Η περδίκα μου βγήκε να τσουγκρίσει τα αυγά των φίλων μου στο fb. Κυριακή πρωί και Πασχαλιά. Ανοίγω την ποδιά μου, που γέμισε από ευχές και τον καλό το λόγο των φίλων μου στο fb. Τα είδαν οι περδίκες μου και χάρηκαν. Μια χοροπήδησε από τη χαρά της και βγήκε από το πανέρι , να πάει να τσουγκρίσει το αυγό τους.

Πού θα πας, της φωνάζουν οι άλλες, εδώ δεν είναι το χωριουδάκι, ο Έξαρχος, για να πας με δυο πηδηματάκια στο μεσοχώρι, την πλατεία, όπου θα είναι όλη η νεολαία.

Το fb είναι απέραντο. Δεν ξέρεις τους δρόμους, ούτε έχει πλατεία. Οι άνθρωποι που κυκλοφορούν μέσα σ’ αυτό, λένε ότι είναι δισεκατομμύρια, πώς θα ξεχωρίσεις εσύ τους φίλους της κυράς μας;

Η περδίκα χαμογέλασε απτόητη και τα λευκά της σχέδια έγιναν πιο φωτεινά. Αυτό είναι και το μυστικό της. Οι ευχές και τα κοπλιμέντα των φίλων μου αγγίζουν τη ζωγραφιά της κι εκείνη αποκτά αυτόματα μαγική ικανότητα. Μπορεί να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία της.

Ξεκίνησε λοιπόν η περδίκα, όμορφη, καμαρωτή, σαν κοπέλα με τα καλά της, που μόλις βγήκε από την εκκλησιά, και πάει να συναντήσει τα αυγά των φίλων μου στο fb για πρώτη φορά.

Μπροστά της απλώνεται ένα απέραντο τοπίο, χωρίς δρόμους και σπίτια. Ιστοχώρο το λένε και το κατοικούν οι χρήστες. Τους αναγνωρίζεις από το προφίλ τους. Το σπίτι τους είναι ο τοίχος τους. Τα νέα τους είναι οι αναρτήσεις τους και το μήνυμα. Το χαιρετισμό τους στέλνουν μικρές φατσούλες, τα Gif και το like.

Πώς θα τους βρει; Εκείνη ξέρει το κόλπο να κερδίζει μαγικά, όπου και να βρεθεί. Διαβάζει με τη σειρά το likeή το σχόλιο-ευχή κι εκείνο ανάβει μια σπίθα πάνω στη ζωγραφιά της κι ύστερα πετάει και βρίσκει το αυγό του φίλου, που το έστειλε.

Το τσούγκρισμα φέτος θα είναι μια ζεστή αγκαλιά, ένα φιλί της αγάπης, μια συνάντηση χωρίς μάσκα, χωρίς φόβο, γιατί πολύ απλά, η σπίθα που άναψε η περδίκα, σκότωσε τον ιό.

Θα σεργιανάει η περδίκα μου την πρώτη, τη δεύτερη και την Τρίτη μέρα του Πάσχα, για να συναντήσει όλους τους φίλους.

 

Και σας χαρίζει το τραγούδι:

Ο αμάραντος

Αχ, για ιδέ καλέ για ιδέ
για ιδέστε τον αμάραντο!
Για ιδέστε τον αμάραντο
σε τι βουνό φυτρώνει καλέ!

Αχ φυτρώ καλέ φυτρώ
φυτρώνει μες στα δύσβατα.
Φυτρώνει μες στα δύσβατα,
στις πέτρες στα λιθάρια καλέ.

Αχ, ποτέ καλέ ποτέ.
Ποτέ του δε ποτίζεται!
Ποτέ του δε ποτίζεται
και δε κορφολογιέται καλέ.

Αχ, τον τρών’ καλέ τον τρών’,
τον τρών’ τα λάφια και ψοφούν.
Τον τρών’ τα λάφια και ψοφούν,
τ’ αγρίμια κι ημερεύουν καλέ.

Χριστός ανέστη, χρόνια πολλά

Γκουτζιαμάνη Γιάννα