Η εμφάνιση και η αντιμετώπιση του κορονοιού είναι θέμα ταξικό. Δεν θα τον πληρώσουν οι εργαζόμενοι με χειροτέρευση των συνθηκών δουλειάς, με την υγεία τους ή και την ζωή τους!!!

Η εμφάνιση και η αντιμετώπιση του κορονοιού είναι θέμα ταξικό.

Δεν θα τον πληρώσουν οι εργαζόμενοι με χειροτέρευση των συνθηκών δουλειάς, με την υγεία τους ή και τη ζωή τους!

Η πανδημία του κορονοϊού που εξαπλώνεται σε όλο τον πλανήτη δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Οφείλεται στον θανατηφόρο συνδυασμό της περιβαλλοντικής καταστροφής, της επιδείνωσης των συνθηκών υγιεινής στις μεγάλες μητροπόλεις του καπιταλισμού, τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και της υποβάθμισης σε βαθμό κατάρρευσης των δημόσιων συστημάτων πρόληψης και υγείας!

Η κυβέρνηση της ΝΔ και οι δυνάμεις του κεφαλαίου επιχειρούν να ρίξουν τα βάρη και την ευθύνη της πανδημίας στην εργατική τάξη και τον λαό. Με μέτρα που προστατεύουν τις επιχειρήσεις, ενώ για τους εργαζόμενους μένει η απληρωσιά, η εκ περιτροπής εργασία, η αλλαγή συμβάσεων, οι καθυστερήσεις πληρωμών, η κατανάλωση των λίγων ημερών άδειας, οι αλλαγές των εργασιακών σχέσεων (πχ εξάπλωση της τηλεργασίας και της ευέλικτης εργασίας).

Αλλά πάνω απ’ όλα για τους εργαζόμενους μένουν οι αδύναμες και υπονομευμένες από την άθλια μνημονιακή πολιτική όλων των κυβερνήσεων δομές δημόσιας υγείας, τα ελάχιστα κρεβάτια στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, η τρομαχτική έλλειψη προσωπικού και εξοπλισμού. Μια κατάσταση που μπορεί να έχει τραγικά αποτελέσματα σε περίπτωση εξάπλωσης του ιού.

Την ίδια ώρα ο Κ. Μητσοτάκης συνέκρινε τους κινδύνους από την επιδημία του κορονοϊού, με την «ασύμμετρη απειλή» των προσφύγων, ενώ κάνει πλάτες στον αστείο και επικίνδυνο ανορθολογισμό των παπάδων και της εκκλησίας, που δεν διστάζουν να δολοφονήσουν με τα ψέματά τους ανθρώπους, για να διατηρήσουν την εξουσία τους πάνω στον κόσμο!

Μαζί με την υγειονομική κρίση, έρχεται καλπάζοντας και νέα παγκόσμια οικονομική ύφεση. Τα χρηματιστήρια βυθίζονται σε όλο τον κόσμο, και οι φούσκες πάνω στις οποίες στηρίζονταν η παγκόσμια οικονομία είναι έτοιμες να σκάσουν. Η εξέλιξη αυτή δεν οφείλεται στον ιό! Οφείλεται στο ότι ουσιαστικά δεν ξεπεράστηκε ποτέ η δομική καπιταλιστική κρίση του 2008 και αντίθετα οι κυβερνήσεις και η ΕΕ με την πολιτική τους οδηγεί σε μια νέα, που θα κάνει την κατάρρευση της Λήμαν Μπράδερς το 2008 να μοιάζει με περίπατο, και αυτό σημαίνει νέο γύρο επιθέσεων σε βάρος των εργατών και των δικαιωμάτων τους.

Οι συνέπειες δεν θα είναι για όλους το ίδιο (πλουσίους και φτωχούς), έχουν ταξική διάσταση. Την ίδια ώρα η ΓΣΕΕ και ο πρόεδρός της Γ. Παναγόπουλος μας καλεί «να αναλάβουμε όλοι το κόστος», δηλώνοντας προκλητικά ότι η επιδημία… «δεν έχει ταξικά χαρακτηριστικά». Η κοινωνική συμμαχία ΓΣΕΕ-κυβέρνησης-εργοδοτών καλά κρατεί…

Πραγματική απειλή για τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, τους πρόσφυγες και μετανάστες, αποτελεί η κυβερνητική πολιτική, η κυριαρχία των κερδών του κεφαλαίου πάνω στις ανάγκες, οι χειροπέδες των ευρω-μνημονίων και του τοκογλυφικού χρέους.

Τις επιδημίες δεν τις αντιμετωπίζει ο πανικός, η λογική ο «σώζων εαυτό σωθήτω», αλλά η δράση της εργαζόμενης πλειοψηφίας, ο αγώνας και η αλληλεγγύη των εργαζομένων.

Οι αγώνες δεν αναστέλλονται. Αντί για αναστολή των αγώνων και των απεργιών που ζητάει η κυβέρνηση και συναινεί η αντιπολίτευση και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αυτό που χρειαζόμαστε είναι η στήριξη όλων των εργατικών αντιστάσεων και το άπλωμά τους. Χρειαζόμαστε τα Συνδικάτα να μπουν μπροστά στον αγώνα για την προστασία από τον κορονοϊό απέναντι σε μια κυβέρνηση που ξοδεύει εκατομμύρια για να πυροβολεί τους πρόσφυγες στα σύνορα και να προσλαμβάνει χιλιάδες μόνο για τα κάθε είδους σώματα ασφαλείας, αντί να τα δίνει για τη Δημόσια Υγεία.

Στις έκτακτες σημερινές συνθήκες απαιτούνται έκτακτα ισχυρά μέτρα, για τη διάσωση της δημόσιας υγείας και για να μη φορτωθούν οι εργαζόμενοι το βάρος της κρίσης.

Τα πιο βασικά από αυτά είναι:

· Άμεση ενίσχυση του συστήματος δημόσιας υγείας

Προσλήψεις όλου του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού (ιατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού). Να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι. Να λειτουργήσουν άμεσα όλα τα κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ και να ανοίξουν νέα. Να επιταχθούν και να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα όλες οι ιδιωτικές μονάδες υγείας. Να εξασφαλιστεί η δωρεάν προμήθεια σε φάρμακα, υγειονομικό υλικό, είδη υγιεινής όλων των δημόσιων μονάδων υγείας για όλους τους ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, ντόπιους και μετανάστες.

· Το κόστος για τον κορονοϊό να το αναλάβουν το κράτος και το κεφάλαιο, από τα υπερκέρδη που έχουν συσσωρεύσει, όχι οι εργαζόμενοι.

Να μη χαθεί κανένας μισθός, καμία άδεια, κανένα ένσημο (πχ πλήρης μισθός χωρίς καμιά περικοπή, πλήρεις μέρες άδειας, αναστολή πληρωμών προς το Δημόσιο, τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ, κανένας πλειστηριασμός ή κατάσχεση, καμία διακοπή ρεύματος ή νερού, έκτακτο επίδομα ίσο με το ύψος του μισθού σε όσους χάνουν την δουλειάς τους κλπ).

· Να μπει τέλος στην αισχροκέρδεια με έλεγχο των τιμών όλων των υλικών προφύλαξης. (μάσκες, σαπούνια, αλκοολούχα αντισηπτικά κλπ).

· Ειδική μέριμνα για πρόσφυγες και μετανάστες, για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας. Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και μεταφορά των μεταναστών και προσφύγων σε κρατικές δομές στις πόλεις.

Για να γίνουν τα παραπάνω χρειάζεται οι ανάγκες και τα δικαιώματα στην υγεία και τη ζωή των εργαζομένων και του λαού να είναι πάνω από όλα!

· Να μπει τώρα τέλος στα ματωμένα πλεονάσματα, με μονομερή αθέτηση των ευρωμνημονιακών συμφωνιών, απειθαρχία-ανατροπή των μνημονιακών δεσμεύσεων τώρα!

· Παύση πληρωμών του χρέους, ανατροπή δημοσιονομικού συμφώνου και περιορισμών ΕΕ,

· Με ακύρωση των εξοπλισμών του αιώνα και άμεση μείωση των εξοπλιστικών δαπανών.

Μέσα στις μεγάλες προκλήσεις να νικήσει ο συλλογικός αγώνας, η αλληλεγγύη και η απελευθέρωση από τα δεσμά άρρωστου καπιταλιστικού συστήμα

 

Γιάννης Ελαφρός, εφημερίδα ΠΡΙΝ, 15/3/2020

Αγώνας για να κερδηθεί η ζωή κόντρα στο άρρωστο σύστημα

Διεκδίκηση τώρα όλων των άμεσων μέτρων για την προστασία του λαού, πάλη για μια κοινωνία έξω από τους νόμους της αγοράς

Μπήκαμε σε μια καινούργια, εντελώς πρωτότυπη φάση. Η πανδημία του κορονοϊού είναι και στη χώρα μας. Όπως έχει φανεί και στην Κίνα τα κρούσματα είναι πολύ περισσότερα από τα επιβεβαιωμένα. Το σύστημα και τα περισσότερα ΜΜΕ ξερνούν τρόμο, θέλοντας να παραδώσουν δεμένους χειροπόδαρα τον κόσμο στην κυβέρνηση, το κράτος και τις επιχειρήσεις, τους μόνους που δικαιούνται να ξέρουν. Βεβαίως, η προσπάθεια του Κ. Μητσοτάκη να εμφανιστεί ως «ισχυρός τιμονιέρης» έχει κοντά ποδάρια, καθώς τα μέτρα σέρνονται πίσω από τις εξελίξεις και στρέφονται κυρίως στη στήριξη των μεγάλων επιχειρήσεων, ενώ δεν τολμά να τα βάλει με τον ακραίο σκοταδισμό της εκκλησίας.

Δεν υποτιμούμε καθόλου τον κίνδυνο από την πανδημία του κορονοϊού, ιδιαίτερα γνωρίζοντας την οριακή κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, λόγω μνημονίων και πολύχρονων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, και που κρατιέται όρθιο χάρη στους ευσυνείδητους γιατρούς και νοσηλευτές. Η απειλή είναι μεγάλη* ας δούμε τι έγινε στο γειτονικό πλούσιο ιταλικό βορρά, με το επίσης βομβαρδισμένο σύστημα υγείας. Οφείλουμε όμως να πούμε δυνατά πως ο πανικός, ο φόβος, η ατομική λύση δεν ήταν ποτέ, πόσο μάλλον τώρα, διέξοδος. Δεν μπορούμε να περιοριστούμε στα εντελώς απαραίτητα μέτρα ατομικής προφύλαξης, περιορισμού επαφών ή και καραντίνας, που αποσκοπούν στο να μην υπάρχει απότομη μαζική διάδοση του ιού έτσι ώστε να μπορέσει το σύστημα υγείας (και οι κοινωνικές δομές) να αντεπεξέλθει στην πίεση.

Είναι ανάγκη, μέσα σε αυτές τις πολύ ιδιαίτερες συνθήκες, το κίνημα, οι συλλογικότητες αγώνα και ειδικά οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς να βρεθούν στην πρώτη γραμμή για να κερδηθεί από την κοινωνία η μάχη κατά της επιδημίας, για να σωθούν ζωές και να κερδηθεί η ζωή, για να μην πληρώσουν ξανά την κρίση οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και οι πιο αδύνατοι, αλλά το κεφάλαιο. Να πάρουν πρωτοβουλίες, να βρουν τρόπους παρέμβασης σε αυτές τις συνθήκες (αξιοποιώντας όλες τις μορφές), αντιπαλεύοντας τη λογική της κυβερνητικής κρατικής και επιχειρηματικής αυθεντίας. Είναι ώρα δράσης, αλλά και σκέψης.

Πρώτο, για τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων για την προστασία της υγείας των πολιτών και για την αντιμετώπιση έκτακτων και μόνιμων προβλημάτων φτώχειας, ανεργίας, αναδουλειάς κλπ. Ήδη το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρωτοβάθμια σωματεία έχουν διατυπώσει στόχους πάλης, που μπορούν να εμπλουτιστούν.

Δεύτερο, για να μην μπουν σε καραντίνα τα εργατικά δικαιώματα. Ήδη οι εργοδότες σε μια σειρά επιχειρήσεις ρίχνουν όλο το βάρος στους εργαζόμενους, ειδικά στο πιο αδύναμο κομμάτι, εκείνο που είναι ωρομίσθιο ή δουλεύει μαύρα. Αυτοί χάνουν κάθε εισόδημα.

Τρίτο, για να μην ακυρωθούν τα δημοκρατικά δικαιώματα, πρωτίστως το δικαίωμα στη διαδήλωση και την απεργία. Εδώ δεν πρόκειται απλά για «συναθροίσεις» που μπορεί να απαγορευτούν από την κυβέρνηση, όπως έγινε με τα γήπεδα ή τις καφετέριες. Πρόκειται για τη δυνατότητα της εργατικής τάξης να αγωνίζεται και να διεκδικεί, ιδιαίτερα στις πιο δύσκολες συνθήκες, αλλά και για τη συγκρότηση της έννοιας του πολίτη, που μπορεί (και πρέπει) να συγκεντρώνεται, να συζητά και να διαδηλώνει, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες.

Τέταρτο, όταν ο Εμανουέλ Μακρόν στο διάγγελμά του τονίζει πως «η πανδημία αποκαλύπτει πως η δωρεάν υγειονομική περίθαλψη χωρίς όρους εισοδήματος, το κράτος πρόνοιας δεν είναι κόστος ή επιβάρυνση, αλλά πολύτιμα αγαθά» και πως «υπάρχουν αγαθά και υπηρεσίες που πρέπει να τοποθετηθούν εκτός των νόμων της αγοράς», είναι φανερό πως έχει έρθει η ώρα για μια συνολική αντεπίθεση των αντικαπιταλιστικών και κομμουνιστικών ιδεών. Για τη διεκδίκηση εδώ και τώρα ενός καθολικού ποιοτικού συστήματος δημόσιας υγείας, κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης για όλους, με σάρωμα της ιδιωτικού αγοραίου τομέα και της νεοφιλελεύθερης λογικής, που πάντα στα δύσκολα τρέχει πανικόβλητη στις αγκαλιές του κράτους. Η διέξοδος δεν είναι σε μια μερική και άτολμη τελικά αναβίωση του λειψού αστικού κράτους πρόνοιας, που δίνει τη θέση του τελικά στην άγρια καπιταλιστική επίθεση, αλλά στο να τεθούν όλα τα κοινά αγαθά και οι κοινωνικές ανάγκες «εκτός των νόμων της αγοράς», για μια κοινωνία που η εργασία και η ζωή δεν θα είναι εμπόρευμα, μια κοινωνία κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

Τέταρτο, η πανδημία δεν ήρθε από το πουθενά. «Αναπτύσσεται στο βαθιά μολυσμένο με τον ιό του κέρδους έδαφος του καπιταλισμού της εποχής μας. Είναι ένας συνδυασμός της περιβαλλοντικής καταστροφής, της επιδείνωσης των συνθηκών υγιεινής στις μεγάλες μητροπόλεις, των τεράστιων κοινωνικών ανισοτήτων και της υποβάθμισης σε βαθμό κατάρρευσης των δημόσιων συστημάτων πρόληψης και υγείας!», τονίζει το ΝΑΡ. Ας θυμηθούμε την έξοχη ταινία Τα Παράσιτα…

Ο καπιταλισμός βρίσκεται στο κατώφλι μιας νέας κρισιακής βουτιάς, χωρίς να έχει ξεφύγει ουσιαστικά από την κρίση του 2008. Όπως και με τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα υγείας, ο κορονοϊός δεν είναι η αιτία της βαριάς κρίσης, αλλά ο επιβαρυντικός παράγοντας που επιδεινώνει την κατάσταση. Ένας πιθανός συνδυασμός υγειονομικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης του συστήματος θα δημιουργήσει εκρηκτικές καταστάσεις. Το σύστημα επιχειρεί να βγαίνει κερδισμένο από τις κρίσεις, υποβαθμίζοντας ακόμα περισσότερο την εργασία και δημιουργώντας όρους «δημιουργικής καταστροφής» για να αναπτυχθεί απρόσκοπτα στη συνέχεια.

Το εργατικό κίνημα και η μαχόμενη Αριστερά δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Θα παρέμβουν με το αναγκαίο σήμερα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης για να πληρώσει το κεφάλαιο, για να μπει τέλος στα ματωμένα πλεονάσματα και στις ασφυκτικές ευρω-μνημονιακές δεσμεύσεις. Για παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, για κατάργηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Είναι αυτές οι στιγμές που οι κοινωνίες ή βυθίζονται ακόμα περισσότερο και κλείνονται στο καβούκι τους βλέποντας παντού «εχθρούς» και «ξένους» (από τον πρόσφυγα μέχρι τον φορέα του ιού) ή ξαναγεννιούνται, κοινωνώντας το ελιξίριο του αγώνα, της επιστήμης (και όχι του τεχνοκρατισμού) και της συλλογικής διάνοιας, της αλληλεγγύης.