Η μεγαλύτερη επιβουλή για τη Μακεδονία μας είναι η διαχρονική αδράνεια στην εξωτερική μας πολιτική και ο διαγκωνισμός κομμάτων και φορέων να κόψουν πρώτοι το νήμα του (Πατριωτισμού).
Η μεν αδράνεια οδηγεί σε τετελεσμένες καταστάσεις (περίοδος 1945 – 1990 όπου δεν είχαμε καμία Ελληνική αντίδραση για το όνομα των Σκοπίων και περίοδος 1992 μέχρι σήμερα όπου γύρω στα 130 κράτη αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως Μακεδονία και χρησιμοποιούν το όνομα της Μακεδονίας στο εσωτερικό τους. πέρα δε από αυτά συνεχίζουν να έχουν τον αλυτρωτισμό εγγεγραμμένο στο σύνταγμά τους.)
Το πιο πιθανό είναι οι θιασώτες της αδράνειας να περίμεναν να λυθεί μόνο του το πρόβλημα υπολογίζοντας στη διάλυση των Σκοπίων η οποία τελικά δεν έγινε
Ο δε διαγκωνισμός για τα πατριωτικά πρωτεία με τον τρόπο που γίνεται είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση και αποσκοπεί σε μικροκομματικά και άλλα οφέλη .
Η κυβέρνηση, όσο και άν κάποιοι να μην θέλουν να το παραδεχθούν, ασκεί δραστικά μία πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική και έχει αναγάγει την Ελλάδα από παρία της Διεθνούς κοινότητας σε μιά νησίδα σταθερότητας στην ΝΑ Μεσόγειο και σε έναν υπολογίσιμο διεθνώς δρώντα παίκτη στα πλαίσια του Διεθνούς δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας.
Με τα Σκόπια εδώ και δύο χρόνια, η κυβέρνηση δια μέσου του υπουργού εξωτερικών Νίκου Κοτζιά οικοδομεί μέτρα εμπιστοσύνης με τη γείτονα χώρα και προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα με τίμια και καθαρή λύση, χωρίς αλυτρωτισμούς και καχυποψίες, που να σέβεται την ταυτότητα και την ιστορία και των δύο λαών, να μην προσβάλει κανέναν και να έχει διάρκεια.
Πατριωτισμός είναι να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια.