(Δεύτερη θέση από δεξιά) αγρότισσα της πολύ σκληρής δουλειάς μέχρι και πριν λίγα χρόνια. Έφυγε ψες για το μεγάλο ταξίδι.
Το φωτογραφικό στιγμιότυπο είναι από τη γιορτή του Αγίου Πνεύματος του 1967 στον εσωτερικό περίβολο, στο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, μπροστά στην πόρτα του καμπαναριού.
Με τον αείμνηστο σύζυγό της Γιάννη Ρόπουτη ήταν και οικογενειακοί φίλοι των γονιών μου και γείτονες στα χωράφια τους στον Αηλιά στον Πύργο.
Κάπου το καλοκαίρι μεταξύ 1967 – 1969 όταν έπιασε φωτιά η δασωμένη πλαγιά δίπλα από το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας ήμασταν όλοι στη Γρατσιάνη εκεί στα διπλανά χωράφια μας και οι μεγάλοι έσκαβαν τα φασόλια. Όταν είδαν τη φωτιά από κάτω έφυγαν όλοι οι μεγάλοι με το παλιό μας τρακτέρ (ένα μπλε και θορυβώδες Lantz) να ανεβούν στο Μοναστήρι για να βοηθήσουν στην κατάσβεση της φωτιάς κι έμειναν στο χωράφι τα γυναικόπαιδα. Αφού έσβησε η φωτιά γύρισαν στα χωράφια το σούρουπο για να μας πάρουν να επιστρέψουμε στο χωριό. Ζόρικα μεν αλλά ωραία χρόνια παρά τα λιγοστά μέσα και την περισσή προσπάθεια και κούραση για επιβίωση.
Από την συγκεκριμένη φωτογραφία οι περισσότεροι έχουν αναχωρήσει για την ποθεινήν πατρίδα, κλείνοντας και το κεφάλαιο μιας άλλης εποχής.
Από αριστερά πίσω Κώστας και Έλλη Δαλαμπή, Γιάννης Ρόπουτης, Πολυξένη Πούλιου και η μικρή Μαρία Δαλαμπή-Μπίλιου, Γκόλφω και Γιώργος Τσίντζιρας, Κώστας Στεργίου (ο πατέρας μου), Τάκης Κωστάκης, Γιάννης Χατζηχαρίσης, Μαρίκα Στεργίου (η μάννα μου), Κατερνούλα Ρόπουτη και Τσίμος Πούλιος.
Μπροστά η Λενίτσα και ο Τάκης Αγγέλης, ο Τζίμης Καστανάρας και γω. Αγνοώ τον άνθρωπο με την τραγιάσκα τέρμα αριστερά.
Συλλυπητήρια στους οικείους της.
Η εξόδιος ακολουθία στις 13:00 στην Κοίμηση.
