Πέρασαν τρεις βδομάδες από το κλείσιμο των σχολείων. Το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε στην ασύγχρονη εκπαίδευση και μετά στην σύγχρονη, χωρίς όμως να δεσμεύονται οι εκπαιδευτικοί να διδάξουν με αυτόν τον τρόπο.
Το αποτέλεσμα είναι πολλοί δάσκαλοι να μην έχουν καν μπει στον κόπο να επικοινωνήσουν με τους μαθητές τους, ακόμα και μέσα στην Κοζάνη , όπου υπάρχουν οι δυνατότητες σύνδεσης με το διαδίκτυο. Δεν ξέρουμε ποιο είναι το ποσοστό αυτών που καλύπτονται πίσω από τον ψηφιακό αναλφαβητισμό και τα συνδικαλιστικά προτάγματα περί κοινωνικών ανισοτήτων και άνισων ευκαιριών σε εκπαιδευτικούς και μαθητές.
«Η επιλογή της πλατφόρμας που θα αξιοποιηθεί έγκειται στη διακριτική ευχέρεια του/της κάθε εκπαιδευτικού…», «Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να δομήσουν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση σύμφωνα με την κρίση τους και τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών/τριών» αναφέρει το υπουργείο. Κανείς δεν θα κατηγορήσει κανέναν για το πώς κάνει το μάθημά του, όπως συμβαίνει στην τάξη, το ίδιο ισχύει και εδώ. Αυτό που είναι κατακριτέο είναι το τίποτα, η παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος που παρατηρείται από πολλούς δασκάλους ακόμα και μέσα στην πόλη της Κοζάνης. Θεσμικά δεν μπορεί να πιέσει κανείς κανέναν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι δάσκαλοι που επιτελούν λειτούργημα θα καλυφτούν και θα στρογγυλοκάτσουν στον καναπέ τους. Τώρα τους χρειαζόμαστε για να μην διαλυθεί η τάξη, για να υπάρχει επαφή με το σχολείο, ως στοιχείο κοινωνικής συνοχής.
Το υπουργείο μετά τις πιέσεις των συνδικαλιστών μίλησε μόνο για επαναλήψεις, τουλάχιστον ως το Πάσχα. Πολλοί δάσκαλοι το υπερκέρασαν και καλά έκαναν προχωρώντας και στην ύλη για να νιώθουν και τα παιδιά ότι προχωρούν και δεν σταματά τίποτα. Είναι πραγματικά κρίμα να αμαυρώνεται η εικόνα της εκπαίδευσης από τους λίγους. Τελικά μήπως πρέπει να δει το υπουργείο το θέμα της υποχρεωτικότητας της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης;
Ιωάννα Παπαδημητρίου
