Και μετά τα χροντσπουλους και τις ευχές στις αναρίθμητες εν ζωή Ελένες, η χθεσινή μέρα ήταν ημέρα μνήμης και για τις Ελένες της ζωής μας που άφησαν αυτόν τον κόσμο!
Μια τέτοια ήταν και η θεία μου Ελένη από το χωριό του πατέρα μου, την Αιανή, νύφη στον μεγάλο του αδελφό Γιάννη, που μας άφησε φέτος πλήρης ημερών!
Η Γιάννενα όπως ήταν περισσότερο γνωστή στο. Χωριό σηματοδοτούσε τη συνέχεια του πατρικού σπιτιού του πατέρα μου μετά το θάνατο πριν από πολλά χρόνια της γιαγιάς μου Βασίλως!
Η θεία Ελένη φύλακας του πατρικού σπιτιού του πατέρα μου αντιπροσώπευε πάντοτε για μας τους «πρωτευουσιάνους» ένα ζεστό καλωσόρισμα και μια ανοιχτή αγκαλιά ! Δεν τη θυμάμαι ποτέ θυμωμένη ή κατσουφιασμένη!
Σε πιο δύσκολες εποχές που το σπίτι δεν είχε ακόμα μέσα ηλεκτρικό φως ή νερό και έπρεπε να κάνει κουμάντο τα 15 ανήλικα παιδιά (5 δικά της και άλλα 10 των τριών συννεφάδων της, της μάνας μου και των άλλων δυο θείων μου) που κοιμόμασταν στρωματσάδα πάνω στα μιντερια του παλιού σπιτιού ποτέ δε γόγγυσε ή διαμαρτυρήθηκε!
Ήταν η απόλυτη έκφραση της καλοσύνης και της καρτερικότητας, χαρίσματα που μοίρασε απλόχερα και στα 5 παιδιά της!
Αγρότισσα με τα όλα της και στα χωράφια με τα καπνά και το καλαμπόκι, στα αμπέλια και στα μποστάνια, στην αγελάδα και στο χρονιάρικο γουρούνι του σπιτιού όπως και στα μέλια με τις κυψέλες!
Ζωσμένη με μια μεσάλα και με το γκαργκουλι στο κεφάλι μπαινόβγαινε σα το μελίσσι για να τα προλάβει όλα κι όλους!
Δεν τη θυμάμαι να κάθεται παρά τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής της κάνοντας παρέα στη Μανιά και στην Αργύρινα τ‘ Φτακα!
Τη θυμάμαι σε όλα τα γλέντια του χωριού, στο γαλομετρημα στην Ψηλή τη Ράχη, στον Τρύγο στο αμπέλι στον Παπαζήση, στη Λαριού κάτω από τα πλατάνια δίπλα στον Αλιάκμονα, μέχρι και στις Λαζαρίνες έβγαινε και χόρευε στην πλατεία με όλες τις γειτόνισσες και την κουνιάδα της τη Βαγγελή Μητσιάκου!
Δεν είπε ποτέ όχι σε κανέναν!
Όλα τα χρόνια είχε δίπλα της συντροφιά και στήριγμα τον θείο μου Γιάννη, την ήρεμη δύναμη των Φτακαδων!
Πορεύτηκαν μια ζωή ο ένας κοντά στον άλλο, μιλούσαν και συνεννοούνταν σχεδόν ψιθυριστά μεταξύ τους και δεν τους θυμάμαι ποτέ να μάλωσαν!
Για μας τα παιδιά κάποτε, κύλησαν κοντά 70 χρόνια με την εικόνα τους να είναι ζωντανή και χαμογελαστή στο πατρικό σπίτι πάνω στο λόφο που δέσποζε πάνω από την πλατεία του χωριού!
Χθες ημέρα γιορτής αυτό το σπίτι έμεινε για πρώτη φορά κλειστό και έρημο αφού οι χαμογελαστοί νοικοκυραίοι του ταξίδεψαν χωρίς γυρισμό για κάπου αλλού!
Καλό σου ταξίδι στη χώρα του φωτός θεία Ελένη και να μας χαιρετίσεις όλους όσους αγαπήσαμε και δεν είναι πια κοντά μας!
Για μας θα παραμείνεις πάντα ένα φωτεινό παράδειγμα καλοσύνης και ανοιχτής αγκαλιάς, δυο αρετές όλο και πιο σπάνιες σήμερα!
