Το ισχυρό πρόταγμα της υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας του λαού της Αρμενίας , μάλλον θα αποτελέσει το παράδειγμα που δεν θα έπρεπε να υπάρξει για τη μεταμοντέρνα εκδοχή της “φιλευσπναχνίας ” , αφού δεν είναι εργαλειακά διαχειρίσιμο απ τον κακοφορμισμένο εσμό των ΜΚΟ και των ” αλληλέγγυων ” παρακολουθημάτων τους , κυβερνητικών και αντικυβερνητικών.
Δεν εγκαταλείπουν την πατρίδα τους οι Αρμένιοι , αλλά αντιθέτως επιστρέφουν σ αυτή για να την υπερασπιστούν από την στρατιωτική εισβολή ενός μουσουλμανο – φασιστικού καθεστώτος.
Δυστυχώς η ευαίσθητη έναντι του φασισμού σούπα του πολιτικού κόσμου μας , κυβερνητική και μη , έβαλε στον ασύρματο την επιλογή : σιγή ( mute δηλαδή μούτος )
Οι αυτοαποκαλούμενες ” αντιφασιστικές ” ομάδες σίγουρα κατάπιαν τη γλώσσα τους , διότι καταρχήν ” η Αρμενία κείται μακράν ” , αλλά κυρίως διότι εκεί δεν εγκαταλείπει τη χώρα ο πληθυσμός, αν και εν πολέμω , αλλά αντιθέτως επιστρέφει μαζικά στην Αρμενία για να την υπερασπισθεί . Είναι μια σθεναρή στάση των Αρμενίων , πρακτική τελείως αντίθετη απ το αφήγημα των , έμμισθων φανατικών και αιμοβόρων ΜΚΟ και των ” αλληλέγγυων ” αφελών correct εντόπιων ταγμάτων .
Η πορεία των εκατοντάδων χιλιομέτρων των Αρμενίων απ την ξενιτιά προς την πατρίδα τους και όχι η αντίστροφη , ίσως μας επιτρέψει να ξανασκεφτούμε την ” ηθική της ευθύνης ” έναντι της καθημερινά αποδεικνυόμενης υποκριτικής ” ηθικής των υψηλών οραματικών σκοπών – ιδεωδών ”
Η πρώτη άρρηκτα δέσμια της κατεξοχήν δημοκρατικής αρχής του ¨λόγον διδόναι ” στο παρόν , ώστε μεθ αυτής να μπορεί να υπάρξει μέλλον , η δεύτερη υποδουλωμένη σε μια αυτάρεσκη ” θεωρία ” συναισθηματικής αυτοικανοποίησης και θεολογικού χαρακτήρα ( θρησκευτικού , νεοφιλελεύθερου , κομμουνιστικού και πρόσφατα αριστερίστικου), που ομνύει σ ένα ουτοπικό μέλλον και ως μακελάρης κατακρεουργεί το , έστω δυστοπικά , υπάρχον παρόν .
Ίσως είναι η περίοδος των ανθρωπιστικών εκπτώσεων για τους επαγγελματίες ” ανθρωπιστες ” , όχι γιατί η κάνουλα των ευρώ και των δολαρίων στέρεψε , αλλά γιατί το παράδειγμα δεν προσφέρεται για προπαγάνδα προσχηματικού ” ανθρωπισμού “.
Πόσο Max Weber δεν έχουμε διαβάσει ;
Πηγή fb:Νίκος Μπουκουβάλας
