ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΚΟΖΑΝΙΤΗ
Του Γιάννη Κορκά
Με αφορμή τα χιόνα που πέφτουν και το δριμύ ψύχος που έχουμε από τις ημέρες των Θεοφανείων και συνεχίζεται ακόμη, μου έφερε στη μνήμη τη μετάβαση στη Φινλανδία την 5η Ιανουαρίου -1981 με την Εθνική ομάδα πετοσφαίρισης- Βόλλεϋ Ελλάδος, ως αρχηγός αποστολής για προκριματική συνάντηση με την ομάδα της Εθνικής Φινλανδίας για το Κύπελλο Ευρώπης, όπου συναντήσαμε πολλά χιόνα και δριμύτατο ψύχος μείον -3Ο βαθμούς Κελσίου. Πήγαμε στη Φινλανδία μέσω Στοκχόλμης, πρωτεύουσας της Σουηδίας και φθάσαμε η ώρα 11 το βράδυ στη Στοκχόλμη, στη συνέχεια με άλλη πτήση μικρό αεροπλάνο αναχωρήσαμε η ώρα 11,30 βράδυ για το Ελσίνκι, βλέπαμε από το αεροπλάνο την απεραντοσύνη του λευκού τοπίου, χωρίς να το θέλεις σε καταλαμβάνει κάποιος φόβος που σε δημιουργεί το χιονισμένο τοπίο και η νύχτα του βορρά, το αεροπλάνο προσγειώθηκε κανονικά, ο διάδρομος πεντακάθαρος, δείχνοντας τη σωστή λειτουργία του αεροδρομίου, και όχι μόνο γιατί και ο δρόμος που μετέφερε το λεωφορείο την αποστολή στο ξενοδοχείο του Ελσίνκι ομοίως καθαρός . Η ώρα ήταν 12, 30 μεσάνυχτα που φθάσαμε στο Ελσίνκι και η θερμοκρασία μείον- 30 βαθμούς Μάλιστα στο αεροδρόμιο μας περίμενε και ο Έλληνας πρεσβευτής , με πήρε μαζί του προηγείτο το αυτοκίνητό του και ακολουθούσε το λεωφορείο με την ομάδα, πολύ ευγενική η συμπεριφορά του. Άλλωστε σπάνια πήγαιναν τότε Εθνικές ομάδες στη Φινλανδία. Να προσθέσω ότι όταν συνόδευα αποστολές στο εξωτερικό έστελνα πάντοτε από την Ομοσπονδία τηλεγραφήματα, δεν υπήρχαν τότε τα Ημέηλ στις πρεσβείες η στα γενικά προξενεία, για να τους ενημερώσω σε ποια πόλη θα τελούνταν ο αγώνας, τι ώρα θα διεξάγετο ο αγώνας και σε ποιο ξενοδοχείο θα έμενε η Εθνική ομάδα Βόλλεϋ ή Χαντ-μπωλ ανάλογα ποια εθνική συνόδευα. Και πάντοτε ερχόταν και παρακολουθούσαν τον αγώνα ή ο Πρεσβευτής ή ο πρόξενος και το προσωπικό της πρεσβείας. Μάλιστα πολλές φορές δεξιώθηκαν τις ομάδες στην πρεσβεία. (Θα μας μείνει αξέχαστη η δεξίωση που είχε κάνει στην ομάδα ο γενικός πρόξενος του Ρίο Τζανέϊριο της Βραζιλίας τον Αύγουστο το 1986 , όταν είχε πάει η Εθνική ομάδα του Βόλλεϋ και ήμουνα αρχηγός της αποστολής όπου έμεινε 15 ημέρες η Εθνική ομάδα στη Βραζιλία και έδωσε αγώνες με την αντίστοιχη Εθνική σε πέντε διαφορετικές πόλεις) . Λέω στον πρεσβευτή μπράβο στους Φινλανδούς, με τέτοιες καιρικές συνθήκες και το αεροδρόμιο λειτουργεί ακόμη και νύχτα, μου απάντησε ότι το αεροδρόμιο του Ελσίνκι δεν κλείνει ποτέ. Ευχαριστήσαμε τον πρεσβευτή που είχε την καλοσύνη να μας υποδεχθεί και μάλιστα τέτοια ώρα μεσάνυχτα. Μου είπε είναι καθήκον μας, αλλά είμαι και φίλος του Βόλλεϋ.
Την επομένη αναχωρήσαμε με τραίνο για το Πιεξαμάκι 600 χιλιόμετρα από το Ελσίνκι προς το Βορρά ,κοντά στη Λαπωνία στην πόλη αυτή είχε ορισθεί να διεξαχθεί ο αγώνας. Διασχίζαμε με το τραίνο την Φινλανδία ανάμεσα από λίμνες, έχει περίπου 100.000 χιλιάδες λίμνες, όλες παγωμένες και σε πολλά σημεία ψαράδες έσπαζαν τον πάγο για να ψαρέψουν, και από τα πυκνά δάση της , που ως γνωστόν έχει μεγάλη βλάστηση και προμηθεύει ξυλεία και χαρτί δημοσιογραφίας στις άλλες χώρες. Τα δέντρα είναι από πεύκο, έλατο και σημύδες ήταν κρυσταλλιασμένα. Μια εικόνα φανταστική , που την είχε κάνει ο φυσικός χρωστήρας του Δημιουργού. Εμείς μέσα από το τραίνο βγάζαμε φωτογραφίες. Το τραίνο πεντακάθαρο, με αναπαυτικά καθίσματα με θερμοκρασία πολύ καλή, ενώ έξω είχε μείον -35 βαθμούς δεν κρυώσαμε καθόλου και με πλούσιο μπαρ. Όταν φθάσαμε σε μια διασταύρωση στο πεντακοσιοστό 500 χιλιόμετρο, το χιόνι είχε κλείσει τις γραμμές λόγω συσσώρευσης μεγάλου όγκου χιονιού, από χιονοθύελλα και ήταν αδύνατο να διασχίσει το τραίνο. Και ενώ εμείς ανησυχήσαμε μήπως παραμείνουμε αποκλεισμένοι, έχοντας υπόψη την συμβαίνει στη χώρα μας . Το Τραίνο έκανε πίσω δύο χιλιόμετρα και ακολούθησε άλλη σιδηροδρομική γραμμή , όπως μας είπε ο συνοδός μας, μέλος της Ομοσπονδίας της Φινλανδίας, και φθάσαμε κανονικά στον προορισμό μας, στο Πιεξαμάκι. ( Μια πρώτη ένδειξη του οργανωμένου Κράτους). Στο πιεξαμάκι η θερμοκρασία ήταν μείον -30 βαθμούς, το ξενοδοχείο είχε ωραία αρχιτεκτονικά και γύρω, γύρω είχε υαλοπίνακες και έβλεπες τις παγωμένες λίμνες και τα κρυσταλλιασμένα έλατα που το περιέβαλαν. Οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια ήσαν καθαρά και κυκλοφορούσε ο κόσμος άνετα, μια πολύ καλή οργανωμένη επαρχιακή πόλη και πολύ κοντά στους Εσκιμώους.
Όταν το απόγευμα πήγαμε στο κλειστό γυμναστήριο με την ομάδα για προπόνηση αλλά και να προσαρμοστεί η ομάδα στο τερέν του κλειστού, είδαμε να βγαίνουν έξω οι αθλητές της ομάδας της Φινλανδίας με τα μαγιό τους να πέφτουν και να κυλιούνται στα χιόνα, ( κατά τη Λαϊκή Λαλιά να γκουργκυλιούνται ) τους είδαμε και κρυώσαμε και στη συνέχεια μπαίνουν στη σάουνα του κλειστού γυμναστηρίου. Μετά την προπόνηση που έκαναν, ήταν μια φυσική άσκηση του σώματος προσαρμογής του οργανισμού στις παγωνιές. Αυτά συμβαίνουν με τους βόρειους και αντέχουν στα κρύα. Στον αγώνα ήρθε ένας Έλληνας, μας συστήθηκε, Μανώλης Σταματάκης, καταγόμενος από την Κρήτη, παντρεμένος με Φινλανδέζα και μένει στο Πιεξαμάκι, τη γνώρισε στη Θάλασσα όπως μας είπε και είναι ευτυχισμένος, το όνομα Σταματάκη του είπα, μου θυμίζει έναν στρατιώτη Κρητικό πολύ καλό παιδί, που υπηρετήσαμε μαζί και μάλιστα σε μονάδα της Κοζάνης το 1956. θυμήθηκα ότι εκείνο το χειμώνα είχε χιονίσει πολύ και επικρατούσε δριμύ ψύχος. (Βλέπετε τα παλιά χρόνια, η Κοζάνη είχε βαρείς χειμώνες, που μας ήρθε και φέτος) Μου απάντησε ότι το όνομα αυτό είναι ευρύ στην Κρήτη, μπορεί να ήμαστε και συγγενείς δεν γνωρίζω. Μετά τον αγώνα που χάσαμε 3-1 σέτ. το κλειστό ήταν γεμάτο από φιλάθλους. Η Φινλανδία έχει πολύ καλή ομάδα, είναι όλοι ψηλοί και δυνατοί παίκτες , από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Πήραμε στο ξενοδοχείο τον πατριώτη μας γευμάτισε μαζί , και μας είπε πολλά πράγματα για τη Φινλανδία, για την περιοχή, για τους βαρείς και μακρύς χειμώνες και μας προσκάλεσε να μας πάει με την ομάδα την αυριανή ημέρα στο χωριό Ροβενάμι του Αη-Βασίλη που είναι κοντά , να τον γνωρίσουμε , να κάνουμε και διαδρομές με έλκηθρο. Μας ενθουσίασε η πρόταση του, αλλά δυστυχώς εμείς την επομένη φεύγαμε, μπορεί να μείνουμε του είπαμε εάν μας φιλοξενήσει μία ημέρα η Ομοσπονδία της Φινλανδίας.
Συνομιλήσαμε αμέσως με τον πρόεδρο της Φινλανδικής Ομοσπονδίας που παρακολούθησε αγώνα και ήταν στο ξενοδοχείο, ο οποίος δέχτηκε ευχαρίστως την πρότασή μας, και του είπαμε, όταν θα έρθετε στην Ελλάδα θα ανταποδώσουμε τη φιλοξενία. Έμεινε να συνεννοηθούμε με την αεροπορική εταιρεία της Σουηδίας με την οποία ταξιδέψαμε. Ανέλαβε ο πρόεδρος έκανε όλες τις ενέργειες, αλλά δυστυχώς δεν δέχτηκε η αεροπορική εταιρία να μεταφέρει τα εισιτήριά μας την επομένη ημέρα του ταξιδιού μας από το προγραμματισμένο ταξίδι. Είναι πολύ τυπικοί οι βόρειοι, και χάσαμε μοναδική ευκαιρία να πάμε στο χωριό του Αη- Βασίλη, αφού είχαμε βρεθεί στην περιοχή του, να τον γνωρίσουμε και να βγάλουμε και φωτογραφίες. Αναχωρήσαμε από Ελσίνκι μέσω Στοκχόλμης, Ζυρίχης Ελβετίας –Αθήνα , με καθυστέρηση στη Ζυρίχη , γιατί χιόνιζε πολύ και δεν προλαβαίναν να καθαρίσουν το διάδρομο προσγείωσης και απογείωσης. Επίσης καθάριζαν από τα φτερά του αεροπλάνου μας το χιόνι που έπεφτε πυκνό καλύπτοντας τα φτερά του αεροπλάνου και αδυνατούσε το αεροπλάνο να απογειωθεί λόγω του βάρος του χιονιού . Τελικά απογειώθηκε και φθάσαμε αισίως στην Αθήνα, από την παγωμένη Φινλανδία. Προβλήματα μεγάλα από τη βαρυχειμωνιά υφίστανται οι Βόρειοι της Ευρώπης ίσως τα έχουν συνηθίσει , ενώ εμείς οι νότιοι τα υφιστάμεθα φέτος.
Να προσθέσω ακόμη, μια που ήμασταν των Αγίων Φώτων στη Φινλανδία, ότι στη Φινλανδία υπάρχει αυτόνομη Ορθόδοξη Χριστιανική εκκλησία , με Αρχιεπίσκοπο που έχει τον τίτλο Καρελίας και πάσης Φινλανδίας εδρεύει στο Ελσίνκι και είναι 150.000 χιλιάδες περίπου οι Χριστιανοί, γιορτάζουν και αυτοί τα Άγια Θεοφάνεια και ρίχνουν το Σταυρό σε λίμνη που σπάνε το πάγο και πέφτουν οι κολυμβητές να πιάσουν τον Σταυρό, οι Φινλανδοί είναι συνηθισμένοι και αντέχουν στα παγωμένα νερά. Εμύησαν φινλανδούς στην Ορθοδοξία Ρώσοι Ιεραπόστολοι τη Δεκαετία του 20ου αιώνα.
Με αφορμή τα κρύα, περιγράψαμε και την επίσκεψή μας με την Εθνική Ελλάδος Βόλλεϋ στη Φινλανδία την 5η Ιανουαρίου 1981.Που ατυχήσαμε και δεν μπορέσαμε να δούμε τον Αη-Βασίλη λόγω αρνήσεως της αεροπορικής εταιρίας να μεταφέρει τα εισιτήριά μας για άλλη ημέρα .Επανέρχομαι γιατί είναι δικαιολογημένο το παράπονό μας.
Φωτογραφίες
Εικ. Χιονισμένο χωριό δίπλα από τη σιδηροδρομική γραμμή.
Εικ. Το χωριό του Αη-Βασίλη στο βάθος
Εικ. Λίμνη παγωμένη και ψαράδες σπάνε τον πάγο για να ψαρέψουν ψάρια.
Εικ. Μπροστά στο σιδηροδρομικό σταθμό του Ελσίνκι ο Γιάννης Κορκάς, κατάλληλα ντυμένος για την παγωνιά.
