Φτιαγμένο από μυριάδες
Πελεκημένες πέτρες
Η μια στεριώνει την άλλη
Κι’ όλες μαζί
Στεριώνουν το γεφύρι
Ολόρθο στέκει νυχθημερίς
Για τον μοναχικό διαβάτη
Που νύκτα περπατεί
Τον ξενιτεμένο
Που βιάζεται να φτάσει
Τον ξωμάχο
Που ποθεί να ξαποστάσει
Τις χαρές που τραγουδούν
Τις λύπες που μοιρολογούν
Της φύσης τα μαζώματα
Στόματα να τραφούν
Των ερωτευμένων
Τις μύριες υποσχέσεις
Σε κανέναν
Δεν αρνήθηκε χατίρι
Στης ζωής το πανηγύρι
Γεφύρωσε μοναξιές
Γεφύρωσε διαφορές
Έσμιξε καρδιές
Έσφιξε αγκαλιές
Ταξίδεψε ψυχές
Ταξίδεψε ευχές
Πάντα εκεί ορθό
Στ’ αγώι του πιστό
Ιωάννης Αριστοτέλης Γκούμας
19-09-2022
ΥΓ. Πόσο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας, αν είχε πελεκημένους ανθρώπους, ο ένας να στεριώνει τον άλλον και όλοι μαζί, να στεριώνουμε την κοινωνία μας, ειδικά τις δύσκολες και τούτες μέρες, να γεφυρώσουμε τις διαφορές μας και να κοινωνήσουμε, όλοι μαζί, από το ίδιο δισκοπότηρο της ευτυχίας.
