ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ & ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΕ ΓΙΑΤΡΟΥΣ
ΤΟΥ ΜΑΜΑΤΣΕΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ

Ἡ γιαγιά Ἐλισάβετ Καπλάνογλου, των 99 ετών συνεχάρη το Σεπτέμβριο του 2019, τους γιατρούς των ἐξωτερικών ιατρείων, του Μαμάτσειου Κρατικού Νοσοκομείου Κοζάνης, για το ενδιαφέρον που δείχνουν στους γέρους.

Σήμερα ἂν βρισκόταν στην ζωή, θα συνέχαιρε τους χειρουργούς Ιατρούς κ. Ἰωαννη Πατέρα & τὴν κ. Βησσαρία Τάτση, μαζί με το ἐπιτελεῖο των ιατρῶν & νοσοκόμων, για δυο πολύ δύσκολες επεμβάσεις, που ἔκαναν, μὲ τη βοήθεια του Θεού και την δική τους επιστημονική γνώση και ὑπομονή, σε ἕναν ἀπὸ τὰ παιδιά της.

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ ΣΤΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΙΑΤΡΕΙΑ

Γράφει ἡ Ἀνδρονίκη Καπλάνογλου

Παρουσιάστηκε κάποιο πρόβλημα υγείας, λόγω ηλικίας στην γιαγιά και πήγαμε στα εξωτερικά Ιατρεία.

Ενθουσιάστηκε με τον ενδιαφέρον των γιατρών και δεν το ἔκρυψε. Τους εἶπε χαμογελώντας: Τώρα τους γέρους οἱ ἄλλοι δεν τους δίνουν καμία σημασία, αλλά ἐσεῖς τους προσέχετε!

Και ἡ χαρούμενη γιαγιά, μὲ πλήρη διαύγεια του νου, εἶπε και ἄλλα τέτοια στους γιατρούς, επειδή τα πίστευε και αὐτοὶ που βλέπουν συνήθως πονεμένους ἀνθρωπους να καταφεύγουν στα ἐξωτερικά ιατρεία χάρηκαν με την γιαγιά και ἐπιασαν κουβέντα μαζί της. Δυο φορές ήρθαν την νύχτα οἱ ἴδιοι οἱ γιατροί να την δοῦν. Με το ἐνέσημο Lasix, τακτοποιήθηκε προσωρινά το πρόβλημα της. Το πρωΐ ἦρθε ὁ διευθυντής του Νοσοκομείου, για να την γνωρίσει και τῆς εἶπε: Επειδή εἶναι ἐνθουσιασμένοι οι γιατροί μαζί σου, θα έρθει τώρα το ασθενοφόρο και θα σε πάει στο σπίτι σου. Ἡ γιαγιά ἡ Ἐλισάβετ Καπλάνογλου ἔφυγε χαρούμενη, αφού συνεχάρη νοσοκόμες και γιατρούς.

Ἐπι κορονοϊού τα πράγματα ἄλλαξαν.

Ἡ μετά τον κορονοϊο ἐποχή, τα πράγματα διορθώθηκαν. Οι γιατροί ὁμιλητικοι, χαρούμενοι, προσεκτικοί. Για ἕνα επαρχιακό νοσοκομεῖο κάνουν περισσότερα ἀπό ὅτι μπορούν.

Το 2024 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΥΣ ΙΑΤΡΟΥΣ ΤΟΥ ΜΑΜΑΤΣΕΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ,
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΕΛΙΣΑΒΕΤ, ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΗΣ

Θαυμάζει κανείς το θάρρος των Χειρούργων ιατρών, επαρχιακού Νοσοκομείου, που αναλαμβάνουν δύσκολες ἐπεμβάσεις, με υπομονή, ἐπιμέλεια και ἀγάπη για τον άρρωστο. Υποβλήθηκε ἕνας ἀδελφός μου, σε δυο ἐπεμβασεις, πολύ δύσκολες, μέσα σε 8 μήνες, με τοπική νάρκωση, που κράτησαν 1,5 ὥρα ἡ κάθε μια.

Τώρα που η γιαγιά δεν βρίσκεται στην ζωή, για να συγχαρεί τους γιατρούς τοῦ Μαμάτσιου Νοσοκομείου και να τους ευχαριστήσει, για τον γιό της, ἀντι αυτῆς εὐχαριστεί ἡ κόρη της Ανδρονίκη Καπλάνογλου, που συνόδευε τότε την γιαγιά στο Νοσοκομείο και ἄκουσε τις συνομιλίες της με τους γιατρούς. Ευχαριστεί προσωπικά τους καλούς χειρούργους ιατρούς και των δυο χειρουργείων.

Τόν δρ. ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΤΕΡΑ, Χειρουργό, MSc, PhD, Επιμ. Α’ Γ.Ν. Κοζάνης, μέ τόν ἱατρό κ. Νικόλαο Ζανδέ, στὸ α´ χειρουργεῖο καὶ
τὴν κ. ΒΗΣΣΑΡΙΑ ΤΑΤΣΗ , επικουρική ιατρός με ειδικότητα Χειρουργικής, μὲ τὸν ἱατρό κ. Μιχαήλ Δουλγεράκη, στὸ β´χειρουργειο

Στο Α´χειρουργείο ὁ Ἰωάννης Πατέρας εἶχε 8 χειρουργεία ἐκείνη την ἡμέρα. Χαρακτήρισε το πρόβλημα της ὑγείας του αδελφού μου πολύ σοβαρό και ἐπείγον. Παρουσίασε φλεγμονή στη χολή. Ἐπρεπε να μπει στο χειρουργείο ἐπειγόντως. Οι δυσκολίες πολλές, το ὀξυγόνο χαμηλό, ἡ ὁλική νάρκωση ἐπικίνδυνη, ἡ σηψαιμία παραμόνευε. Μπρος στον κίνδυνο της σηψαιμίας, μετά από κάποιες ἐξετάσεις, τόλμησε να κάνει την έπέμβαση. Το τί εἶδε; ὁ γιατρός ξέρει. Αίμα & σαπίλα από τη φλεγμονή. Ήταν το 7ο χειρουργείο. Κράτησε από της 9,30-11μ.μ. Τον καθάρισαν προσεκτικά, παρ᾽ὅλο που διαπίστωσαν σηψιμία από την φλεγμονή. Ὅταν τελείωσε ἡ ἐπεμβαση, ὁ ἀσθενης, βγήκε χαιρετώντας τα συγγενικά του πρόσωπα, στο διάδρομο, σαν να μην εἶχε ταλαιπωρηθεί τόση ὥρα από το χειρουργείο. Ὁ κ. Ιωαν. Πατέρας κάλεσε την γυναικά του & τον μεγάλο γιο του και τους ενημέρωσε για την σηψαιμία. Να ευχόμεθα στό Θεό, εἶπε, να μην πέρασε ἡ σηψιμία στο αίμα. Και το θαύμα ἔγινε.

Σε 8 μήνες ἡ φλεγμονή κτύπησε ξανά σε κοντινό σημείο. Χάθηκαν 2-3 ημέρες στο νοσοκομείο, μέχρι να εντοπίσουν το πρόβλημα, παρ᾽ ὅλο το μεγάλο ἐνδιαφέρον που ἔδειξαν και στα εξωτερικά ιατρεια οἱ γιατροί.

Β´ χειρουγείο με την κ. Βησσαρία Τάτση. Ἡ ἐπέμβαση κράτησε τον ἴδιο χρόνο. Ήταν πολύ δύσκολη. Δύσκολα να βγει ζωντανός άνθρωπος από αυτήν. Παρ᾽ ὅλες τις δυσκολίες, με το χαμηλό οξυγόνο και την τοπική νάρκωση, ἔκαναν ὅτι μποροῦσαν. Καθάρισαν καλά την κόλαση της φλεγμονής. Ἡ γιατρός ὑστερα ἀπο 2, 3 ἡμερες που τον ἔβλεπε να φεύγει ζωντανός ἀπό το Νοσοκομείο τον «ἔφτυνε», ἀπό την χαρά.

Οἱ σημερινοί γιατροί, ὅσους τουλάχιστον γνώρισα, ἔχουν ανθρωπιά, σε βλέπουν σαν αδελφό, κάνουν ὅτι μποροῦν και συμπεριφέρονται με αγάπη στον ασθενή, γι᾽αυτό τους συγχαίρουμε και τους ευχαριστοῦμε

Ευχαριστῶ ὄχι μόνο ἐγω, εκ μέρους της μητέρας μου, ἀλλα και ἐκ μέρους μου, αλλά & τα ἄλλα ἀδέλφια μου & ἡ γυναίκα του Βαϊα και παιδιά του αδελφοῦ μας Ανδρέα

Ἀνδρονίκη Π. Καπλάνογλου