Η καλοκαιρία στα μέσα του Νοέμβρη ήταν η αιτία να ταξιδέψω στο νησάκι του Αγ. Αχιλλείου, ευρισκόμενο στην λίμνη της μικρής Πρέσπας στον νομό Φλωρίνης.
Χωρίς να γνωρίζω τί θα συναντήσω και θα δω, έγινα μάρτυρας τοπίων μοναδικής φυσικής ομορφιάς και ένιωσα μέρος αυτού του μικροσκοπικού, κατά βάση ψαροχωρίου, κατά την παραμονή μου μέχρι την δύση του ηλίου. Η μαγεία ξεκινάει όταν έρχεται η στιγμή να διασχίσεις την πλωτή γέφυρα μήκους 650 μέτρων που συνδέει την στεριά με το νησί. Τι να με περιμένει στην αντίπερα όχθη αναρωτιέμαι, καθώς περπατώ πάνω από τα νερά και τα κυματάκια της λίμνης.
Το χωριό είναι μικρό και σε καλεί να διαβείς ανάμεσα σε πέτρινα και χωμάτινα παλιά σπίτια, απλωμένα δίχτυα, κότες, γάτες & βάρκες στην στεριά για επισκευή. Η γοητεία του “παλιού” είναι έκδηλη.
Οι εκπλήξεις συνεχίζονται όταν βαδίζω τα μονοπάτια για την εξερεύνηση του υπόλοιπου νησιού. Κοπάδια ζώων αγελάδες, κατσίκες, ακόμα και γουρούνια βόσκουν ανενόχλητα όλη μέρα στις πράσινες πλαγιές.
Περνάω προσεχτικά δίπλα τους και ξαφνικά βρίσκομαι στα ερείπια της βασιλικής του Αγ. Αχιλλείου, ένας αρχαιολογικός χώρος θησαυρός με τον γκρεμισμένο ναό να κόβει την ανάσα.
Πριν πάρω τον δρόμο της επιστροφής ανεβαίνω στο ύψωμα στην κορυφή του νησιού, όπου η θέα είναι πανοραμική. Ο απογευματινός ήλιος μετασχηματίζει μεμιάς τα χρώματα του τοπίου.
Μια τσιμεντένια κατασκευή σαν θρόνος βασιλιά με προσκαλεί. Κάθομαι. Παρατηρώ την κάθε λεπτομέρεια με όλες τις αισθήσεις μου για ώρα.
Αρχίζει να πέφτει το φως και να ανεβαίνει το κρύο. Αφήνω τον “θρόνο” μου και κατηφορίζω, νιώθοντας μια ζεστή πληρότητα.
Πηγή: parallaximag.gr
