ήλιος και βροχή κι ουράνιο τόξο
Εσύ, ζωή που έσταζες
Στο διάβα σου,
Αεικίνητος, Αέναος, Αείμαχος, Αείπνοος,
Ακτινοβολούσες
Τόση ζωντάνια
Δε χωράει σε μια ζωή
Για σένα
Όνομα δεν είχε ο τόπος. Δεν είχε πυξίδα
Παντού ανθούσες την ελπίδα
Σ’ ανοιχτούς ορίζοντες
Γενναία παρουσία
Μύηση στη ζ ω ή
Ήσουν εκεί κάθε φορά
Να συντροφεύεις τους δικούς
Αυτών που μίσεψαν
Με λόγια παρηγοριάς
Λόγια αληθινά
Λόγια από καρδιάς
Τώρα που μισεύεις
δεν είσαι εδώ
Να πεις τα λόγια
Να σφίξεις το χέρι
Να απαλύνεις
Τον πόνο του χαμού
Η θύμησή σου, αγαπημένε,
Ζωγραφιά στη μνήμη
Στην ψυχή μου καταλύτης
Αρνούμαι
Το ξέπνοο τέλος ν’ αντικρίσω
Την άτρωτη ορμή σου
θα ‘χω συντροφιά μου

Υπογράφει η  Νικολέτα Κουρκούτα