Κυριακή βράδυ, ώρα 11 μ.μ., έχοντας υψηλό πυρετό, εκάλεσα το 166 και αμέσως ήλθε με παρέλαβε και με μετέφερε στο Μαμάτσειο Νοσοκομείο Κοζάνης προς Ιατρική φροντίδα για το έκτακτο αυτό περιστατικό της υγείας μου.
Ο γιατρός της υπηρεσίας ανέλαβε να ενημερωθεί για τον υψηλό πυρετό και από ό,τι άλλο έπασχε ο οργανισμός. Με τοποθέτησαν ορό και τους ενημέρωσα τι φάρμακα παίρνω σε καθημερινή βάση, για να έχει πλήρη αντίληψη πως λειτουργεί ο οργανισμός μου, λαμβάνοντας υπόψιν και την προχωρημένη ηλικία μου. Έλαβαν αίμα για εξέταση, έκαναν ακτινογραφία θώρακος, με τοποθέτησαν καθετήρα και με εισήγαγαν στη παθολογική κλινική, δεύτερος όροφος στην αίθουσα 217, προς συνέχιση ιατρικής παρακολούθησης. Εκεί ήσαν και άλλοι δύο ασθενείς από τα Σέρβια.
Τα περιγράφω αναλυτικά, για να δώσω την εικόνα λειτουργίας του Νοσοκομείου. Όλο το βράδυ έρχονταν το θεραπευτικό προσωπικό, παρακολουθούσαν τους ασθενείς και προσέθεταν στους ορούς διάφορα φάρμακα. Η πόρτα της αίθουσας ήταν ανοιχτή και έβλεπες τις κινήσεις των νοσηλευτών στον διάδρομο, οι οποίοι ήσαν αεικίνητοι. Τα φώτα της αίθουσας ήσαν κλειστά (ορθώς) και ο ύπνος στο κρεβάτι της ασθένειας ήταν δύσκολος. Το πρωί ήρθε η καθαρίστρια και απολύμανε την αίθουσα, άνοιξε και τα παράθυρα για ανανέωση της ατμόσφαιρας.
Στη συνέχεια, μία νοσοκόμα μέτρησε την πίεση, μία άλλη μέτρησε τη θερμοκρασία του σώματός μου και μία τρίτη πήρε ούρα από τον καθετήρα. Την ίδια φροντίδα ακολουθούν για όλους τους ασθενείς. Κάθε μία θεραπεύτρια είχε το πρόγραμμά της και το τηρούσε με συνέπεια, ελέγχοντας την κατάσταση των ασθενών. Το πρωί προσέφεραν γάλα ή τσάι με κρέμα, το μεσημεριανό γεύμα ήταν πλούσιο, με κρέας και φρούτα ή κομπόστα, όπως επίσης και το βραδινό.
Κατά διαστήματα έκαναν επίσκεψη οι γιατροί της παθολογικής κλινικής, ενώ το μεσημέρι όλη η ομάδα των γιατρών, με επικεφαλής την υπεύθυνο γιατρό της παθολογίας, περνούσαν από τους θαλάμους και ενημερώνονταν για την πορεία των ασθενών, δίνοντας και τις κατάλληλες οδηγίες. Η παρακολούθηση ήταν συνεχής. Δύο φορές μου έκαναν εξέταση αίματος και δύο φορές ακτινογραφία του θώρακος. Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό φορούσαν Μάσκες και δεν επιτρέπονταν η επίσκεψη στους ασθενείς προς αποφυγήν μικροβίων. Τα μέτρα τηρούνταν με αυστηρότητα.
Μετά από τετραήμερη παραμονή στο Νοσοκομείο μου έδωσαν εξιτήριο και οδηγίες για τα φάρμακα που έπρεπε να πάρω προς συνέχιση της θεραπείας μου.
Οφείλω να εκφράσω όχι μόνο τις ευχαριστίες μου αλλά και τα συγχαρητήριά μου προς τους γιατρούς του Νοσοκομείου Κοζάνης, που τηρούν με πίστη και αφοσίωση τον όρκο του Ιπποκράτη, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια προς θεραπεία των ασθενών, χωρίς να υπολογίζουν κούραση και κόπο, γνωστού όντας ότι υπάρχει έλλειψη ιατρικού προσωπικού. Οι γιατροί του Νοσοκομείου, όπως πληροφορήθηκα, κατάγονται από την περιοχή της Κοζάνης και είναι παιδιά αγροτικών οικογενειών, οι οποίοι σπούδασαν, έγιναν επιστήμονες και προσφέρουν ιατρική φροντίδα στους ασθενείς του Νομού και όχι μόνο. Είναι άξιοι τιμής και επαίνου. Το δε θεραπευτικό προσωπικό είναι σε διαρκή κίνηση, για να προλάβει να ανταποκριθεί στο καθήκον του, προσπαθώντας να καλύψουν τα κενά του προσωπικού. Είναι αξιοθαύμαστοι για την υπομονή και την ευγενική τους συμπεριφορά. Εκφράζω τις ευχαριστίες μου και την εκτίμησή μου. Προσθέτω και μια εύθυμη νότα. Κάποιος από το προσωπικό ήρθε σε μένα και μου λέει δυνατά: «Κύριε Γιάννη, είμαι Σκαρκιώτης»,το φώναξε τρεις φορές, και θα είμαι δίπλα στον λαογράφο μας». Δεν γνώριζα τον Σκαρκιώτη νοσηλευτή, τον ευχαρίστησα και του ανταπάντησα: «Ζήτω η λεβέντισσα με τα ηρωϊκά παιδιά της Σκ’ρκα μας».
Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας μου στο Μαμάτσειο Νοσοκομείο έτυχε να επισκεφθεί το Νοσοκομείο και ο Υπουργός Υγείας. Η επίσκεψη συνοψίζεται στο «ήλθον, είδον και απήλθον»! Ο υπουργός πρέπει να ενσκήψει σοβαρά στα προβλήματα του Νοσοκομείου, που έχει μεγάλη ανάγκη από γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, για να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της περιοχής. Ο Διοικητής του Μαμάτσειου Νοσοκομείου Δημήτριος Σιόλιος από την Πτολεμαΐδα, που ανέλαβε προ ημερών υπηρεσία, φαίνεται να είναι γνώστης των προβλημάτων του Νοσοκομείου. Ως υπεύθυνος άνθρωπος και με πλήρη συνείδηση των υποχρεώσεων, ελπίζω να ανταποκριθεί στο υψηλό και ανθρωπιστικό έργο, που είναι η εύρυθμος λειτουργία του Νοσοκομείου προς θεραπεία των ασθενών της περιοχής. Ας μου επιτραπεί μία συμβουλή: Να διεκδικεί πάντοτε, για να έχει θετικά αποτελέσματα, και να μην αρκείται στα έπεα πτερόεντα. Εκφράζω και πάλι τις ολόθερμες ευχαριστίες μου και τον βαθύ μου σεβασμό στο ιατρικό προσωπικό και στους θεραπευτές. Είναι άξιοι επαίνου.
Καλά Χριστούγεννα και η γέννηση του Χριστού να φέρει Ειρήνη στην Ανθρωπότητα, υγεία και ευημερία στους λαούς του πλανήτη.
Σημείωση: Σήμερα 6-Δεκεμβρίου είναι η μνήμη του Αγίου Νικολού Αρχιεπισκόπου Μύρων, Πολιούχου της Κοζάνης και Προστάτη μας. τιμώντας τη μνήμη του Αγίου ,εκτός από τη Θεία Λειτουργία τελείται και Λιτανεία εις τας οδούς της πόλεως και η Κοζάνη Αργή. Κατά την παράδοση την Εικόνα του Αγίου Νικολάου την έφερε από την Αγία Πετρούπολη ο Χαρίσιος Τράντας το 1660 περίπου και το 1664 θεμελιώθηκε η ανέγερση του Ναού του Αγίου Νικολάου. Την Εικόνα του Αγίου την έχει Αγιογραφήσει ο μεγάλος Ρώσος Αγιογράφος Αντρέϊ Ρουμπλιόφ τον οποίο η Ρωσική εκκλησία ανακήρυξε Άγιο.
Γιάννης Κορκάς
