Ελάτε να μιλήσουμε μια φορά ξεκάθαρα εμείς οι κάτοικοι του νομού Κοζάνης. Ελάτε να κάνουμε μια φορά στην ζωή μας μια σοβαρή αυτοκριτική και να εξομολογηθούμε με ειλικρίνεια πίσω από το λυτρωτικό παραβάν της κρίσης. Εξάλλου εδώ που φτάσαμε, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, στα ίδια σκ…. είμαστε όλοι μας και εάν συνεχίζουμε να λειτουργούμε ως «ουρές» ενός συστήματος που μας έχει εδώ και καιρό γραμμένους καταλαβαίνετε πολύ καλά τί θα ατενίζουμε για τα επόμενα χρόνια. Ναι πολύ καλά το σκεφτήκατε. Τα πισινά του συστήματος θα βλέπουμε και πολλές φορές δεν είναι ό,τι καλύτερο να βλέπεις πισινά!

Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε λοιπόν επειδή πολύ απλά – πολύ απλά όμως – έχουμε ένα τοπικό πολιτικό προσωπικό που δεν το έχει βρε παιδί μου. Και δεν είναι κακό να μην το έχει κάποιος. Κακό είναι να μην μπορούμε εμείς οι υπόλοιποι να το δούμε και σαν τα ευνουχισμένα ζόμπι ενός συστήματος να βγαίνουμε στους δρόμους και τις πλατείες και να αποθεώνουμε τα ρούχα του γυμνού βασιλιά. Κάθε φορά και ενός άλλου βασιλιά αλλά στο τέλος όλοι μας την ίδια γύμνια αποθεώνουμε.

Η διαχείριση της κρίσης απαιτούσε κάτι πολύ απλό. Σχέδιο και ηγεσία. Τίποτα άλλο. Κάποιον να σχεδιάσει ένα υποτυπώδες σύστημα διαχείρισης της κρίσης, ενσωματώνοντας όλες τις διαθέσιμες υγειονομικές και διοικητικές δομές και το ανθρώπινο δυναμικό τους, κατανέμοντας ρόλους και αρμοδιότητες, θέτοντας στόχους και επιβλέποντας τις διαδικασίες και λειτουργίες αυτού του συστήματος και κάποιον να αναλάβει την ηγεσία του. Το επάρατο κράτος των Αθηνών έχει δώσει στο τοπικό σύστημα διακυβέρνησης τις δομές: Τοπικό παράρτημα ΕΟΔΥ, Υγειονομική Περιφέρεια, Διεύθυνση Υγείας Περιφέρειας , Περιφέρεια και Αντιπεριφέρεια Υγείας καθώς και εντεταλμένους συμβούλους αυτών, Αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού, Νοσοκομείο Μποδοσάκειο, Νοσοκομείο Μαμάτσειο, Κέντρα Υγείας, Πρωτοβάθμιες δομές υγείας, Ιατρικό Σύλλογο, Επιμελητήρια κτλ κτλ . Οι δομές υπήρχαν λοιπόν και συνεχίζουν να υπάρχουν.

Το κράτος των Αθηνών πληρώνει επίσης από την τσέπη μας και τις μισθοδοσίες του απασχολούμενου ανθρώπινου δυναμικού ενώ καλύπτει με έκτακτες επιχορηγήσεις και με ΕΣΠΑ και τις χρηματοδοτικές ανάγκες των δομών αυτών. Κι έτσι οι Περιφέρειες και οι Δήμοι βρέθηκαν με διαθέσιμο χρήμα το οποίο θα μπορούσε να καλύψει τις λειτουργίες του συστήματος. Δεν έφτανε όμως μόνο αυτό. Το σύστημα ζητούσε και μια ηγεσία που θα συντόνιζε όλες τις απαιτούμενες δράσεις και σε συνεννόηση με τους ειδικούς των Αθηνών θα αναπροσάρμοζε την λειτουργία του συστήματος στις εκάστοτε νέες περιστάσεις. Ηγεσία λοιπόν δεν υπήρξε και δεν υπάρχει. Και όσοι προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες αποτυχίας αποκλειστικά στον εμπορικό κόσμο, τους επαγγελματίες, τους ΔΕΗ τζήδες ή τον απλό κόσμο με την μάσκα στο πηγούνι συγγνώμη αλλά άλλους σκοπούς εξυπηρετούνε.

Τι χρειαζόμαστε λοιπόν; Χρειαζόμαστε επιτέλους ένα σοβαρό πολιτικό προσωπικό. Που θα έχει ανάστημα, δεν θα το έχει γραμμένη η Αθήνα στα παλιά της τα παπούτσια, θα μπορεί χωρίς κόμπλεξ και συμπλέγματα κατωτερότητας να κινητοποιεί κάθε φορά αυτούς που χρειάζεται η περιοχή για να λειτουργήσει με τον καλύτερο τρόπο και που θα έχει το θάρρος να διεκδικεί και να αναλαμβάνει τις ευθύνες του όταν αυτό χρειάζεται . Πως θα γίνει αυτό; Σίγουρα όχι με τις ευλογίες του Φούφουτου και με ευχολόγια. Σίγουρα όχι by the book και με business as usual όπως λένε και στο χωριό μου. Σίγουρα όχι με ανόητες δηλώσεις που το μόνο που καταφέρνουν είναι να γελοιοποιήσουν έτι περαιτέρω ένα ήδη απαξιωμένο σύστημα διακυβέρνησης…..