Ο χώρος του θεάτρου δεν είναι και τόσο διαυγής και αυτό δεν είναι καινούριο. Το τσουνάμι όμως των αποκαλύψεων για κατ’ εξακολούθηση κακοποίηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από θέση ισχύος οφείλεται στη Σοφία Μπεκατώρου, μια σπουδαία αθλήτρια ιστιοπλοΐας. Εκείνη άνοιξε το στόμα της και η δική της φωνή ενώθηκε με κείνη κάθε καταπιεσμένου ηθοποιού για να δημοσιοποιήσει τη δική του τραυματική εμπειρία. Με την κατάσταση λόγω των περιοριστικών μέτρων να ευνοεί για την πνιγμένη έκφραση κάθε καλλιτέχνη.
Δεν είναι πολιτικό το θέμα για να ασχολούμαστε με τη Λίνα Μενδώνη. Αν αύριο οι δικαστικές αρχές αποδείξουν ότι γνώριζε, είναι άλλο μεγάλο θέμα . Αλλά επειδή υπάρχει και το ηθικό κομμάτι μια δήλωση παραίτησης της Υπουργού Πολιτισμού θα έδειχνε σεβασμό στα θύματα. Γιατί η υπουργός τον τοποθέτησε σε αυτή την θέση και τώρα αποδεικνύεται ότι αυτός ο άνθρωπος όχι απλά ήταν κατώτερος των περιστάσεων , αλλά προκαλούσε πόνο και βία στον περίγυρό του. Ανεξαρτήτως λοιπόν του τι γνώριζε ποιος, η επιλογή ήταν λανθασμένη .
Θυμίζουμε ότι και ο Παύλος Χαικάλης ήταν υφυπουργός κοινωνικών ασφαλίσεων επί θητείας Τσίπρα , ενώ ο Γιώργος Κιμούλης παραιτήθηκε από πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και προαλειφόταν για ακόμα ψηλότερα . Και αυτούς κάποιοι τους τοποθέτησαν. Αλλά επειδή ούτε ο ηθοποιός ποιεί ήθος , όπως παρερμηνεύεται ούτε οι πολιτικοί μας είναι αυτού του επιπέδου, συνεχίζουμε στην Οδό Ονείρων μέσα από τους υπέροχους στίχους και τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκη .
Ηθοποιός σημαίνει φως.
Είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός.
Μίλησε, κλαις;
Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς;
Και τι να φας!
Όλο γυρνάς, πες μου πού πας;
Σ’ αναζητώ στο χώρο αυτό,
γιατί είμ’ εγώ πολύ μικρός
και θλιβερός ηθοποιός.
Θα παίξεις μια, θα παίξω δυο.
Θα κλάψεις μια, θα κλάψω δυο.
Σαν καλαμιά θα σ’ αρνηθώ,
θα σκεπαστώ, θα τυλιχτώ
μ’ άσπρο πανί κι ένα πουλί,
άσπρο πουλί που θα καλεί τ’ άλλο πουλί,
το μαύρο πουλί.
Παρηγοριά στη λυγαριά, υπομονή!
Αχ πώς πονεί!
Κι ύστερα λες για δυο τρελές
που μ’ αγαπούν γιατί σιωπούν,
γιατί σιωπούν……
Έλα στο φως, παίζω θα δεις.
Είμαι σοφός μην απορείς,
έλα στο φως, παίζω θα δεις.
Ηθοποιός, ό,τι κι αν πεις
είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ βαθύς.
Ηθοποιός, είτε μωρός, είτε σοφός
είμαι κι εγώ, καθώς κι εσύ είσαι παιδί,
που καρτερεί κάτι να δει.
Πιες το κρασί, στάλα χρυσή
απ’ την ψυχή, ως την ψυχή.
Λύσανδρος Ρήγας
