Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία.
Αγαπήστε την αναπηρία σας οποία και αν είναι.
Όσο και αν σας δυσκολεύει και σας κάνει να υποφέρετε, ποτέ σας μην το βάλετε κάτω.
Πέρα απ την δυσβαστάχτη και κυρία όψη της υπάρχει και η άλλη όψη της που όλοι θα ζήλευαν.
Ακόμα και όταν είσαι σε αναπηρικό καροτσάκι δεν σε εμποδίζει τίποτα απ το να φτάσεις την κορυφή του ψηλότερου βουνού ή να τερματίσεις πρώτος στο σπουδαιότερο άθλημα.
Ακόμα και όταν έχεις νευροεκφυλλισμό από την ανάγκη να συνεισφέρεις και να ανακαλύψεις γίνεσαι ο καλύτερος και πιο δοτικος νευρολόγος.
Ακόμα και κουφός γράφεις τις καλύτερες μελωδίες μέσα απ την ψυχή σου όπως ο beethoven.
Εγώ όσο και αν με ταλαιπωρεί την αγαπάω.
Αυτιστικός με υψηλή λειτουργικότητα και ocd, άρχισα να μιλάω στα 6, να δένω τα κορδόνια μου στα 15 να ξεχωρίζω το Β με το Δ και το Φ με το θ στα 16.
Η μάνα μου ακόμα έχει πόνο στο κεφάλι της απ το εγκεφαλικό που λέει πως έπαθε πριν 10 χρόνια επειδή έτρεχε για μένα.
Συννεργάστηκα με τόσους ειδικούς τα τελευταία 10 χρόνια (ψυχολόγους, εργο-λογοθεραοευτές) που μου έμαθαν να σέβομαι τους ανθρώπους. Να τους κατανοώ, να δουλεύω μαζί τους όσο και ένας νευροτυπικός και αυτό το ταξίδι ήταν και είναι υπέροχο, γιατί οσο ζω θελω να βελτιώνομαι. Δεν θα είχα μάθει ποτέ τόσα πράγματα και δεν θα είχα αποκτήσει τόσο όμορφες αξίες αν δεν ήμουν αυτιστικός.
Όσο και αν με βασανίζει η σκέψη μου και τα κολλήματα μου και με κάνουν να αντιλαμβάνομαι αλλιώς τα πράγματα, να είμαι σε έναν δικο μου κόσμο που στιγμές είναι Μαγικός και στιγμές σκέτη κόλαση, τόσο παίρνω την δύναμη και δημιουργώ. Χάρη στην αναπηρία μου κατάφερα και αποτύπωσα δύο βιβλία τα οποία σύντομα θα εκδοσω και αισθάνομαι πολύ τυχερός που βρήκα αυτό που αγαπάω – γράφω και τριτο. Που κατάφερα μέσα σε έναν μήνα και δημιουργησα την πανέξυπνη πράκτορα κυρία Κουνστλερ που τρώει δρακουλινια και με μία λέξη καταλαβαίνει την πονηριά 15 κατεργαρεων.
Τον Σωτήρη που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποδείξει ένα έγκλημα και όλοι τον περιφρονούν, σαν μικρό νέο φαντασμενο.
Η εμμονή μου με την αιμοδοσία και την εκπλήρωση κάποιον καθηκώντων, η αγάπη μου για την συγγραφή που με κάνει να ξεχνώ κάθε πόνο και να νιώθω ευφορία με κάνουν να νιώθω περήφανος που τα χαρακτηριστικά μου τα χρησιμοποίησα υπέρ μου και δεν ένιωσα ότι με γυρίζουν πίσω.
Δεν είμαι όμως μόνο εγώ.
Υπάρχουν παιδιά και μεγαλύτεροι που χρειάζονται από ΕΜΑΣ την βοήθεια για να καταφέρουν να ζήσουν πιο εύκολα χωρίς να τους ταλαιπωρεί η αναπηρία.
Ακόμα και εγώ όπου συναντήσω τέτοια άτομα, πρώτος τους δίνω όσα χρειάζονται.
Μην τους γυρνάτε την πλάτη. Δεν έχετε μόνο εσείς του κόσμου τα προβλήματα (συμπεριλαμβανομένου και εμου) . Κάποιοι χρειάζονται παραπάνω ένα χέρι βοήθειας. Βγείτε απ την σφαίρα σας και χεστε τον γκομενο/α που δεν σας στέλνει μήνυμα για λίγο.
Αντίθετα όσες φορές βοήθησα και εγώ ξέχασα τα προβλήματα μου (ασήμαντα, χυλοπίτες, κολλήματα, κόμπλεξ, η αλλά πιο σοβαρά που φανταζαν δισεπίλυτα αλλά η λύση ήταν μπροστά μου και οατομικισμός ή η χαμηλή μου αυτοεκτίμηση δεν με άφησαν να δω η και όντως σοβαρά θέματα) και ένιωσα καλύτερα με την ζωή μου. Γιατί η αλληλεγγύη δεν είναι ανθρώπινη αλλά θεϊκή πράξη.
Σκέψου πόσο περήφανος θα είσαι βοηθώντας έναν ανάπηρο να βρει τον δρόμο του. Όλοι χρειαζόμαστε ο ένας τον ελλαν, εμείς εσάς και εσείς εμας.
Πηγή: Γιώργος Τριανταφύλλου
