Το κάψιμο της τουλούπας την τρίτη μέρα του Πάσχα στον Πελεκάνο

Ο χορός της τουλούπας στην Πέλκα στηνόταν την Τρίτη μέρα του Πάσχα στο μεσοχώρι αναφέρει η Θοδώρα Λειψιστινού. Ήταν ο τρανός χορός του Πάσχα, ο δωρικός χορός. Πριν ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία, έμπαινε ως κορυφαία η Σιδέρινα (η Βάια, σύζυγος του Σιδέρη Στιάπη ) κρατώντας την τουλούπα με το άσπρο μαλλί. Το ανδρωνυμικό Σιδέρινα παρέπεμπε στο σίδερο για να είναι όλοι γεροί όπως το μέταλλο του σιδήρου. Πίσω της ακολουθούσαν οι Γιάννινες (γυναίκες που ήταν παντρεμένες με Γιάννη) για να έχουν όλοι υγεία . Και στη συνέχεια, οι Στέργιανες (γυναίκες παντρεμένες με Στέργιο) για να έχουν ένα στέρεο σπιτικό. Οι γυναίκες φορούσαν τις τοπικές ενδυμασίες και χόρευαν με πλεχτά τα χέρια η μια με την άλλη, όλες μαζί «δεμένες» για την κοινή τους πορεία στη ζωή, εκφράζοντας συναισθήματα, επικοινωνώντας ουσιαστικά μεταξύ τους. Η Σιδέρινα, κορυφαία του χορού, στηνόταν, ξανάνιωνε και έπιανε το τραγούδι. Είναι ο χορός ο θηλυκωτός ή διπλασιασμός, με την πανάρχαιη καταβολή. Η Σιδέρινα γνέθοντας, με ρυθμικό βήμα, έλεγε το τραγούδι της ρόκας: “Μι βλέπιτι, παιδάκια μου πώς γνέθου γω τη ρόκα” και όλες οι άλλες μαζί απαντούσαν: “Σι γλέπουμι, μανίτσα μου, πώς γνέθεις συ τη ρόκα”».