Ο νους μας σήμερα αναπόφευκτα τρέχει πίσω σε παλιές στιγμές εαρινής σύναξης της οικογένειας γύρω από το Πασχαλινό τραπέζι. Τότε που εκτός της οικογένειας έρχονταν και φίλοι να πουν τα Χρόνια Πολλά και να πάρουν ένα μεζέ μ’ ένα κρασάκι. Τότε που οι άνδρες ψήστες ανελάμβαναν το ιερότερο καθήκον της χρονιάς το σούβλισμα το αρνιού και του κοκορετσιού και σε μας τα παιδάκια λάχαινε η χαρά το ποιος θα γυρίσει περισσότερο πότε τη μια σούβλα και πότε την άλλη λαχταρώντας ως ανταμοιβή τις πρώτες πέτσες από το αρνί.
Τότε που οι νοικοκυρές του σπιτιού από τα πολλά χουσμέτια των ημερών- αγρυπνίες, ευχέλαια, τσουρέκια, αυγά, έντερα, τσιτσιλάτα, μαγειρίτσες, συγυρίσματα, καθαριότητες και πάει λέγοντας- ούτε τα ρολά από το κεφάλι δεν προλάβαιναν να βγάλν οι καυμένες, όχι ότι τις ένοιαζε και πολύ δηλαδή, άλλο το concept της εποχής και που η μοναδική τους ανάσα ήταν την ώρα που κάθονταν όλοι μαζί γύρω από το γιορτινό τραπέζι. Όχι ότι δεν θα σκώνονταν δέκα φορές κι απ’ αυτό, σαν τώρα μι φάνκιν ότι άκουσα πάλι του θειό μ του Στέργιου να φωνάζει μι ν τρανταχτή τ’ φωνή τ’ «Τασούλα ν’ κανάτα μι του κρασί φέρι…….», «Ευδοκία τη μουστάρδα…….», «Τασούλα, του μπούκουβο ……» και πάει λέγοντας .
Γι’ αυτό και αφιερώνω το σημερινό post σε όλες τις γυναίκες της Κύπρου 6, στον Αη –Δημήτρη, στη μάνα μου και στις θειές μου Τασούλες αλλά και σε όλες τις παλιές Κοζανίτισες νοικοκυρές, που χωρίς αυτές το πασχαλινό τραπέζι θάταν σίγουρα πιο φτωχό και όλες οι υπέροχες μνήμες μας από αυτό κουτσουρεμένες!
Καλό Πάσχα Χριστός Ανέστη!!!
με όλους τους δικούς μας γύρω από το πασχαλινό τραπέζι όπως παλιά!!!!!!
Πηγήfb:Φανή Φτάκα
