Ο Αρχηγός της Επανάστασης Αλέξανδρος Υψηλάντης μαζί με τον Κοζανίτη Γεώργιο Λασσάνη, υπασπιστής και πνευματικός σύμβουλος του Υψηλάντη, (αργότερα αναλαμβάνει Χιλίαρχος του σώματος των επαναστατών). Διαβαίνουν τον Προύθο ποταμό στην περιοχή της Μολδαβίας και με συνοδεία 300 Ιππέων εγκαθίστανται στη μονή του Γαλατά, πλησίον στης Πόλης του Ιασίου. Στην Πόλη αυτή κηρύσσεται την 22-2-1821 η επανάσταση και κυκλοφορεί η πρώτη επαναστατική προκήρυξη και οργανώνεται ο πυρήνας του επαναστατικού στρατού. Στον Ναό των Τριών Ιεραρχών ο μητροπολίτης Ιασίου Βενιαμίν Ευλογεί τη Σημαία της επανάστασης και τοποθετεί το ξίφος στη ζώνη του Υψηλάντη . ( όπως περιγράφει ο ιστορικός Ηλίας Φωτεινός , στο βιβλίο του «Άθλους της εν Βλαχία Ελληνικής επαναστάσεως 1846».Το μήνυμα της επανάστασης μεταφέρθηκε στις επαρχίες της Πελοποννήσου και αναμένονταν η άφιξη του Υψηλάντη. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά η καταστροφή του σώματος των ιππέων και των εθελοντών στο Δραγατσάνι τον Ιούνιο το 1821.Και ο Υψηλάντης μαζί με τον Γ. Λασσάνη σώζονται και πηγαίνουν στη Βιέννη , όπου τους φυλακίζει ο ανθέλληνας Μέτερνιχ στο φρούριο μπουντρούμι για εφτά 7 χρόνια.1821-1828.
Η 22 Φεβρουαρίου είναι τιμή γιορτή για την Κοζάνη ,Διότι ο Κοζανίτης Γεώργιος Λασσάνης συμμετείχε στην πρώτη Επανάσταση εναντίον των Οθωμανών και ακολούθησαν μετά οι υπόλοιπες. Και ιδιαίτερα φέτος να γινότανε μια εκδήλωση Εθνικής αυτογνωσίας τιμώντας τον Γεώργιο Λασσάνη ξεχωριστά. όπως έγινε στην Τροιζήνα. Δυστυχώς δεν εγένετο τίποτε. Αλλά πώς να γίνει όταν η προηγούμενη Δημοτική αρχή απέβαλε τον Λασσάνη από την πρωμετοπίδα του Δήμου,. Λες και ήταν εχθρός της επανάστασης του 1821 και των ανθρώπων που αγωνίστηκαν γι’ αυτήν. Αλλά ούτε η νέα διοίκηση του Δήμου επανέφερε το όνομα το Γ. Λασσάνη στο Λογότυπο του Δήμου Κοζάνης. Είναι δε ασέβεια και πρόκληση στην Εθνική μας ιστορία να μην πάει η πρόεδρος των εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια της Ελευθερίας μας κ. Δασκαλάκη – Αγγελοπούλου όταν ήρθε στην Κοζάνη , στο διατηρητέο αρχοντικό του Λασσάνη να προσκυνήσει, όπου φυλάσσονται και χαρτοθήκες του Ρήγα Βελεστινλή ή Ρήγα Φεραίου και να καταθέσει στεφάνι στο άγαλμα του Ν. Κασομούλη. Ούτε τα αγάλματα Λασσάνη και του Ιατροφιλόσοφου Γ, Σακελλαρίου επανατοποθετήθηκαν στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης.
Στις πόλεις του Μοριά και αλλού, εκδίδονται λευκώματα που αναφέρεται η δράση κάθε αγωνιστή από την ημέρα που έλαβε μέρος στον αγώνα και παρακολουθείτε μέχρι το τέλος . Σε στυλ καθημερινού ημερολόγιου. Αξιέπαινη η πράξης τους που έχουν βαθιά πίστη στους αγωνιστές στην τοπική τους ιστορία και φυσικά στη Εθνική Παλιγγενεσία.
Εμείς τι κάνουμε για την επέτειο των 200 χρόνων της ελευθερίας μας.
Γιάννης Κορκάς
