Το σύμπαν βαθιά βαρυγκομά
βαριά άρρωστος ο Πλανήτης, ελπίδα αναζητά.
Χάσκει ο θάνατος, την ανθρωπότητα να καταπιεί
στο έρεβος ανεπανόρθωτα να κατρακυλιστεί.
Απεγνωσμένη, παγκόσμια, γοερή οιμωγή αντηχεί.
***
Μέσα στον σκοτεινό και ομιχλώδη ορίζοντα
στον ορατό και αόρατο κόσμο
άπλετο, καθαρό φως έλαμψε
κι άνοιξε μάτια διάπλατα, στον πόνο και τη θλίψη σφραγισμένα
καρδιές ερμητικά κλειστές, μοναχικές, ελπιδοφόρα.
***
Δέκα αστέρια φωτεινά, δέκα παρήγοροι άγγελοι
δέκα γενναιόψυχες νοσηλεύτριες, εθελόντριες, αδελφές
επρόβαλαν απ’ την λεβεντογέννα Κρήτη
Να πολεμήσουν ηρωικά στον πόλεμο το φοβερό
τον αόρατο, ύπουλο εχθρό, ιό Κορονοϊό.
***
Δέκα λαμπάδες που λειώνουν από αγάπη
φωτίζουν τον κόσμο, διαλύουν το σκοτάδι.
Σκύβουν με αυταπάρνηση μητρική
στην ανελέητη τραγωδία της ανθρώπινης ψυχής.
***
Τα χέρια, τα πόδια, τα σπλάχνα κι η καρδιά
κολυμπάνε μέσα στην ανιδιοτελή αγάπη και χαρά
προβάλλουν τα στήθη στη φωτιά
να σώσουν τον αδελφό που ψυχορραγά.
Η πίστη κι η ελπίδα στον Παντοδύναμο Θεό
ανάβει τη φλόγα στης ζωής το σκοπό.
***
Η αγάπη ζει και ζωντανεύει την καρδιά
δίνει φτερά και πετά στα Σύμπαντα ψηλά.
Έλλειψη αγάπης, χάνεις της ζωής το μονοπάτι
που σ’ οδηγεί στου Παραδείσου τα’ άρρητα, θεία κάλλη.
***
Ξάγρυπνη να την κρατάς, να σε φρουρεί αιώνια.
Να μάχεσαι ελεύθερος, τραγουδώντας την αγάπη
της πιο όμορφης πορείας της επίγειας ζωής
που γίνεται θρίαμβος κατάκτησης του κάλλους, της αιώνιας ζωής.
Καλλιόπη Καραφύλλη – Κοντού
