Είμαι αναγκασμένη για πολύ καιρό να απουσιάζω από την πόλη μου, την Πτολεμαΐδα. Εν γνώσει μου ότι αφήνω πίσω μου πολλές από τις δραστηριότητες της. Πρόσφατα με την επάνοδό μου ενημερώθηκα για αυτές. Το Σάββατο απόγευμα στο αμφιθέατρο του πολιτιστικού συλλόγου των ποντίων δόθηκε μια θεατρική παράσταση νέων, που σε όλη σχεδόν την Ελλάδα χειροκροτήθηκαν για το ζήλο και το μεράκι τους να φέρουν κοντά μας το έργο του αγαπημένου μου συγγραφέα Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ΓΟΥΤΟΥ ΓΟΥΠΑΤΟΥ, ημέρα παγκόσμιας γιορτής παιδιών με ειδικές ανάγκες.
Το αμφιθέατρο γεμάτο από κόσμο με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί την παράσταση, που κάνει αναφορά στο Μιχάλη, παιδί με ποικίλα προβλήματα, σώματος και ψυχής. Το μοναδικό πρόσωπο, που έχει ως στήριγμα στη ζωή είναι η αγαπημένη του μάνα Τα παιδιά της ηλικίας του με σκληρότητα τον χλευάζουν και τον κακοποιούν. Τον κοροϊδεύουν με παρατσούκλια, ο Μιχάλης το χταπόδι, γουτου, γουτου, γουτου πα γουτου, κάνοντας την παιδική του ψυχούλα να υποφέρει και να βασανίζεται χωρίς να έχει πού να πει το βάσανο του. Δε θέλει να στενοχωρεί τη δυστυχή μητέρα του. Η μυϊκή του δύναμη μεγάλη. Αποφασίζει να την χρησιμοποιήσει ενάντια στον πιο δυνατό της παρέας. Ορμά και τον ξεσκίζει. Όμως οι ευαισθησίες του κάνουν το Μιχάλη να νιώθει τύψεις και ενοχές για το κακό που προξένησε, ξεχνώντας όσα του δημιούργησαν τόσα χρόνια οι συνομήλικοι του, ενώ έχει χάσει και την πολύ αγαπημένη του μάνα.
Πόσο επίκαιρος ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης!!!! Σήμερα μιλάμε για μπούλινγκ όχι μόνο ανάπηρων παιδιών, αλλά και αρτιμελών. Δυστυχώς οι κοινωνίες είναι σκληρές, όπου επισημαίνουν αδύναμα πλάσματα, τα κακοποιούν. Ενώ καθιερώθηκε η παγκόσμια ημέρα του παιδιού και των ΑΜΕΑ, το πρόβλημα παραμένει. Επείγει να σταματήσει το μπούλινγκ και η κακοποίηση από όπου προέρχεται.
Η παράσταση άρεσε πολύ τους πάντες. Καταχειροκροτήθηκε. Ας ελπίσουμε ότι το κακό θα χτυπηθεί στη ρίζα του. Χρειάζονται πολλοί ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΔΕΣ!!!!!!!!
