Λάβαμε και δημοσιεύουμε αυτούσια την παρακάτω επιστολή, ως απάντηση στο δημοσίευμα του Πρωινού Λόγου, με τίτλο: ” Πισώπλατα χτυπήματα στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας για δύο δωρεάν υποτροφίες-Οι κοινωνικές παροχές των άλλων δεν ενοχλούν; “
“Αξιότιμε κύριε Ρήγα
Ονομάζομαι Ευάγγελος Κουλούρης και είμαι εκπαιδευτικός α/θμιας εκπαίδευσης, αποφοιτήσας, πρόσφατα, από την Παιδαγωγική Σχολή του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Σκοπός της επιστολής μου, οποία παρακαλώ να δημοσιεύσετε, αν φυσικά δεν αντιτίθεται στην πολιτική της ηλεκτρονικής σας εφημερίδας, είναι ο αντίλογος στο άρθρο της σύνταξης ή επιστολή αναγνώστη, δυστυχώς δεν μπορεί να προσδιοριστεί από τις πληροφορίες που παρατίθενται, με τίτλο «Πισώπλατα χτυπήματα στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας για δύο δωρεάν υποτροφίες-Οι κοινωνικές παροχές των άλλων δεν ενοχλούν;»
Σας ευχαριστώ.
ΠΙΣΩΠΛΑΤΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΔΩΡΕΑΝ ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ-ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΟΧΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΟΥΝ. Ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
Αντί προλόγου, η απόφαση της Συγκλήτου της Δυτικής Μακεδονίας:
Η Σύγκλητος στη συνεδρίασή της αριθμ. 39/26-7-2017, κατά πλειοψηφία αποφάσισε τη χορήγηση δυνατότητας δωρεάν φοίτησης στα τέκνα των Καθηγητών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών με τίτλο «Δίγλωσση Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση» ως υπεράριθμοι φοιτητές/τριες
Με έκπληξη διαπιστώνουμε πως ο/η συντάκτης του κειμένου ανακαλύπτει «δωρεάν? υποτροφίες» στην παραπάνω απόφαση, οι οποίες στη συνέχεια παρουσιάζονται ως κοινωνική παροχή, επικρίνοντας τελικά το σύστημα για το οποίο «να πληρώνει ένας καθηγητής έναν άλλο για να κάνει το παιδί του μεταπτυχιακό δεν απασχολεί κανέναν ούτε αποτελεί δεοντολογικό θέμα».
Οι υποτροφίες χορηγούνται είτε ως επίδοσης/αριστείας είτε με κοινωνικοοικονομικά κριτήρια. Καμία από τις περιπτώσεις αυτές δεν δικαιολογεί την απόφαση της Συγκλήτου. Σχετικά με την «κοινωνική παροχή» μπορούμε να μάθουμε τα κριτήρια χορήγησης της παροχής αυτής και ποιο είναι το κοινωνικό σύνολο που επωφελείται της «κοινωνικής αυτής παροχής»?. Τα τέκνα των καθηγητών του Ιδρύματος αποτελούν κοινωνικό σύνολο, που χρήζει κιόλας τέτοιας ευεργετικής παροχής, με μόνο κριτήριο τη σχέση συγγένειας με τους καθηγητές του ιδρύματος? Όσον αφορά την απίστευτης ελαφρότητας συλλογιστική πως ουσιαστικά πληρώνει ένας καθηγητής συνάδελφο του για να διδάξει στα τέκνα του αδυνατώ πραγματικά να τη συλλάβω πόσο περισσότερο να τη σχολιάσω!
Στη συνέχεια ο/η αγαπητός συντάκτης προσπαθεί να μας αποδείξει πως 35χ3.000€ είναι ίσο με 37χ3.000€, άρα δεν υπάρχει απώλεια εσόδων για το ίδρυμα, το τονίζουμε αυτό, και όχι για τους συναδέλφους καθηγητές, γιατί τα δίδακτρα αποτελούν έσοδα του ιδρύματος. Αναλύοντας ακόμα περισσότερο την απίστευτη συλλογιστική του κάνει και επιμερισμό των εσόδων παραβλέποντας να αναφέρει:
- Ποσοστό 35% των εσόδων από τα δίδακτρα κατανέμεται άμεσα στο ίδρυμα και δεν αποτελεί έσοδα για τη κάλυψη λειτουργικών εξόδων του Μεταπτυχιακού
- Το υπόλοιπο 65% επιμερίζεται σε κατηγορίες δαπάνης και αποτελεί λειτουργικά έξοδα του Μεταπτυχιακού. Από την απλή ανάγνωση του ΦΕΚ προκύπτει πως το ποσοστό που κατανέμεται σε αμοιβές, συμπεριλαμβανομένων και διοικητικής – τεχνικής υποστήριξης είναι 45% επί των συνολικών εσόδων.
Γιατί αγαπητέ/ή τέτοια παράλειψη στο απλουστευμένο οικονομικό σας μοντέλο?
Επίσης θα παρακαλούσα να μας διαφωτίσει περισσότερο με την κόντρα ανάμεσα στις δύο πόλεις που λειτουργεί το Πανεπιστήμιο και πως αυτή λειτούργησε, στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Κλείνοντας, είναι πολύ χρήσιμη η ενημέρωση, προφανώς από προσωπική του/της εμπειρία, πως στα πανεπιστήμια της Αμερικής τα θέματα ηθικής και δεοντολογίας αντιμετωπίσθηκαν ως προβλήματα που επιτυχώς επιλύθηκαν, αντίθετα με εμάς του ανόητους ή τουλάχιστον οπισθοδρομικούς που τα αντιμετωπίζουμε ως θέματα αρχής που οριοθετούν τις αποφάσεις μας και τη συμπεριφορά μας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Και ναι, παραδόξως, συμφωνώ σχετικά με τις παροχές σε άλλες «κοινωνικές ομάδες», όπως υπάλληλοι, ΔΕΗ, τραπεζικοί κλπ, οι οποίες, εκμεταλλευόμενες τη συνδικαλιστική ή θεσμική τους ισχύ, έχουν βαπτίσει ανταποδοτικές παροχές που στηρίζονται στην εργασιακή τους σχέση «κοινωνικές παροχές». Πρέπει να παύσουν και όχι να χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για να δικαιολογήσουμε την επόμενη κοινωνική ή όχι παροχή.
Σας ευχαριστώ και παρακαλώ για τη δημοσίευση της επιστολής
Ευάγγελος Κουλούρης
Εκπαιδευτικός α/θμιας Εκπαίδευσης”
