Ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στο Παρίσι όπου και παρέλαβε, δύο παρακαλώ και όχι ένα , βραβεία. Τιμήθηκε από το δικηγορικό Σύλλογο της γαλλικής πρωτεύουσας με το « Βραβείο Δέσμευσης στο ευρωπαϊκό Ιδεώδες» και από το περιοδικό «Politique Internationale» με το «Βραβείο Πολιτικού Σθένους». Μόνο  «περηφάνια» μπορεί να νιώθει κανείς ως Έλληνας για αυτή τη διάκριση του πρωθυπουργού, η οποία θα πρέπει να τονίσουμε ότι προέρχεται από έναν φορέα ο οποίος, πριν από τον κ.Τσίπρα για τον ίδιο λόγο, για το πολιτικό τους σθένος, δηλαδή, έχει βραβεύσει από την κυρία Λαγκάρντ και την κυρία Μέρκελ μέχρι τον κύριο Ολάντ και τον κύριο Μακρόν.
Ένας τίτλος «τιμής» λοιπόν που λέει πολλά: Πρώτον τον κατατάσσει στο ίδιο «ηγετικό» επίπεδο με τους παραπάνω. Δεύτερον, οι δημοσιογράφοι του περιοδικού θεωρούν ,ότι ακολουθεί την ίδια πολιτική με αυτούς. Και βεβαίως έτσι ακριβώς είναι, αφού ο κύριος Τσίπρας ξέχασε εντελώς τις προεκλογικές διακηρύξεις και δεσμεύσεις του, με έπαθλο την πρωθυπουργική καρέκλα.
Όμως, από τους άλλους παρασημοφορηθέντες συναγωνιστές του, διαφέρει σε κάτι πολύ- πολύ ουσιαστικό. Αυτοί ούτε ισχυρίζονται, ούτε ποτέ στο παρελθόν ισχυρίστηκαν ότι είναι αριστεροί, όπως κάνει ο κ. Τσίπρας και οι περισσότεροι υπουργοί του. Το να καπηλεύονται λοιπόν τους αγώνες της αριστεράς από την εθνική αντίσταση μέχρι το πολυτεχνείο, διοργανώνοντας διάφορες φιέστες, όπως αυτήν στη Μακρόνησο κτίζοντας το αριστερό τους προφίλ, αποτελεί μέγιστη πολιτική απάτη.
Η βράβευση του Αλέξη Τσίπρα από το συγκεκριμένο περιοδικό έχει και ένα επιπλέον πολιτικό νόημα. Ορίστε, μας λένε, ακόμα και ένα αριστερό κόμμα ακολουθεί την πεπατημένη, τον «μονόδρομο »της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Ας μην ελπίζουν οι λαοί της Ευρώπης και όλων των κρατών της Γης σε ένα καλύτερο μέλλον. Δεν υπάρχει καμία τέτοια ελπίδα. Σκύψτε το κεφάλι και υποταχθείτε στις προσταγές ημών των ισχυρών. Και αν εμείς το θελήσουμε, μπορεί να σας πετάξουμε και κανένα ψίχουλο από το τραπέζι μας.
Να λοιπόν η μεγάλη προσφορά του κ. Τσίπρα, της κυβέρνησης του και του ΣΥΡΙΖΑ στα ντόπια και διεθνή αφεντικά. Κρατόντας έναν ψευδεπίγραφο τίτλο για το κόμμα τους, κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους, ώστε να δυσφημίσουν τα ιδανικά της αριστεράς και να διακωμωδήσουν τους αγώνες της.
ΑΞΙΟΣ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΤΟΥΣ
ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΑΤΣΩΝΑΣ