Ο διακεκριμένος Έλληνας επιστήμονας και αντιπρόεδρος Έρευνας Μολυσματικών Νόσων και Τεχνολογιών Ιικών Φορέων της αμερικανικής εταιρείας Regeneron μιλά στη LiFO για τη δημιουργία του κοκτέιλ αντισωμάτων για τον κορωνοϊό, την πορεία της πανδημίας και τα μυστικά μιας επιτυχημένης διαδρομής.
Ως ερευνητής έχει απασχολήσει τα πιο σημαντικά επιστημονικά κέντρα. Έχει συμπεριληφθεί στους τριάντα ανθρώπους οι οποίοι αναμένεται παγκοσμίως να μεταμορφώσουν το μέλλον των υπηρεσιών υγείας, ενώ πριν από λίγα χρόνια ανακάλυψε το φάρμακο κατά του ιού Έμπολα, σώζοντας τη ζωή εκατοντάδων ανθρώπων.
Ο Χρήστος Κυρατσούς είναι αντιπρόεδρος Ερευνών επί των Μολυσματικών Ασθενειών και των Τεχνολογιών Ιικών Φορέων στην εταιρεία βιοτεχνολογίας Regeneron και με την έρευνά του βρίσκεται δικαίως ανάμεσα στα κορυφαία πρόσωπα της επιστημονικής κοινότητας τα οποία πρωτοστατούν στη μάχη κατά του κορωνοϊού. Ως υπεύθυνος δύο ερευνητικών ομάδων, η πρώτη εκ των οποίων έχει ως σκοπό την ανακάλυψη και ανάπτυξη μονοκλωνικών αντισωμάτων για μολυσματικές νόσους και η δεύτερη την ανάπτυξη νέων ιικών φορέων για γενετικές θεραπείες, συμβάλλει στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού.
Πριν από λίγες μέρες βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Μποδοσάκη για το έργο του στον κλάδο των βιοϊατρικών επιστημών. Με αυτή την αφορμή τον συναντώ ένα ηλιόλουστο πρωινό στα γραφεία του Ιδρύματος Μποδοσάκη στην οδό Μουρούζη. «Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή να αναγνωρίζεται η δουλειά μου και της ομάδας μου από το Ίδρυμα Μποδοσάκη. Εξίσου τιμητικό να βρίσκομαι ανάμεσα σε εξαιρετικούς επιστήμονες που βραβεύτηκαν φέτος, αλλά και στο παρελθόν», μου λέει.
Πρόκειται για έναν συναρπαστικό και ευγενή συνομιλητή, ένα κοφτερό μυαλό που μιλάει με πάθος για τα επιστημονικά του επιτεύγματα κι έχει διανύσει μια αξιοζήλευτη διαδρομή, ξεκινώντας από την Κοζάνη και φτάνοντας στο σημείο να αλλάζει το μέλλον σημαντικών κλάδων της υγείας.
Αυτές τις μέρες δημοσιεύτηκε μια νέα πειραματική θεραπεία με μονοκλωνικό αντίσωμα, η οποία έδειξε ότι μπορεί να εξαφανίσει τον καρκίνο από ασθενείς. Επίσης, έχουμε ήδη πάνω από 30 αντισώματα τα οποία βρίσκονται σε φάση κλινικών δοκιμών για εύρος ασθενειών. Είναι προφανώς μια υποσχόμενη κατηγορία φαρμάκων.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλά για τα μονοκλωνικά αντισώματα, την πανδημία, τον καρκίνο, τους νέους, τα πανεπιστήμια, την καριέρα του αλλά και τι θεωρεί σημαντικό στη ζωή.
Τι εποχή είναι αυτή που ζούμε;
Η κρίση της πανδημίας αποτέλεσε μια μοναδική ευκαιρία να ξανασκεφτούμε και να αναστοχαστούμε για πολλές πτυχές της καθημερινότητας μας. Νομίζω ότι έχουμε αναθεωρήσει για τα καθημερινά του βίου μας, για το τι είναι και τι δεν είναι σημαντικό. Επανεξετάσαμε. Καταρρίψαμε βεβαιότητες. Αλλάξαμε. Ελπίζω, ωστόσο, ότι ο αναστοχασμός αυτός θα παραμείνει ως ένα θετικό αποτύπωμα της πανδημίας και δεν θα λησμονηθεί στο άμεσο μέλλον.
— Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις που κάνατε τον Δεκέμβριο του 2019, όταν μπήκε στη ζωή μας ο κορωνοϊός;
Ως ερευνητική ομάδα ήμασταν εξοικειωμένοι με τους κορωνοϊούς. Ουσιαστικά, η πρώτη φορά που ήρθαμε αντιμέτωποι με τέτοιες μορφές μολυσματικών ασθενειών ήταν με τον MERS-CoV, ο οποίος απομονώθηκε από ασθενείς με σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο στην Αραβική Χερσόνησο, τον Σεπτέμβριο του 2012. Παρέμεινε στη συνέχεια ως μια τοπική μόλυνση.
Όταν ακούσαμε και διαβάσαμε τις αναφορές για πιθανό κορωνοϊό στην Κίνα, σκεφτήκαμε όλα όσα είχαμε κάνει με τον MERS. Τις πρώτες δύο εβδομάδες, όταν εξαπλώνονταν και εκτός Κίνας τα κρούσματα, ξεκινήσαμε να κάνουμε τη σύγκριση με τον κορωνοϊό που προκάλεσε την επιδημία SARS το 2003. Οπότε, συνειδητοποιήσαμε πολύ σύντομα τι μπορούμε να κάνουμε για να είμαστε προετοιμασμένοι.
Ωστόσο, ένα από τα πολύ σημαντικά μαθήματα αυτής της ιστορίας ήταν το ότι πολύ γρήγορα είχαμε τη δημιουργία εμβολίων, των διαγνωστικών τεστ και των εργαλείων που χρειαστήκαμε. Η διάδοση φυσικά του ιού ήταν ταχύτατη. Κανείς δεν περίμενε ότι θα φτάσουμε σε επίπεδα πανδημίας. Περάσαμε δύσκολα, αλλά ας σκεφτούμε ότι είμαστε και τυχεροί. Σήμερα, διαθέτουμε την τεχνολογία για να αντιμετωπίσουμε γρήγορα τέτοιου είδους πανδημίες. Αναλογιστείτε ότι αν όλα αυτά που ζήσαμε είχαν συμβεί δέκα χρόνια πριν, όλα θα ήταν διαφορετικά.
Πηγή: lifo.gr
