Είναι απερίγραπτη η χαρά και η συγκίνηση της ανταμοιβής των κόπων. Τα τέλη Νοεμβρίου του 2020, ξεκίνησε για μένα ένας μεγάλος αγώνας. Ήταν η χρονιά που έδινα πανελλήνιες και το άγχος με κατέκλυε με ψυχοσωματικά, βλέποντας τις λίστες με τις παθήσεις για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο άνευ πανελληνίων, εγώ και οι δικοί μου συγκλονιστήκαμε λόγω της απουσίας των ατόμων με αυτισμό για άλλη μια χρονιά. Τα συναισθήματα μου ήταν απογοήτευση και πόνος λόγω της περιθωριοποίησης και μη κατανόησης των ατόμων με την αόρατη αναπηρία.
Έτσι έγραψα μια επιστολή με αποδέκτες το Ελληνικό δημόσιο και τους αυτιστικούς και γονείς αυτών με τίτλο «Άτομα με αυτισμό, παιδιά ενός κατώτερου θεού;» με την οποία ανέλυα γιατί πρέπει να βρισκόμαστε εμείς οι αυτιστικοί στην λίστα αυτήν. Για παράδειγμα,έχουμε υπερευαίσθητο αισθητιριακό κέντρο που μας κάνει πολύ ευάλωτους συναισθηματικά.
Σήμερα νιώθω διπλά κερδισμένος και επειδή είμαι πιο δυνατός αλλά και επειδή εισακουστήκαμε.
Διαβάζοντας το κείμενο που έγραψα τότε, δεκάδες κόσμου με στήριξαν, μαζέψουμε 500 υπογραφές μέσω του avaaz και με την δικηγόρο Ευγενία Σαρίδου, γράψαμε ένα υπόμνημα με αποδέκτες τον Πρωθυπουργό και την Υπουργό Παιδείας, το οποίο υπογράψαμε από αυτιστικοί και γονείς αυτών, μέχρι και καθηγητές πανεπιστημίων.
Σήμερα θέλω να ευχαριστήσω τόσο όσους με υποστήριξαν σε όλο αυτό, την Άδα, την Ευγενία, την Νίκη, την Μαρία και πολλούς άλλους απλούς πολίτες όσο και τις βουλεύτριες Χαρά Κεφαλίδου και Παρασκευή Βρυζίδου οι οποίες μεσολάβησαν το 2021 για το θέμα αυτό. Εννοείται όμως πως θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και την Υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, των οποίων τα γραφεία είχαν απαντήσει πως θα διευθετηθεί το θέμα και σήμερα, μετά από δύο χρόνια οι αυτιστικοί είμαστε στην λίστα του 5%.
Η χαρά μου είναι ανείπωτη, και δεν μετανιώνω όσες φορές και αν μου ζήτησαν να κρύψω το ότι είμαι αυτιστικός, γιατί οι ανάγκες των αυτιστικών είναι άγνωστες και όσο εμείς μιλάμε ναι, η πολιτεία μας ακούει!
