Ο εγωισμός είναι ή υπερβολική αγάπη του ανθρώπου προς τον εαυτό του. Η αγάπη αυτή επιδρά αρνητικά στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς του και καθιστά το άτομο αρνητικό στοιχείο του κοινωνικού συνόλου, που δεν διστάζει μπροστά στα δικά του συμφέροντα να βλάψει το σύνολο.
Το ελάττωμα του εγωΊσμού εκδηλώνεται στην κοινωνική συμπεριφορά του ατόμου και απειλεί να καταστρέψει τις σχέσεις ισορροπίας και αρμονίας στην κοινωνική ομάδα.Οδηγεί στην διχόνοια και δυσκολεύει τις σχέσεις συνεργασίας και ευγενούς άμιλλας με αποτέλεσμα να κυριαρχεί το συμφέρον και η ιδιοτέλεια και να υπονομεύεται η ομόνοια και η ειρήνη.Σήμερα μιλώντας για το ελάττωμα του εγωΊσμού εννοούμε κυρίως την περίπτωση της υπέρμετρης φιλαυτίας.Τα κύρια χαρακτηριστικά του εγωίστή είναι ο εγωκεντρισμός και η εγωπάθεια. Επίσης είναι άτομο που μετράει το προσωπικό του συμφέρον, αρέσκεται στην περιαυτολογία και στην συνεχή αυτοπροβολή , περιφρονεί τους άλλους και αδιαφορεί για την γνώμη και τα προβλήματά τους,είναι αυταρχικός, ισχυρογνώμονας και κυρίως ατομιστής.
Ο εγωΊστής είναι άνθρωπος χωρίς εσωτερική ελευθερία και υψηλής ποιότητας ανθρωπιά. Είναι ισχυρογνώμονας , απαιτητικός, σίγουρος για τον εαυτό του και τις δυνατότητές του και προβάλλει πάνω απ’ όλους τις δικές του ατομικές επιδιώξεις. Είναι αδίστακτος και ατρόμητος προκειμένου να επιτύχει αυτό που τον ωφελεί.. Επίσης είναι περήφανος και αδιάφορος για το σύνολο.
Είναι ο άνθρωπος που του λείπει η εσωτερική δύναμη, η σιγουριά και η εσωτερική ωρίμανση και γι αυτό αυτοαπομονώνεται, βιώνει έντονα την μοναξιά, νοιώθει φόβο, ανησυχία και απελπισία.Τοποθετώντας στο κέντρο του κόσμου το εγώ, μοιραία ρυθμίζει σκέψεις, αποφάσεις, με κριτήριο τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να συνεισφέρει για τον άνθρωπο και το κοινωνικό σύνολο στο οποίο τυπικά ανήκει.Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό του εγω, μοιραία ρυθμίζει σκέψεις,αποφάσεις,συναισθήματα και ενέργειες, με κριτήριο τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να συνεισφέρει για τον άνθρωπο και το κοινωνικό σύνολο στο οποίο τυπικά ανήκει.
Ο εγωΊσμός καταστρέφει τις σχέσεις φιλίας και αγάπης μεταξύ των ατόμων. Υπονομεύει την ισότητα και δημιουργεί δυσαρέσκειες και εμπάθειες. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό του εγωΊστή να ζητά και να φωνασκεί για τα δικαιωματά του αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις να δέχεται ότι έχει και ευθύνες και υποχρεώσεις έναντι των άλλων.Οι άλλοι του οφείλουν, ενώ αυτός δεν οφείλει τίποτα σε κανέναν.
Πολλές φορές όμως ο εγωΪσμός όταν ελέγχεται από την φρόνηση, μπορεί να ωφελήσει τα άτομα να φτάσουν ψηλά και να πετύχουν στη ζωή.Γίνεται βοηθός τους στη δημιουργική προσπάθεια και στον αγώνα για μια καλύτερη, πιο πετυχημένη ζωή.Τους δίνει την δυνατότητα να καταξιωθούν ως κοινωνικά οργανικές προσωπικότητες, που έκαναν πραγματικότητα τα όνειρα και τους στόχους τους στη ζωή, χωρίς όμως να καταπατήσουν τα ξένα συμφέροντα και να καταλύσουν την ελευθερία των συνανθρώπων τους.Η αγάπη δηλαδή για τονεαυτό τους,αποβαίνει πνοή δημιουργίας και επιτυχίας για τα άτομα και δικαιώνει τον αγώνα τους.
Ο εγωΊσμός όμως στη βάση του προξενεί πολλές καταστροφές και οξύνει τις αντιθέσεις μέσα στην κοινωνία.Διαφθείρει τον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων και χαλά την ομορφιά της ζωής.Ξεσηκώνει τα μίση,το φθόνο,την κακία και την ζήλεια των ανθρώπων και φθείρει τη γαλήνη και την αρμονία της ζωής τους.Καταστρέφει τη σχέση εμπιστοσύνης και συμπόνοιας και οδηγεί σε ακρότητες της συμπεριφοράς τους.
Τελικά ο εγωΊσμός είναι μια δύναμη καταλυτική που φθείρει την σχέση της αγάπης ,της ισότητας και της ομόνοιας.Δεν δημιουργεί σωστές και ώριμες κοινωνικές προσωπικότητες, αλλά άτομα που υπονομεύουν τη δημιουργική συνεργασία και την κοινή προσπάθεια.
Δεν είναι κακό να νομίζει ο άνθρωπος ότι έχει κάτι δικό του.Είναι φυσικό να αγαπάει κανείς τον εαυτό του , μόνο δε ο εγωΊσμός πρέπει να κατακρίνεται. Δηλαδή όχι το να αγαπάς απλώς τον εαυτό σου, αλλά το να τον αγαπάς περισσότερο απ’ότι πρέπει.’’Αριστοτέλης’’.
ΒΙΣΚΑ ΖΩΗ- ΠΟΛΥΞΕΝΗ
