Πρός
Δκτή 3ης ΥΠΕ, Δκτή “Μαμάτσειου Νοσοκομείου”, Δήμαρχο Κοζάνης, “σημαιοφόρους” δημιουργούς Νέας Νοσοκομειακής Μονάδος..
“Όταν όλοι σας είσαστε μαζεμένοι για τα επινίκια των” προσπαθειών”σας για νέες τοιχοποιΐες προσθήκης ή νέων κατασκευών… Το” Μαμάτσειο”Νοσοκομείο (οι καθ’υλην αρμόδιοι) λειτουργοί της Υγείας ΙΑΤΡΟΙ είχαν το σθένος και εφαρμόζοντες την Ιπποκρατική ρήση (ωφελέειν ή μη βλάπτειν), λόγω αδυναμίας του Νοσοκομείου να προβούν σε σωστική επέμβαση ενός νέου συνανθρώπου μας λόγω μη ύπαρξης Ιατρού-Αναισθησιολόγου της Νοσοκομειακής ΔΟΜΗΣ… ΚΛΗΘΗΚΑ να παρέξω τις Ιατρικές μου Αναισθησιολογικής φύσεως γνώσεις και εμπειρίας για να μπορέσουμε να “σωθεί” ΜΙΑ ΖΩΗ!!
Ως γνωστό είμαι σε φάση “retired MD”, ενημέρωσα άμεσα τον Πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Κοζάνης, Τσεβεκίδη Χαράλαμπο, αγαπητό φίλο, συνεργάτη, συνοδοιπόρο της Ιατρικής Επιστήμης, ο οποίος αυτολεξεί απήντησε… ” Στρατηγέ.. στη μάχη πάμε όλοι μαζί.. ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΓΙΑΤΡΟΣ.. ΠΑΝΤΑ ΓΙΑΤΡΟΣ!!
Τό περιστατικό είχε αίσιο τέλος μετά από 3ωρη εργώδη προσπάθεια όλου του Ιατρό- νοσηλευτικού προσωπικού..
Σαν πρώην Διευθυντής του Αναισθησιολογικου τμήματος του” Μαμάτσειου “Νοσοκομείου ένιωσα
Υπερηφάνεια.. Ικανοποίηση.. γιατί τα” Ιατρικά παιδιά μας” μου έφεραν στη θύμηση μου τον αγώνα που κάναμε για υψηλά επίπεδα παροχής Υγείας..
Μόνο οι “τοίχοι και τα λουλούδια” δεν λύνουν το πρόβλημα… Οι ” προβλεπόμενοι και όχι μόνο” καθ’υλην Πάροχοι, Εργάτες της Ιατρικής Τέχνης είναι που θα λύσουν και θα χαρίσουν το Αγαθό της Υγείας!!
Οι συσκέψεις δεν λύνουν τα προβλήματα.. Η σωστή γνώση και επίγνωση των σωστών αποφάσεων επ’ ωφελεία των ΠΑΝΤΩΝ…
Διακατέχομαι από δυο συναισθήματα, χαρμολύπης. Δέχτηκα τηλέφωνο από το Μαμάτσειο γιατί ένας 16 χρονος ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με 16 αιματοκρίτη ανέφερε ο ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος κ. Δερμιτζάκης στο δημοτικό συμβούλιο Κοζάνης. Έγινε μια προσπάθεια τριών ωρών και το παιδί σώθηκε Χάρηκα ότι σώθηκε μια ζωή. Τα νοσοκομεία δεν έχουν ανάγκη για επιχρίσματα και τοίχους αλλά για προσωπικό. Το νοσοκομείο της Κοζάνης δεν έχει αναισθησιολόγο.
