Αγαπητοί Συμπολίτες
Οι εκλογές της Κυριακής είναι κρίσιμες για τη χώρα, αλλά για τον τόπο μας έχουν κυριολεκτικά ιστορικό χαρακτήρα. Όσο κι αν ψάξουμε, πουθενά δε θα συναντήσουμε αυτό που ζούμε εδώ με τη μαζική φυγή των νέων.
Βαρόμετρο της πραγματικότητας, όπως πάντα, είναι η τοπική μας αγορά, έμποροι και ελευθεροεπαγγελματίες. Εκεί που πίστεψαν ότι γλύτωσαν από τον Κατρούγκαλο ήρθε η περιπέτεια της οικονομικής και πληθυσμιακής συρρίκνωσης από τη βίαιη απολιγνιτοποίηση.
Αναμφίβολα το δίλημμα των εκλογών για μας που ζούμε εδώ είναι ένα:
Μπορούμε να αλλάξουμε την αρνητική φορά των πραγμάτων, ναι ή όχι;
Με εκπροσώπους στη Βουλή που θα παρακολουθούν άβουλοι τις εξελίξεις, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, σίγουρα όχι.
Με ισχυρή φωνή στη Βουλή, τεκμηριωμένο λόγο και τις απαραίτητες συμμαχίες, σίγουρα ναι.
Απαιτούνται μεγάλες πρωτοβουλίες, ρήξεις και τομές που βήμα-βήμα μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα, όπως:
• Η επιμήκυνση της ζωής των λιγνιτικών μονάδων.
• Η γενναία συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στα 2 GW που σχεδιάζουν η ΔΕΗ με την RWE.
• Ο σιδηρόδρομος προς Καλαμπάκα-Ηγουμενίτσα με τον εμπορευματικό σταθμό.
• Η δημιουργία αγγλόφωνων τμημάτων στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
• Η ολοκληρωμένη παρέμβαση για τον κλάδο της γούνας.
• Το αρδευτικό Βόρειας Ζώνης Πολυφύτου
• Η θεσμοθέτηση πραγματικής ρήτρας απολιγνιτοποιησης με καθολική εφαρμογή
• Η ανάδειξη της περιοχής σε προπύργιο ενεργειακής δημοκρατίας.
Στις δύσκολες μάχες που έρχονται δεν είμαστε χωρίς όπλα.
Το ζήτημα είναι αν είμαστε αποφασισμένοι να τα ενεργοποιήσουμε.
Το ζήτημα είναι να μη συνθηκολογήσουμε με τα συμφέροντα που επενδύουν στην ερημοποίηση της περιοχής προκειμένου να κατοχυρώσουν τα δικά τους κέρδη.
Έχουμε χρέος να αντιδράσουμε τώρα με την ψήφο μας, γιατί όσο παγιώνεται μια κατάσταση τόσο πιο δύσκολα ανατρέπεται.
Την Κυριακή, απαλλαγμένοι από πολιτικά διλήμματα και προσωπικές δεσμεύσεις, στέλνουμε ξεκάθαρο μήνυμα στην Αθήνα ότι είμαστε εδώ και απαιτούμε σεβασμό στην προσφορά αυτού του τόπου στην πατρίδα.
Στις 21 Μαΐου κάναμε το πρώτο μεγάλο βήμα και πλέον γίναμε περισσότεροι.
Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω!
