Αλήθεια, κρίμα να συνομιλείς με κάτοχο σπάνιων εμπειριών σε διεθνείς διοργανώσεις, όσες συνοδεύονται, χρόνια τώρα, με διακρίσεις – αλλεπάλληλα μετάλλια, όπως το χάλκινο προ ημερών στους Μεσογειακούς της Αλγερίας και με δική του απόφαση να μην υπάρχει αναφορά σ’ αυτές! Ηχηρά τα δεδομένα της παρουσίας του 27χρονου Απόστολου Τεληκωστόγλου, αθλητή τάε κβον ντο. Ο σύλλογός του ονομάζεται «Μακεδονική Δύναμη», πόλη του η Κοζάνη, γνωστός στην παγκόσμια οικογένεια του αθλήματος αλλά «μόνος στην Ελλάδα»! Δική του η έκφραση, τον ακούσαμε να τη λέει, σε περισσότερες από μια κορυφώσεις της συζήτησης, πεισμωμένος…
Δεν θα μπορούσε να εκφραστεί αλλιώς… Μα, είναι φανερό, πλασμένος από εξαιρετικό μέταλλο, πως δεν επαναπαύεται στις επιτυχίες (εννοούμε την έκφραση), ούτε τον καταβάλλει η «απόρριψη». Επίσης, δικός του ο εμφατικός προσδιορισμός… Πέρυσι, στις λεπτομέρειες έχασε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, ήδη βρίσκεται, με κριτήριο τις διεθνείς επιτυχίες του-διαβατήρια της συμμετοχής του, με το ένα πόδι στο επόμενο ολυμπιακό ραντεβού (Παρίσι 2024). Υποθέσαμε πως ίσως να τον προκαλούσαμε με την αρχική συμπερασματική διατύπωση («άλλη μια διεθνής επιτυχία σου στους Μεσογειακούς!»). Χείμαρρος:
«Ναι, άλλη μία… Πολλές διεθνείς επιτυχίες στο παρελθόν, σίγουρα κι άλλες μελλοντικά, επειδή ξέρω πώς να τρώω από τις σάρκες μου! Μέχρι σήμερα, δύο φορές δεύτερος σε παγκόσμια πρωταθλήματα, εφήβων το 2012 και ανδρών το 2019, τρεις πέμπτες θέσεις σε δύο πανευρωπαϊκά, νέων το 2014 και το 2015, ανδρών το 2021 και πριν από λίγες μέρες χάλκινο στους Μεσογειακούς… Στην Ελλάδα; Εχω αναδειχθεί πανελλήνιος πρωταθλητής σε 17 διοργανώσεις παίδων, εφήβων, νέων, ανδρών. Επειδή αγαπώ αυτό που κάνω, έχω φλόγα μέσα μου, δουλεύω πολύ με τον προπονητή μου Χρήστο Αλμασίδη!».
● Υψηλοί οι τόνοι της έκφρασης. Ποιος είναι ο στόχος τους;
Αν δεν είχα μέσα μου φλόγα, θα είχα παρατήσει το άθλημα που αγαπώ στη χώρα που ζώ… Κι αυτό επειδή δεν είμαι από πλούσια οικογένεια, ώστε να με στηρίζει! Βασίζομαι στις μικρές δικές μου οικονομικές δυνάμεις, από συγγενείς, φίλους και τον σύλλογό μου, «Μακεδονική Δύναμη»… Γι’ αυτό ήδη είπα ότι «τρώω από τις σάρκες μου»!
● Σκληρές λέξεις…
Αληθινές, όμως! Εχουν περάσει 38 μήνες από το ασημένιο μετάλλιό μου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μάντσεστερ και δεν έχω πάρει ούτε ευρώ από το, σημαντικό για την αυτοσυντήρηση, ποσό που συνεπάγεται η επιτυχία μου. «Εχουν γίνει τα χαρτιά σου», «προχωρά η διαδικασία για να πάρεις τα χρήματα» μου λένε, χρόνια τώρα, απ’ το υφυπουργείο Αθλητισμού… Σε κάποιες διεθνείς συμμετοχές μου αλλά και σε άλλες ουσιαστικές ανάγκες μου, όχι πάντα όμως -και δεν την κατηγορώ γι’ αυτό-, ανταποκρίνεται η ομοσπονδία τάε κβον ντο, χωρίς να είναι υποχρέωσή της. Η ομοσπονδία διαχειρίζεται τα χρήματα που παίρνει από το κράτος… Σε παγκόσμια, πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, η ομοσπονδία κάλυπτε τα έξοδα. Στα Γκραν Πρι, που είναι η δεύτερη σημαντική διοργάνωση, μετά το παγκόσμιο πρωτάθλημα και επίσης κριτήριο για τη συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, τέσσερα κάθε χρόνο, φέτος καλύπτει τα έξοδα η ομοσπονδία. Αλλά στο παρελθόν, στα μισά από τα οκτώ γκραν πρι, τα έξοδα της συμμετοχής τα έκανα εγώ και όσοι με στηρίζουν! Στις 25 Ιουλίου, θα γίνει γκραν πρι στο Παρίσι, δεν είμαι σίγουρος αν θα βρω τα χρήματα για να πάω. Πέρυσι, πληρώθηκα για τις διακρίσεις του 2018…
● Ακούμε συμπολίτες να σου λένε πως «στη δύσκολη εποχή μας, προηγούνται άλλες ανάγκες για το δημόσιο ταμείο»…
Εκτός αν είσαι ποδόσφαιρο και μπάσκετ! Με προλάβατε… Σέβομαι την κοινή δυσκολία, αναφέρομαι σε βοήθεια που καλύπτει βασικές ανάγκες διεθνών συμμετοχών και όχι…υπερβολικές αμοιβές! Αν «πουλούσα» όπως άλλοι, τα χρήματα θα έφταναν και σ’ εμένα… Κλειδί είναι και οι χορηγοί, το τάε κβον ντο δεν τους ελκύει, εσείς οι δημοσιογράφοι δεν εκτιμάτε την αξία επιτυχιών που προβάλλουν τη χώρα μας, μοιάζουμε να αυτοδιαφημιζόμαστε, ξέρετε, εγώ και ο προπονητής μου απ’ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά ουσιαστικά ενημερώνουμε για το έργο μας!
● Μοιράζεστε την ίδια πραγματικότητα όταν πηγαίνετε στο εξωτερικό;
Ναι, με τους ξένους αντιπάλους μου ανταλλάσσουμε εμπειρίες… «Γιατί είσαι μόνος σου;» με ρωτούν. Τι ν’ απαντήσω… Είμαι 27 χρόνων, φέρνω διακρίσεις, ποτέ δεν είχα μόνιμη βοήθεια, συχνά νιώθω απογοήτευση από το κράτος, επίσης από τον Δήμο Κοζάνης και την τοπική Περιφέρεια, επειδή ποτέ δεν θέλησαν να βοηθήσουν, όχι σε κάτι παράλογο, αλλά στη βελτίωση του εξοπλισμού μου για προπόνηση! Το κόστος δεν είναι απαγορευτικό για καλύτερες συνθήκες προπόνησης, θέληση χρειάζεται, δεν υπάρχει εκ μέρους τους…
Αυτόβουλα και δυναμικά, όπως την ξεκίνησε, υπέγραψε την συζήτηση:
«Είμαι κοντά σε συμμετοχή στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες! Ολα αυτά δεν μπορούν να μου χαλάσουν τη σχέση που έχω με τη χώρα μου, με την τιμή να την εκπροσωπώ και με το αγαπημένο μου τάε κβον ντο!».
